เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 634

“ฉันเป็นคู่หมั้นของแจ็คสัน เวสต์”

อายชะงัก เธอใช้เวลาไม่กี่วินาทีก่อนที่เธอจะค่อย ๆ เบิกตากว้าง “เธอพูดจริงเหรอ? เธอ… เธอล้อเล่นใช่ไหม?”

ทิฟฟานี่ยกมือและโบกมือให้อายเห็นแหวนที่นิ้วนาง “แจ็คสันสวมแหวนนี้ให้ฉันในระหว่างงานหมั้นของเรา ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมฉันถึงมีปฏิกิริยารุนแรงเมื่อเราเห็นเขากับผู้หญิงคนนั้นเมื่อวานนี้ใช่ไหม? เธอสัญญาว่าจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ ดังนั้นฉันจะเก็บความลับของเธอเช่นกัน มันจะเป็นเหมือนตัวประกัน เราจะเก็บความลับของกันและกัน ฉันไม่อยากให้คนทั้งโลกรู้เรื่องนี้”

อายจ้องมาที่เธอแล้วพูดอย่างแผ่วเบา “อืม… ถ้าอย่างนั้น การที่ฉันจะอู้เวลาทำงานต่อหน้าคู่หมั้นของเจ้านายของฉันก็เป็นความคิดที่แย่ใช่ไหม?”

ทิฟฟานี่กลอกตาไปมา "ได้โปรด ฉันก็อู้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ? เวลาอยู่ที่สำนักงานฉันก็เป็นนักออกแบบแฟชั่นทั่วไปเหมือนเธอแหละ ระหว่างเราไม่ได้มีความแตกต่างอะไรมากนักหรอก อีกอย่าง อย่าแม้แต่คิดที่จะสงสารฉันด้วย ในตอนนี้ยังไม่มีการยืนยันใด ๆ”

อายพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม “ฉันเข้าใจ… เราทั้งคู่ไม่มีใครดีกว่ากัน ฉันค่อนข้างโชคร้าย อย่างน้อยเธอกับคุณเวสต์ก็หมั้นหมายกันแล้ว และในอนาคตเธอก็จะเป็นคุณหญิงเวสต์ ฉันโดนนอกใจและไม่ได้รับค่าเสียหายด้วยซ้ำ ฉันมีสิทธิ์อะไรที่จะสงสารเธอ? ใจเย็น ๆ ถ้าเธอยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่ ฉันสามารถแหกกฏการคุมค่าใช้จ่ายของฉันและเลี้ยงอาหารเธอได้นะ เธอจะกินอะไรก็ได้แต่อย่าใช้เงินออมของฉันจนหมดก็พอ”

ในเวลานี้ ในที่สุดแจ็คสันก็เข้ามาในสำนักงานด้วยสีหน้าบูดบึ้ง เพียงแค่ชำเลืองมองทุกคนก็สามารถบอกได้ว่าเขาอารมณ์ไม่ดี พนักงานต่างพาระมัดระวังเป็นพิเศษเมื่อพวกเขาทักทายแจ็คสัน

ทิฟฟานี่และอายต่างพากันก้มหัวทำงาน

เมื่อแจ็คสันเดินผ่านโต๊ะของทิฟฟานี่ เขาก็วางกล่องอาหารเช้าไว้บนโต๊ะของเธอโดยที่เขาไม่ได้แม้แต่จะหยุดเดินในขณะที่เขาเดินผ่านเธอ

ทิฟฟานี่และอายไปที่ร้านอาหารใกล้ออฟฟิศ พวกเขาเลือกโต๊ะริมหน้าต่าง ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงเห็นรถของแจ็คสันขับผ่านไป

อายจ้องมองไปทางแจ็คสันและถอนหายใจ “ถ้าเป็นฉันนะ ฉันจะไม่สนหรอกว่าเขาจะมีชู้กี่คนตราบใดที่ฉันเป็นภรรยาที่ถูกกฎหมายของเขา เขารวยและหล่อขนาดนั้น มันคงแปลกถ้าเขาไม่ใช่คนเจ้าชู้ สุดทายผู้หญิงในทีวีเหล่านั้นก็เลือกเงินไม่ใช่เหรอ? เธอไม่สามารถควบคุมคนที่ไม่สามารถถูกควบคุมได้หรอก ตราบใดที่เขาปฏิบัติต่อเธออย่างดีก็ไม่เป็นไรหรอก”

ทิฟฟานี่พูดอย่างหงุดหงิด “เธอพูดอะไรที่ดีกว่านี้ไม่ได้เหรอ? ยังไม่มีการยืนยันสักหน่อย ก่อนหน้านี้เธอยังบอกเองว่ามันอาจจะเป็นเพียงความเข้าใจผิด ทำไมจู่ ๆ เธอถึงเปลี่ยนคำพูดล่ะ? ฉันกำลังคิดว่าจะถามเขาอย่างไร มันอึดอัดจริง ๆ ที่จะต้องเก็บทั้งหมดไว้ ฉันต้องการถาม แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังกลัวคำตอบอยู่ดี”

“ผู้หญิงมีความคิดที่ไม่แน่นอนโดยธรรมชาติ… ฉันแค่เสนอทางเลือกให้เธอ” อายตอบด้วยท่าทีที่คิดว่าตัวเองชอบธรรม “ฉันบอกว่า ‘ถ้า’... ถ้าฉันบอกเธอว่าเธอแค่หมั้นและยังไม่ได้แต่งงานกัน เธอจะเลิกกับเขาไหม? ถ้าเป็นไปตามที่เธอสงสัย เธอจะยังจัดงานแต่งงานอยู่หรือไม่? ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วไงต่อ? ถ้าเธอโวยวายมันก็จะเป็นประโยชน์ต่อผู้หญิงพวกนั้นเท่านั้น ยิ่งกว่านั้น ผู้ชายอย่างเขาจะไม่มีวันขาดผู้หญิง ในความเห็นของฉันนะ เธอควรจ้างนักสืบให้ตามสืบนางนั้น เธอควรรู้จักศัตรูของเธอแล้วชัยชนะจะเป็นของเธอ เธอต้องยืนยันความสัมพันธ์ของพวกเขาก่อน ถ้ามันเป็นเพียงความเข้าใจผิดมันจะดีมาก อย่างไรก็ตาม หากมันเป็นอย่างที่เธอสงสัยก็อย่าไปโวยวาย ท้ายที่สุด แม้ว่าเธอจะหย่ากันในอนาคต เธอก็ยังจะได้รับประโยชน์จากมัน”