เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 636

ธัญญ่ากัดริมฝีปากของเธอและกลั้นน้ำตาเอาไว้ “ฉันคิดว่า… คุณจะสอนฉันถ้าฉันทำทุกอย่างที่คุณขอ… คุณนาธาเนียลบอกฉันว่าทุกคนที่นี่นิสัยดีและขอให้ฉันเรียนรู้จากคุณ เมื่อฉันมีทักษะมากขึ้น ฉันจะได้สามารถเป็นแฟชั่นดีไซเนอร์เหมือนพวกคุณทุกคนได้…”

ผู้หญิงคนนั้นเย้ยหยัน “แฟชั่นดีไซเนอร์? เธอน่ะเหรอ? ฉันแค่คิดว่าเธอเป็นเป้าหมายที่จะกลั่นแกล้งที่ยอดเยี่ยม อะไร? เธอไม่ได้ยินฉันเหรอ? ไปซื้อชานมมาให้ฉัน!”

“งานของฉันจำกัดอยู่แค่งานแม่บ้าน ฉันไม่ได้มีหน้าที่จะไปทำธุระให้คุณ คุณไปซื้อเองเถอะ ฉันไม่ได้ติดค้างอะไรคุณด้วย” นี่เป็นครั้งแรกที่ธัญญ่าปฏิเสธคำขอของหญิงสาวคนนั้น จากนั้นเธอก็ดึงไม้ถูพื้นออกจากใต้ส้นรองเท้าเธออย่างแรง

ผู้หญิงคนนั้นสะดุดและเกือบจะล้ม ความอัปยศอดสูของเธอกลายเป็นความโกรธและเธอก็ตบหน้าธัญญ่า "เธอคิดว่าเธอเป็นใคร? เรามีแม่บ้านทำความสะอาดอยู่แล้ว เธอมันก็แค่ตัวตลก คุณนาธาเนียลให้งานเธอเพราะความสงสาร งานของเธอมันง่ายมาก เธอไม่ต้องทำอย่างอื่นเลย มันต่างจากการถูกจ้างมาให้ไม่ทำอะไรยังไง? ถ้าเธออยากอยู่ที่นี่ เธอควรไปทำธุระให้เราดีกว่า ไม่อย่างนั้น เราจะแจ้งคุณนาธาเนียลว่าเธอละเลยหน้าที่ของเธอ เขาจะต้องไล่เธอออกแน่นอนถ้าเขาได้ยินเรื่องนี้!”

ธัญญ่ารู้สึกเจ็บที่แผลไหม้ของเธอ แต่ความเจ็บปวดนั้นเทียบไม่ได้กับสิ่งที่เธอรู้สึกในใจ เธอคิดว่าคนที่เธอพบที่นี่คงจะน่ารักเหมือนแอเรียน ทิฟฟานี่และเอริก ตอนนี้เธอรู้แล้วว่ามีคนที่น่ากลัวอยู่จำนวนมากพอ ๆ กัน

“งั้นก็เอาเลย ไปบอกคุณนาธาเนียลให้ไล่ฉันออกเลย ฉันจะลาออก” ทันทีที่เธอพูดจบเธอก็ปิดประตูห้องแม่บ้าน เธอกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกจากที่นี่

ผู้หญิงคนนั้นยังอยู่ในความงุนงง กระต่ายขาวตัวน้อยที่อ่อนโยนจะกบฎเหรอ? ดีแล้วที่เธอจะลาออก มีเธออยู่ก็เสียสายตาเปล่า ๆ ผู้หญิงคนนั้นไม่สร้างปัญหาอีกต่อไปเพราะธัญญ่าบอกว่าเธอจะลาออก ผู้หญิงคนนั้นเดินกลับไปที่ห้องทำงาน ส้นเท้าของเธอคลิกที่พื้นอย่างเสียงดัง เธอประกาศอย่างหยิ่งผยองว่า “คนบ้านนอกคนนั้นกำลังจะลาออก เธอกำลังจะจากไปแล้ว”

กลุ่มสตรีซึ่งทุกคนมีบุคลิกลักษณะเดียวกันรวมตัวกันและพูดคุยกันอย่างร่าเริง

“เธอคิดว่าเราใจร้ายกับหล่อนเกินไปหรือเปล่า?”

“เธอหมายความว่ายังไง? ฉันแค่เผลอทำชาหกใส่หล่อนเอง มันเป็นความผิดของหล่อนเสิร์ฟมันไม่ถูกต้องเอง”

“คงไม่หรอก… ถ้าเธออยากฟ้อง หล่อนคงทำไปนานแล้ว หล่อนอาจจะแค่ไปยื่นใบลาออก ใครจะรู้? บางทีหล่อนอาจจะฟ้องไปแล้วแต่คุณนาธาเนียลแค่ไม่ได้สนใจ…”

“เธอพูดถูก… ปล่อยหล่อนไปเถอะ”

ธัญญ่าปิดประตูทันทีเมื่อเข้าไปในห้องทำงาน

เอริกสังเกตเห็นอาการผิดปกติของเธอและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพยายามฝืนยิ้มอย่างเต็มที่ “ฉันขอโทษนะริคกี้ ฉันไม่คิดว่าฉันทำงานที่นี่ได้ดี ฉันรู้สึกว่าฉันไม่เหมาะกับที่นี่ ฉันต้องการลาออก ขอโทษที่ทำตัวน่ารำคาญในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ขอบคุณนะ"