เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 627

ขณะที่เขากำลังจะโทรถามเธอ เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู พอเปิดดูเขาก็ตกใจ ธัญญ่าถือถุงอาหารสดเต็มไม้เต็มมือ อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเธอยังคงมีรอยยิ้ม “ฉันขอโทษ ฉันเลี้ยวผิดทางเลยกลับมาช้าไปหน่อย ข้างนอกฝนตกด้วย…”

เขาหยิบถุงของชำจากมือเธอ “ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวฉันล้างผักให้”

ธัญญ่าจาม “โอเค เดี๋ยวฉันจะรีบมาให้เร็วที่สุด”

ธัญญ่ากลับมาพร้อมและสะอาดก่อนที่เขาจะหยิบผักออกจากถุงของชำด้วยซ้ำ “เดี๋ยวฉันทำเอง คุณไปนั่งเถอะ อาหารเย็นจะเสร็จในไม่ช้า”

การมองโลกในแง่ดีของเธอดูเหมือนจะเป็นโรคติดต่อ เขาไม่เคยพบผู้หญิงที่แข็งแกร่งเช่นนี้มาก่อน “ทำไมเธอถึงไม่โทรหาฉันตอนที่เธอหลงทาง? ฝนก็ตกด้วย ฉันขับรถไปรับเธอได้ อีกอย่าง ร้านขายของชำก็ข้างไกลไม่ใช่เหรอ? เธอไม่รู้วิธีเรียกแท็กซี่หรือไง?”

ธัญญ่าจดจ่ออยู่กับการเก็บผักทั้งหมด “ฉันกลัวว่าคุณจะคิดว่าฉันโง่ มันไม่ได้ไกลขนาดนั้นด้วย ฉันเดินไปได้ การเรียกแท็กซี่เพียงแต่จะเปลืองเงิน ฝนตกแล้วไง? ฝนนี้มาอย่างกะทันหันมากและผู้คนจำนวนมากก็พากันเปียกไปหมด แต่ฉันสุขภาพแข็งแรงพอ ฉันจะไม่เป็นหวัดหรอก”

เอริกไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังและเดินออกไป ในไม่ช้าเขาก็โยนผ้าเช็ดตัวให้เธอ “เช็ดผมให้แห้งสิ”

ธัญญ่าตกตะลึง เธอหันกลับไปหาเขาแต่เขากลับไปที่โซฟาแล้วเล่นอยู่กับโทรศัพท์ของเขาแล้ว ผ้าเช็ดตัวในมือของเธอเป็นหลักฐานเดียวที่เธอมีจากการมาเยี่ยมเยียนของเขา

ในไม่ช้า ไก่ย่างหอม ๆ มันฝรั่งและผักหลากหลายก็ถูกเสิร์ฟบนโต๊ะอาหาร มันอาจจะไม่ได้ดูดี แต่มีกลิ่นหอมมาก

เอริกกินอาหารไปตั้งสามชาม “เธอทำอาหารเก่งอยู่นะ ฉันไม่ได้ทานอาหารเยอะขนาดนี้มานานแล้ว”