เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 615

พวกเขาเข้าไปในสำนักงานและเริ่มทำงานอีกวัน

ทิฟฟานี่ตบหน้าตัวเองเบา ๆ เมื่อเธอนั่งลง "ตื่น ๆ!"

อายตบหน้าอกตัวเองเพราะยังตกใจอยู่ “ฉันแค่อยากจะทักทายเมื่อฉันเห็นเธอและคุณเวสต์ ฉันลืมไปเลยว่าเขาเป็นเจ้านายของเรา พวกเรามาสายต่อหน้าเจ้านายของเรา นั่นทำให้ฉันตกใจมาก…”

ทิฟฟานี่ดูไม่ใส่ใจเลย เธอไม่ผิดที่มาสาย “หยุดตบหน้าอกตัวเองได้แล้ว มันแบนพอแล้ว เธอจะไม่เหลืออะไรเลยถ้าเธอทำอย่างนั้นต่อไป ฉันยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย เธอกินอะไรมาหรือยัง?”

อายลูบท้องของเธอและตอบอย่างขมขื่นว่า “ฉันก็ไม่ได้กินเหมือนกัน เราสั่งอาหารมาดีไหม? เรากินมันที่ทางเข้าภายหลังได้ เราจะถูกดุถ้าเรากินที่นี่”

ทิฟฟานี่บ่นในใจ แจ็คสันสัญญาว่าเธอสามารถทานอาหารเช้าที่ออฟฟิศได้ แล้วทำไมเขาถึงไม่ทำอะไรเลย? เธอควรจะสั่งอาหารมาให้เขาด้วยเหรอ? เธอกำลังครุ่นคิดถึงเรื่องนี้เมื่อซัมเมอร์ปรากฏตัวในสายตาของเธอและเดินเข้ามาหาเธออย่างสง่างาม ขณะที่ซัมเมอร์เดินผ่านเธอไป ซัมเมอร์ก็วางกล่องอาหารไว้บนโต๊ะทำงานของเธอ

ซัมเมอร์กล่าวว่า “ฉันเอาอาหารมาให้แจ็คสันและนำส่วนแบ่งของเธอมาด้วยเพราะไหน ๆ เธอก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน แวะไปที่บ้านบ้างนะเมื่อเธอมีเวลา”

ทิฟฟานี่ยิ้มและตอบว่า “ค่ะ...” ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าทำไมแจ็คสันถึงไม่มีการเคลื่อนไหว เขาคงรู้ว่าซัมเมอร์จะมาหาเขา โชคดีที่ซัมเมอร์รู้ว่าเธอต้องการปกปิดตัวตนของเธอเป็นความลับ ดังนั้น ซัมเมอร์จึงไม่เปิดเผยตัวตนของเธอ อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยกับคำเชิญของซัมเมอร์ไปยังที่พักของครอบครัวเวสต์ เธอขาดความมั่นใจและกลัวเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

อายเปิดกล่องข้าวของทิฟฟานี่อย่างใจร้อนหลังจากที่ซัมเมอร์เข้าไปในห้องทำงานของแจ็คสัน "เธอโชคดีมาก เธอกำลังบ่นว่าเธอหิวแค่ไหนและแล้วก็มีคนมาส่งอาหารให้เธอ แถมยังเป็นแม่ของเจ้านายอีก! ฉันจะกินของเธอสักหนึ่งหรือสองคำ ฉันไม่อยากสั่งอาการมาแล้ว ดูเหมือนเธอกับหญิงชราคนนั้นจะมีความสัมพันธ์ที่ดีทีเดียว เขาไม่เคยพยายามทำให้เธอเป็นลูกสะใภ้เหรอ?”

มุมปากของทิฟฟานี่กระตุก "กินซะ แม้แต่อาหารก็หยุดปากเธอไม่ให้พูดได้จริง ๆ”

ตอนที่ซัมเมอร์ออกมา ทิฟฟานี่ก็กินเสร็จพอดี