เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 637

เอริกสับสน “มันก็แค่ทำความสะอาด หมายความว่ายังไงที่ทำงานไม่ดี? เธอทำได้ดีทั้งที่บ้านและที่ทำงานเลย ตั้งแต่ที่เธอย้ายเข้ามา ในที่สุดบ้านของฉันก็ดูเหมือนบ้านมากขึ้น ตอนนี้ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้ล่ะ? มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า?"

ธัญญ่าส่ายหัวโดยไม่เต็มใจที่จะเปิดเผยประสบการณ์ที่นี่ของเธอ “ไม่มีอะไรจริง ๆ ฉันแค่ไม่อยากทำงานที่นี่อีกต่อไป ฉันเพิ่งทำงานมาไม่กี่วัน คุณไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินให้ฉันหรอก ฉันแค่จะมาบอกคุณเรื่องนี้ ยังไงก็ขอบคุณมากนะ ตอนนี้ฉันกำลังจะกลับบ้านเพื่อไปเก็บของ ฉันจะได้ย้ายออกไป”

เอริกขมวดคิ้ว เรื่องทั้งหมดนี้ทำให้เขาประหลาดใจ ตอนแรกทุกอย่างดูปกติดี... พูดตามตรง เขาชอบที่ได้กลับบ้านไปทานอาหารอุ่น ๆ ดี ๆ ทุกวัน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากธัญญ่ายืนยันที่จะไป เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะหยุดเธอ

“ถ้างั้น เธอมีแผนจะไปที่ไหน? ทิฟฟานี่ฝากเธอไว้ในความดูแลของฉัน ฉันมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ อย่างน้อยก็บอกฉันทีว่าเธอจะไปไหน...”

ธัญญ่ายังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะไปที่ไหน แต่เธอโกหกว่า “ฉันมีที่อยู่อาศัยแล้ว ไม่ต้องกังวล คุณควรกลับไปทำงานต่อ ฉันต้องไปแล้ว" จากนั้นเธอก็ออกจากห้องทำงานเขาด้วยความตื่นตระหนกเพราะกลัวว่าเขาจะจับได้ว่าเธอโกหก

เอริกมีอะไรจะพูดมากกว่านี้แต่เธอดันจากไปเร็วเกินไป

…

ธัญญ่าเก็บของของเธอทันทีที่ไปถึงบ้านของเอริก หลังจากนั้นเธอก็ทำความสะอาดบ้านเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะจากไป

เธอเดินไปตามข้างทางพลางรู้สึกถึงลมหนาวที่พัดมาปะทะเธอ ทุกคนต่างเร่งรีบไปยังจุดหมายปลายทาง แต่เธอเดินเตร่ไปมาอย่างไร้จุดหมาย เธอดูเด่นออกมาจากคนอื่นโดยสิ้นเชิง

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกหมดหนทาง ไม่ว่าเธอจะยากจนสักแค่ไหนเธอก็เคยมีบ้านให้อยู่เสมอ แต่ตอนนี้เธอกลับไม่มีที่ไป เธอเริ่มเสียใจที่ทิ้งบ้านเกิดและมาเมืองใหญ่ซึ่งเธอไม่มีญาติอยู่เลยแห่งนี้ ถึงเมืองจะใหญ่โตเพียงใดเธอก็ไม่มีที่ให้ไปอยู่ดี

อย่างไรก็ตามเธอไม่มีที่ให้ไป ดังนั้นเธอจึงถูกบังคับให้ต้องตกลง เธอดึงเงินออกมาแล้วพูดว่า “ก็ได้…”

ผู้หญิงคนนั้นรีบคว้าเงินจากมือของธญญ่า เธอตรวจสอบธนบัตรอย่างพิถีพิถันเพื่อให้แน่ใจว่ามันเป็นของจริงและไม่มีอะไรผิดปกติกับพวกมันก่อนที่เธอจะให้บัตรห้องพักแก่ธัญญ่า “เช็คเอาท์คือตอนเที่ยงวันพรุ่งนี้ หากคุณมาสายสิบนาที คุณจะต้องจ่ายเพิ่มอีกหนึ่งวัน คุณจะต้องพึ่งพาโชคของคุณสำหรับน้ำร้อนในห้องน้ำด้วย อย่างไรก็ตาม อย่าเปิดประตูตอนกลางคืนไม่ว่าใครจะเคาะประตู ที่แห่งนี้ไม่ใช่สถานที่แห่งสายรุ้งและแสงแดด ฉันจะไม่รับผิดชอบหากเกิดอะไรขึ้นกับคุณ”

คำเตือนของผู้หญิงคนนั้นทำให้ธัญญ่าตกใจ "อะไรนะ? ทำไมล่ะ? ทำไมคนต้องมาเคาะประตูห้องฉันตอนกลางคืนด้วย? คนพวกนั้นเป็นใคร?”

ผู้หญิงคนนั้นรับเงินสดไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่รู้สึกว่าจำเป็นต้องโกหก “คนเมา บางทีอาจจะเป็นพวกติดยา… พวกโจร โสเภณี มีความเป็นไปได้ทุกประเภท คุณได้ชำระค่าห้องเรียบร้อยแล้ว ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะพักที่นี้แล้วก็ออกไป อย่างไรก็ตาม จะไม่มีการคืนเงิน”