เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 607

มาร์ครออยู่ข้างนอกประตูห้องน้ำตลอดเวลาเลยเหรอ?

เธอไม่สามารถใส่ใจกับความเขินอายได้ เธอคว้าเสื้อผ้า ปิดประตู แล้วรีบสวมเสื้อผ้าก่อนจะเดินออกไปแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดูเหมือนว่ามาร์คไม่มีแผนที่จะทำอะไรกับเธอเลยและวันนี้อารมณ์ของเขายังดูอ่อนโยนเป็นพิเศษ “เธอพักผ่อนให้เพียงพอเถอะ ฉันมีงานต้องทำ ราตรีสวัสดิ์"

เธอสามารถบอกได้ว่าเขาใช้ความอ่อนโยนเพื่อดักจับเธอ มันแปลกเกินไป เธอขนลุกเมื่อได้ยินเขาอวยพรให้เธอฝันดีเป็นครั้งแรก เธอเคยชินกับคำพูดที่เลือดเย็นและชั่วร้ายจากเขา คำว่า "ราตรีสวัสดิ์" ทำให้เธอตื่นตระหนก หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะทุกครั้งที่เธอได้ยินเขาพูดมัน

ธัญญ่ากระโจนเข้าสู่ความวิตกกังวลอย่างรุนแรงในตอนดึก เธอนอนไม่หลับ การตายของคุณปู่ของเธอได้ทำร้ายเธออย่างรุนแรง เธอรับไม่ได้ ค่ำคืนอันเงียบสงัดราวกับความตายที่รอเธออยู่ เธอกำลังจะบ้าและต้องการการปลอบโยน ด้วยความสิ้นหวังและวิตกกังวล เธอจึงกดเข้าไปที่บัญชีโซเชียลมีเดียของเอริก เธอพิมพ์ลงไปในแอพเมสเซนเจอร์ว่า ‘ริคกี้ คุณปู่ของฉันจากไปแล้ว ญาติคนเดียวของฉันจากไป ฉันทนไม่ได้…’

เธอกดปุ่ม "ส่ง" หลับตาลงและสะอื้นเบา ๆ

ริงโทนของเธอดังทะลุผ่านค่ำคืนอันเงียบสงัด เธอปาดน้ำตาออกจากตาแล้วรับสาย “ฉันขอโทษ…ริคกี้ ที่รบกวนคุณในเวลานี้”

เอริกเป็นผู้ชายที่เด็ดเดี่ยวและไม่รู้ว่าต้องปลอบใครอย่างไร เขาหยุดอยู่นานก่อนจะตอบว่า “ไม่เป็นไร คุยกับฉันได้ ฉันจะฟังเธอเอง”

ธัญญ่าไม่ได้พูดอะไรแต่กลับสะอื้นแทน ดังนั้นเอริกจึงฟังเธอร้องไห้นานกว่าครึ่งชั่วโมง ขณะที่เธอคิดว่าเขาวางสายไปแล้วเธอก็มองดูโทรศัพท์ของเธอและตระหนักว่าสายยังดำเนินการอยู่ จากนั้นเธอก็พูดว่า “ขอบคุณที่พาคุณปู่ของฉันไปทะเล เขาได้ทำทุกอย่างที่เขาต้องการในช่วงชีวิตนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน”

เอริกโทษตัวเอง ผู้ชายคนนั้นอยู่ในวัยชราของเขา เขาไม่ควรไปทะเลในอากาศแบบนั้น เอริกไม่เคยคิดเรื่องนี้ก่อนที่พวกเขาจะไป “อย่าร้องไห้ ฉันไม่รู้จะพูดอะไร… เธออยากจะออกไปดื่มไหม? แจ็คสัน มาร์คและฉันเคยออกไปดื่มกันตอนที่เราอารมณ์ไม่ดี จิตใจของเราดีขึ้นหลังจากนั้นเสมอ”

ดื่มเหรอ? ธัญญ่าไม่เคยสัมผัสแอลกอฮอล์ คราวนี้เธอเต็มใจที่จะลองดู “ฉัน… ฉันไม่อยากออกไปข้างนอก คุณมาที่โรงแรมได้ไหม? เอาแอลกอฮอล์มาด้วย”

เอริกพบว่าสิ่งนี้ไม่เหมาะสม เขาเป็นผู้ชายทีต้องไปโรงแรมเพื่อดื่มกับผู้หญิง มันดูไม่เหมาะสมไม่ว่าเขาจะมองมันอย่างไร อย่างไรก็ตาม เขาทนไม่ไหวที่จะคัดค้านคำขอของธัญญ่าที่ไร้เดียงสา เขาคงไม่มีความคิดที่คลุมเครือแน่นอน “ได้สิ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

ขณะที่เขาเดินเข้าไปในโรงแรมพร้อมกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เอริกก็รู้สึกผิดราวกับเป็นขโมยในตอนกลางคืน เขากลัวว่าจะถูกพบเห็นและถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากเข้าไปในห้อง เขาดึงไวน์ออกมา “อ่ะ มา เดี๋ยวฉันดื่มกับเธอเอง”

เอริกไม่ทันได้สังเกตการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของเธอ เขาใส่เสื้อคลุมและออกจากโรงแรม

แอเรียนนั่งบนโซฟาและรอให้ธัญญ่าตื่น เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า “เธอจำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น… เมื่อคืนนี้?”

ธัญญ่าลูบหัวของเธอแล้วตอบว่า “ได้สิ ริคกี้แวะมาและดื่มกับหนู เขาไม่ได้โกหก มันไม่เจ็บมากเมื่อเธอเมา แต่พอตื่นมามันก็เจ็บอีกแล้ว… เขาอยู่ไหน? เขาไปแล้วเหรอ?”

แอเรียนพยักหน้าแล้วถามต่ออย่างลังเล “สิ่งที่ฉันตั้งใจจะถามคือ… เธอสองคน… ดูเหมือนจะใช้เตียงร่วมกันเมื่อคืนนี้… มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?”

ธัญญ่าหยุดอย่างงุนงงราวกับว่าเธอกำลังพยายามนึก “ไม่-ไม่… หนูคิดว่าไม่นะ? หนูนอนหลังจากที่ดื่มเสร็จ ริคกี้ก็หลับเหมือนกันใช่ไหม? เขาไม่ใช่คนแบบนั้น เขาจะไม่เอาเปรียบใคร”