เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 629

แอเรียนติดอยู่ที่บ้านในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เธอจึงรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะเป็นบ้าจากความเบื่อหน่าย เมื่อทิฟฟานี่และธัญญ่ามาที่นี่ เธอมีความสุขขึ้นมาก

ทิฟฟานี่ได้นำอาหารมาสองประเภท เปรี้ยวและเผ็ด “แอริ เธอชอบอาหารรสเปรี้ยวหรือเผ็ดมากกว่ากัน? ตามนิทานของเหล่าภรรยา ถ้าคนเป็นแม่อยากอาหารรสเปรี้ยว เด็กก็จะเป็นเด็กผู้ชาย แต่ถ้าแม่อยากอาหารรสจัด เด็กก็จะเป็นเด็กผู้หญิง”

แอเรียนส่ายหัว “ฉันไม่อยากกินอะไรเลย เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันรู้สึกคลื่นไส้และความอยากอาหารของฉันก็อยู่ในระดับที่ต่ำตลอดเวลา ฉันแทบไม่กินเลย ฉันต้องไปตรวจสุขภาพทุก ๆ ครึ่งเดือนและนั่นเป็นช่วงเวลาเดียวที่ฉันจะได้ก้าวออกจากบ้าน ฉันจะตายจากความเบื่อหน่ายนี่อยู่แล้ว แต่ฉันกลัวเกินกว่าจะออกไปข้างนอก ทุกครั้งที่ฉันนึกถึงการถูกกักตัวอยู่ในบ้านจนกว่าจะคลอด ฉันรู้สึกว่างเปล่าเสมอ”

ทันใดนั้นหญิงชราก็พูดขึ้นว่า “เธอจะต้องทนกับสิ่งนี้เพื่อลูกของเธอ การคลอดบุตรเป็นภาระของการเป็นแม่ ความพยายามของผู้ชายนั้นมีเพียงเล็กน้อย คนที่ใจดีจะปลอบโยนเธอด้วยคำพูดสองสามคำ คนที่ไม่ใจดีจะปล่อยให้เธอต้องจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง เธอค่อนข้างโชคดีที่มีคนคอยช่วยเหลือเธออยู่เสมอ”

ทิฟฟานี่ยกนิ้วให้หญิงชราคนนั้น “คุณพูดถูกค่ะคุณย่า นี่เป็นภาระของผู้หญิง ฉันไม่รู้ว่าฉันจะท้องเมื่อไหร่ ฉันไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ไม่ว่าฉันต้องการมากแค่ไหนก็ตาม ฉันจะเป็นบ้าอยู่แล้ว"

"ไม่เป็นไร มันจะมาเมื่อถึงเวลาของมัน” แอเรียนกล่าวอย่างมั่นใจ “อารมณ์ของเธอจะได้รับผลกระทบเมื่อเธอกังวลมากเกินไป”

ธัญญ่าเงียบตั้งแต่ที่เธอมาถึง แอเรียนพบว่าสิ่งนี้แปลก “เป็นอะไรไปธัญ? ทำไมเธอถึงเงียบจัง?”

ธัญญ่าดูเหม่อลอย “มะ-ไม่มีอะไร บางทีหนูแค่อาจจะยังไม่ชินกับงานที่นี่ หนูก็เลยเหนื่อยนิดหน่อย…”

แอเรียนอ่อนไหวต่ออารมณ์ของผู้อื่นเสมอ เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับธัญญ่า

เอริกไม่มีวันมอบงานที่เหน็ดเหนื่อยเกินไปให้เธอ เธอไม่เคยมีลักษณะแบบนี้ตอนที่พวกเขาทำงานอยู่ในร้านของหวานก่อนหน้านี้ “ธัญ มีอะไรรึเปล่า? นี่ไม่ใช่ความอ่อนล้าอย่างแน่นอน เธอเป็นคนที่มีพลังที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา เธอสามารถคุยกับทิฟฟ์และฉันได้เสมอ เธอไม่มีเพื่อนหรือญาติที่นี่ ดังนั้นอย่าเก็บเรื่องต่าง ๆ จากเรา”