เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 643

ผู้หญิงคนนั้นไม่คิดว่าเอริกจะทำอะไรกับเธอเพื่อเห็นแก่ธัญญ่า ท้ายที่สุดเธอได้ทำงานให้เอริกมาสองปีแล้วและงานของเธอก็ไม่ได้แย่เช่นกัน “คุณอยากพูดอะไรก็พูดเลย คุณไม่ได้เก่งอะไรเลยยกเว้นเรื่องสร้างเรื่องและขายเรื่องน่าสงสารของคุณ เราให้เงินคุณสำหรับค่าอาหารและทุกอย่างในวันนั้นและตอนนี้คุณกำลังพยายามรีดไถเงินเพิ่มจากเรา ขอบคุณพระเจ้าที่พวกเราไม่ได้สอนอะไรคุณเลย มันคงจะเป็นงานที่คุ้มเสีย คุณนาธาเนียล โปรดระวังด้วย อย่าเพิ่งหยิบของเน่า ๆ ที่คุณเห็นตามทางขึ้นมา ผู้หญิงที่ไม่มีญาติแบบนี้ต้องมีแรงจูงใจซ่อนเร้นในการเกาะติดคุณแน่นอน”

ธัญญ่าร้องไห้ด้วยความโกรธ แค่พวกเขาบิดเบือนข้อเท็จจริงก็แย่พอแล้ว ยิ่งพวกเขาพูดถึงเธอแบบนี้ทั้ง ๆ ที่เธอไม่เคยมีเจตนาใด ๆ ต่อเอริกยิ่งเป็นการดูถูกเธอยิ่งขึ้น!

ใบหน้าของเอริกเปลี่ยนสีจากความโกรธ “ให้ผมสอนมารยาทให้คุณไหม? คุณโชคดีที่ผมเป็นคนจัดการเรื่องนี้แทนทิฟฟานี่ เลนหรือแอเรียน วินน์ คนหนึ่งเป็นสมาชิกของตระกูลเวสต์และอีกคนเป็นสมาชิกของตระกูลเทรมอนต์ คุณไม่สามารถทำร้ายคนใดคนหนึ่งได้เลย 'ของเน่า ๆ' ที่คุณพูดถึงนั้นแข็งแกร่งกว่าพวกคุณทุกคน เธอมีสายตาที่เฉียบแหลมในความสามารถและเพื่อน ๆ ของเธอทุกคนมีความโดดเด่น ต่างจากสองคนข้าง ๆ คุณที่ไร้ประโยชน์จนไม่กล้าพูดอะไร สิ่งเดียวที่พวกเขาทำเป็นคือการรังแกผู้อ่อนแอและกลัวผู้แข็งแกร่ง”

ความสัมพันธ์ของเอริกกับมาร์คและแจ็คสันไม่ใช่ความลับ ทุกคนในโลกธุรกิจรู้เรื่องนี้ดี ผู้หญิงสามคนไม่ได้คาดคิดว่าธัญญ่าจะมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลเวสต์และเทรมอนต์ พวกเขาคิดว่าเธอเป็นคนบ้านนอกที่มีนิสัยอ่อนโยนและอ่อนแอที่พวกเขาสามารถผลักไปมาได้ตามต้องการ สีหน้าของพวกเขาซีดเผือดเมื่อได้ยินคำพูดของเอริก ทุกคนต่างเงียบด้วยความกลัว

ในที่สุดผู้หญิงที่ตบธัญญ่าเมื่อวานก็รวบรวมความกล้าและขอโทษ “ฉันขอโทษ ธัญญ่า เราไม่ควรทำอย่างนั้นกับคุณ คุณบอกเราสิว่าคุณต้องการจัดการเรื่องนี้อย่างไร?”

ธัญญ่าปาดน้ำตาก่อนที่จะยื่นมือออกไป “คืนเงินของฉันก็พอ!”

ผู้หญิงคนนั้นไม่สามารถเข้าใจได้ว่าธัญญ่าตัวน้อยที่ยากจนนี้สามารถสร้างความสัมพันธ์กับตระกูลเวสต์และเทรมอนต์ได้อย่างไร เธอไม่ได้พยายามที่จะเอาคืนแต่เธอเพียงต้องการให้พวกเขาคืนเงินของเธอเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น จำนวนเงินนั้นไม่ได้มากมายมหาศาลด้วย

ผู้หญิงคนนั้นฝืนยิ้มก่อนที่จะดึงเงินออกมาแล้วยื่นให้ธัญญ่า “นี้พอไหม?”

ธัญญ่าจ้องมองเธอ “ทั้งหมดคือ 55 ดอลลาร์สำหรับพวกคุณแต่ละคน เนื่องจากฉันไม่มีญาติ ฉันจะไม่ให้ส่วนลดใด ๆ แก่พวกคุณด้วย”

เอริกโบกมือของเขา “เอาล่ะ ทุกคนออกไปได้ ไปรับเงินเดือนของพวกคุณจากแผนกการเงิน เก็บของและไปซะ ผมไม่ต้องการคนอย่างพวกคุณที่นี่ มันทำให้สภาพแวดล้อมในการทำงานตกต่ำ”

ผู้หญิงทั้งสามคนต่างตกใจ พวกเขาขอโทษอย่างไม่เต็มใจเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกไล่ออก พวกเขาถูกทำให้อับอายขายหน้าแต่พวกเขาก็ถูกไล่ออกอยู่ดี พวกเขาจ้องมองธัญญ่าราวกับว่ามันเป็นความผิดของเธอที่ทำให้พวกเขาต้องตกงาน

ธัญญ่ารู้ว่าการหางานดี ๆ เป็นเรื่องที่ยากและไม่คาดคิดว่าเอริกจะไล่พวกเขาออก หัวใจของเธออ่อนลง “ริคกี้ ปล่อยเรื่องนี้ไปได้ไหม? พวกเขาได้คืนเงินและขอโทษแล้ว…”

ริมฝีปากของเอริกกระตุก แค่เธอเรียกเขาว่าริคกี้เวลาอยู่ตามลำพังก็แย่แล้ว แต่เธอยังเรียกเขาแบบนั้นต่อหน้าพนักงานของเขาอีก เขาไม่พอใจเล็กน้อย “หัวใจของเธออ่อนเกินไป… พวกเขาสมควรได้รับสิ่งนี้ เฉพาะผู้ที่มีเงินและอำนาจเท่านั้นที่สามารถอวดตนในโลกนี้ เธอมีสิ่งนั้นแต่เธอไม่ได้ใช้มัน การโค้งคำนับและเลียแข้งเลียขาจะไม่ช่วยอะไรเธอ คราวหน้าอย่าทำตัวโง่เขลาแบบนี้อีกนะ โปรดจำไว้ว่าตระกูลเทรมอนต์ปกครองเมืองหลวงนี้และตระกูลเวสต์ก็ไม่ได้ขี้ ๆ เช่นกัน การมีแอเรียนและทิฟฟานี่เป็นเพื่อนของเธอนั้นมากเกินพอที่จะรับประกันว่าเธอจะมีชีวิตที่ดีแล้ว”