เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 63

"ผมจะไปรับคุณ ให้ที่อยู่ของคุณ ผมจะถึงในไม่กี่นาที" เอธานกล่าว

ครึ่งชั่วโมงต่อมารถของเอธานก็มาถึงนอกประตู คฤหาสน์ เทรมอนต์ แอเรียนพันเสื้อโค้ทของเธอให้แน่นและมุดเข้าไปในรถอย่างรวดเร็ว อุณหภูมิในช่วงดึกเป็นอะไรที่หนาวจนจะแข็ง

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในกะกลางคืนที่ประตูเมืองสังเกตเห็นว่า แอเรียนเข้าไปในรถที่ไม่ใช่ของมาร์คและจดเลขทะเบียนรถอย่างระมัดระวัง

แอเรียนไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเสี่ยงไปไหนไกล ๆ เธอจึงบอกให้เอธานหยุดที่สี่แยก “มาคุยกันในรถ มันดึกมากแล้วจริง ๆ”

เอธานดูหมดแรง “วันนี้ผมเหนื่อยมาก มาที่โรงแรมของผม ผมจะเรียกรถแท็กซี่ให้คุณเมื่อเราคุยธุระกันเสร็จ มีรายละเอียดมากมายที่ต้องอธิบาย และผมไม่อยากทำมันออกมาไม่ดีเมื่อผมทำสิ่งนี้ คุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเพียงคนเดียวของทิฟฟ์ และผมไม่รู้ว่าจะขอความช่วยเหลือจากใครอีก แค่นี้ครั้งเดียว โอเคไหม?”

แอเรียนไม่สามารถปฏิเสธเขาได้ เธอจึงตามเอธานกลับไปที่โรงแรมของเขา

พวกเขาเดินเข้าไปในห้องพักในโรงแรมของเขา ของซื้อกลับบ้านที่เอธานเคยสั่งไว้ก่อนหน้านี้ถูกส่งมาไม่นาน “คุณอยากได้อะไรไหม?” เขาถาม

แอเรียนส่ายหัว "ไม่จำเป็น ทำไมคุณกินดึกจัง?”

“ผมกำลังช่วยทิฟฟ์ ในการค้นหาเบาะแสของผู้ร้ายที่อยู่เบื้องหลังวัสดุเครื่องประดับที่หายไป ผมไม่ได้นอนหลับฝันดีมาหลายวันแล้ว” เอธานอธิบายขณะที่เขาทานอาหาร “ผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องมาที่นี่…” ก่อนที่เขาจะพูดจบเขาบังเอิญทำน้ำซุปหกใส่เสื้อผ้าของเขาจนสกปรก

“ ผมต้องการอาบน้ำ รอผมก่อน” เอธานขมวดคิ้ว เขาดูเหมือนว่าเขาอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร คุณไปทำเรื่องของคุณเถอะ ฉันจะรอตรงนี้” แอเรียนกล่าวและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปลอบประโลมเขา