เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 633

ทิฟฟานี่จ้องไปที่เขาพลางสังเกตความใจร้อนและอารมณ์ที่ระเบิดออกมาของเขา เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน บางทีเขาอาจจะไม่ได้เปลี่ยนไป บางทีเธออาจคิดมากไปเอง ด้วยสภาพที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถเป็นไปได้ เธอพยายามสงบสติอารมณ์ "ไม่มีอะไร ฉันแค่ไม่อยากมีลูกแล้ว ไม่ได้มีเหตุผลอะไร”

สีหน้าของแจ็คสันกลายเป็นเย็นชา เขาไม่พูดอะไรอีกและขับรถไปที่สำนักงานต่อไป เมื่อไปที่ถึงสี่แยก ทิฟฟานี่ก็ลงจากรถโดยไม่หันกลับไปมองเขาเลย

เขาต่อยพวงมาลัยด้วยความโกรธและทำให้เสียงแตรดังไปทั่ว เช้าที่ยุ่งอยู่แล้วของเขาตอนนี้มีเรื่องรบกวนเป็นพิเศษ เขาเพิ่งจอดรถในที่จอดรถเมื่อเขาได้รับข้อความทางโทรศัพท์ “ฉันไม่สะดวกออกไปตอนนี้ ซื้ออาหารเช้าให้ฉันแล้วมาส่งที่โรงแรมให้หน่อย”

สีหน้าหมดความอดทนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาขณะที่เขาจ้องไปที่ข้อความจากหมายเลขที่ยังไม่ถูกบันทึก เขาพิมพ์คำตอบไปว่า "ไม่มีเวลา ไปซื้อเองเลย" ทว่าเขาก็ไม่ได้ส่งข้อความนั้น หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งเขาก็ลบข้อความและขับรถออกจากที่จอดรถ

เมื่อเขาไปถึงโรงแรมพร้อมอาหารเช้าที่ซื้อมา เขาก็ส่งข้อความไปยังหมายเลขที่ยังไม่ถูกบันทึกนั้นว่า “ลงมาเอาข้างล่าง”

เขาได้รับคำตอบในเวลาไม่นาน “ฉันบอกไปแล้วว่าฉันไม่สะดวกที่จะออกไปข้างนอก ในเมื่อคุณซื้อมันไปแล้วทำไมไม่ขึ้นมาส่งเลยล่ะ?”

เขากัดฟันและเดินเข้าไปในโรงแรมอย่างรวดเร็วพร้อมกับอาหารเช้าในมือ

…

ทิฟฟานี่รู้สึกประหลาดใจ อายพูดมันอย่างไม่ใส่ใจ เธอเข้าใจความเจ็บปวดของอายอย่างสมบูรณ์ ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนอายตอนนั้น ทั้งโกรธและสิ้นหวัง "จริงเหรอ? แบบนั้นมันแย่มากเลยนะ! แฟนเก่าของเธอทำงานแผนกไหน?”

อายยิ้ม “ดูเหมือนว่าการนินทาเป็นสิ่งเดียวที่สามารถกระตุ้นความสนใจของเธอได้สินะ ฉันต้องใช้ความเจ็บปวดของฉันเพื่อให้เธอรู้สึกดีขึ้น อย่าถามฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ฉันไม่อยากพูดถึงมันอีกแล้ว แถมโอกาสที่เราจะบังเอิญเจอเขามันน้อยมาก”

ทิฟฟานี่หลับตาลงและกัดริมฝีปากของเธอ “ถ้างั้นฉันจะบอกความลับให้เธอ...”

หูของอายตั้งขึ้นทันที "บอกฉัน ๆ! ฉันสัญญาว่าจะไม่บอกวิญญาณใด ๆ…”