เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 616

แจ็คสันไม่มีอำนาจเมื่อต้องเผชิญหน้ากับกิริยาที่เย่อหยิ่งของทิฟฟานี่และน้ำเสียงที่เอาแต่ใจ “ก็ได้ ๆ เราจะกลับบ้าน คุณมีหน้าที่ลากผมกลับถ้าผมสูญเสียการควบคุม ใช้กำลังสัตว์ร้ายก็ดีเหมือนกัน ผมไม่ต้องการดราม่า”

ทิฟฟานี่ผ่อนคลายเมื่อเขาผ่อนปรน “เอาล่ะ คุณรักษาสัญญาของคุณไว้ดีกว่า ฉันจะโทรหาแอริ ฉันไม่ได้คุยกับเธอมาหลายวันแล้ว”

เธอถ่ายทอดการตัดสินใจของเธอให้แอเรียนฟังอย่างมีความสุขเมื่อสายถูกเชื่อมต่อแล้ว “แอริ ฉันกำลังเตรียมจะมีลูก ฉันเบื่อที่ถูกจู้จี้ตลอดเวลา ฉันจะเป็นบ้าถ้าฉันไม่ให้กำเนิดลูกเร็ว ๆ นี้ แจ็คสันกับฉันเพิ่งไปตรวจร่างกายมาและเราทั้งคู่แข็งแรงดี สำหรับตอนนี้เราจะต้องพยายามไปก่อน เราน่าจะมีลูกเร็ว ๆ นี้ แอริ เธอจะเป็นแม่ทูนหัวของลูกเราไหม? ฉันจะยึดเกาะเธอไว้อย่างแน่นอน…”

แอเรียนปกปิดความผิดหวังของเธออย่างง่ายดายและตอบเบา ๆ ว่า “แน่นอน วางแผนการตั้งครรภ์ของเธอเลย! ฉันจะรอข่าวดี ฉันจะดูแลลูกของเธอเหมือนลูกของฉันอย่างแน่นอน”

ท้ายที่สุด เธอไม่สามารถมีลูกด้วยตัวเธอเองได้

ทิฟฟานี่พูดไปเรื่อย “ฉันอยากได้ลูกสาว แม่ของฉันบอกฉันเกี่ยวกับความฝันแปลก ๆ ที่เธอมี มันเป็นเรื่องของงูและดอกไม้ คนสูงอายุบอกว่านี่เป็นสัญญาณว่าคนใกล้ตัวกำลังตั้งครรภ์ บางทีฉันอาจจะท้องในไม่ช้านี้ เธอต้องมาตอนที่ฉันคลอดด้วยนะ ฉันรู้สึกไม่ปลอดภัยมากเมื่อเธอไม่อยู่”

แจ็คสันที่ยืนอยู่ข้างทิฟฟานี่พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ “ใช่ ใช่ ใช่ ผมไม่สามารถให้ความปลอดภัยแก่คุณได้ แอเรียนเท่านั้นที่ทำได้ คุณยังไม่ได้ท้องด้วยซ้ำ แต่คุณพูดถึงการให้กำเกิดแล้ว”

ขณะนี้เป็นเวลาอาหารกลางวัน อย่างไรก็ตาม แอเรียนจ้องไปที่อาหารตรงหน้าเธอ ดูเหมือนเธอจะไม่อยากอาหารแล้ว เธอเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดที่ร้าน “ยังไงก็ตาม ทิฟฟ์ เธอควรไปหาอะไรกินซะนะ ฉันอยากพักผ่อนแล้ว เดี๋ยวฉันต้องทำงานอีก”

หลังจากที่แอเรียนวางสาย เธอก็เก็บจานและช้อนส้อมของเธอ

นายารู้สึกแปลกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้ “ไม่กินเหรอ? เธอกินไม่ถึงสองคำด้วยซ้ำ เธอเหนื่อยเกินไปหรือเปล่า?”

แอเรียนถอนหายใจอย่างเศร้าโศก "อาจจะ ฉันไม่มีความอยากอาหารมากนักในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา อย่างไรก็ตาม ฉันนอนหลับสบายมาก ฉันหลับทันทีที่กลับถึงบ้าน ฉันนอนหลับสนิทตลอดทั้งคืนและตื่นตอนเช้าเท่านั้น ฉันไม่สามารถลากตัวเองออกจากเตียงได้ด้วยซ้ำ ดีแล้วที่ฉันเหนื่อย ซึ่งหมายความว่าธุรกิจไปได้ดีและเรากำลังทำกำไรได้”

ในขณะนั้น จู่ ๆ มาร์คก็ส่งวิดีโอมา วิดีโอนี้สั้นมาก เพียงสิบห้าวินาทีเท่านั้น วิดีโอนั้นฉายเขาและหญิงชราที่กำลังช้อปปิ้งกัน หญิงชราคนนั้นอาจจะอายุมากแล้ว แต่เห็นได้ชัดว่าเธอสนุกกับการช้อปปิ้ง ดูเหมือนว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบช้อปปิ้งโดยไม่คำนึงถึงอายุ เธอตอบกลับข้อความว่า “อย่าทำบ่อยเกินไป คนแก่ก็เหมือนเด็ก คุณไม่ควรตามใจพวกเขามากเกินไป”

มาร์คตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ฉันจะว่างในอีกสองวันข้างหน้า ฉันจะไปเยี่ยมเธอ”

เช้าวันรุ่งขึ้น เธอทำชุดทดสอบการตั้งครรภ์ทีละชุดตั้งแต่ตื่นนอน เธอล้มลงหลังจากใช้ชุดทดสอบการตั้งครรภ์จนหมด เธอนั่งลงบนโถชักโครกอย่างสูญเสีย เมื่อเธอฟื้นคืนสติ เธอพบว่าแก้มของเธอเปื้อนน้ำตา สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร? เธอไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้ไม่ใช่หรือ? ทำไมเธอต้องเจอแบบนี้อีก?

เวลานี้เธอควรจะอยู่ที่ร้าน อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ เธอรู้สึกไม่อยากไปไหนเลย เธอโทรไปแจ้งนายาว่าเธอลา ก่อนที่เธอจะนอนขดตัวบนโซฟา เธอจ้องมองไปในอากาศอย่างว่างเปล่าเป็นเวลานานที่สุด เธอไม่กล้าแม้แต่จะไปโรงพยาบาล เธอกลัวว่าหมอจะแนะนำให้เธอทำแท้ง เธอไม่อยากฟังคำเหล่านั้นอีกต่อไป

เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถทำเช่นนี้ได้ด้วยตัวเอง ในท้ายที่สุด เธอรู้ว่าเธอต้องบอกมาร์ค เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเขาด้วย เธอต้องการใครสักคนที่จะพึ่งพาในขณะนี้ได้ ถ้ามาร์คอยู่ด้วย เธอจะรู้สึกกลัวน้อยลงและมั่นใจมากขึ้น

มาร์ครู้สึกประหลาดใจพอสมควรเมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากแอเรียน แน่นอนว่าเขารู้สึกยินดีเป็นธรรมดาเพราะเธอไม่ค่อยริเริ่มโทรหาเขา “โทรหาฉันทำไม? เครื่องบินของฉันจะออกพรุ่งนี้ เราจะได้พบกันเร็ว ๆ นี้”

“เปลี่ยนเวลา...” เธอพูดพลางสะอื้น “มาวันนี้ เดี๋ยวนี้…”

มาร์คตื่นตระหนกเมื่อได้ยินเธอสะอื้นไห้ "เป็นอะไร? เกิดอะไรขึ้น?"