เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 643

ผู้หญิงคนนั้นไม่คิดว่าเอริกจะทำอะไรกับเธอเพื่อเห็นแก่ธัญญ่า ท้ายที่สุดเธอได้ทำงานให้เอริกมาสองปีแล้วและงานของเธอก็ไม่ได้แย่เช่นกัน “คุณอยากพูดอะไรก็พูดเลย คุณไม่ได้เก่งอะไรเลยยกเว้นเรื่องสร้างเรื่องและขายเรื่องน่าสงสารของคุณ เราให้เงินคุณสำหรับค่าอาหารและทุกอย่างในวันนั้นและตอนนี้คุณกำลังพยายามรีดไถเงินเพิ่มจากเรา ขอบคุณพระเจ้าที่พวกเราไม่ได้สอนอะไรคุณเลย มันคงจะเป็นงานที่คุ้มเสีย คุณนาธาเนียล โปรดระวังด้วย อย่าเพิ่งหยิบของเน่า ๆ ที่คุณเห็นตามทางขึ้นมา ผู้หญิงที่ไม่มีญาติแบบนี้ต้องมีแรงจูงใจซ่อนเร้นในการเกาะติดคุณแน่นอน”

ธัญญ่าร้องไห้ด้วยความโกรธ แค่พวกเขาบิดเบือนข้อเท็จจริงก็แย่พอแล้ว ยิ่งพวกเขาพูดถึงเธอแบบนี้ทั้ง ๆ ที่เธอไม่เคยมีเจตนาใด ๆ ต่อเอริกยิ่งเป็นการดูถูกเธอยิ่งขึ้น!

ใบหน้าของเอริกเปลี่ยนสีจากความโกรธ “ให้ผมสอนมารยาทให้คุณไหม? คุณโชคดีที่ผมเป็นคนจัดการเรื่องนี้แทนทิฟฟานี่ เลนหรือแอเรียน วินน์ คนหนึ่งเป็นสมาชิกของตระกูลเวสต์และอีกคนเป็นสมาชิกของตระกูลเทรมอนต์ คุณไม่สามารถทำร้ายคนใดคนหนึ่งได้เลย 'ของเน่า ๆ' ที่คุณพูดถึงนั้นแข็งแกร่งกว่าพวกคุณทุกคน เธอมีสายตาที่เฉียบแหลมในความสามารถและเพื่อน ๆ ของเธอทุกคนมีความโดดเด่น ต่างจากสองคนข้าง ๆ คุณที่ไร้ประโยชน์จนไม่กล้าพูดอะไร สิ่งเดียวที่พวกเขาทำเป็นคือการรังแกผู้อ่อนแอและกลัวผู้แข็งแกร่ง”

ความสัมพันธ์ของเอริกกับมาร์คและแจ็คสันไม่ใช่ความลับ ทุกคนในโลกธุรกิจรู้เรื่องนี้ดี ผู้หญิงสามคนไม่ได้คาดคิดว่าธัญญ่าจะมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลเวสต์และเทรมอนต์ พวกเขาคิดว่าเธอเป็นคนบ้านนอกที่มีนิสัยอ่อนโยนและอ่อนแอที่พวกเขาสามารถผลักไปมาได้ตามต้องการ สีหน้าของพวกเขาซีดเผือดเมื่อได้ยินคำพูดของเอริก ทุกคนต่างเงียบด้วยความกลัว

ในที่สุดผู้หญิงที่ตบธัญญ่าเมื่อวานก็รวบรวมความกล้าและขอโทษ “ฉันขอโทษ ธัญญ่า เราไม่ควรทำอย่างนั้นกับคุณ คุณบอกเราสิว่าคุณต้องการจัดการเรื่องนี้อย่างไร?”

ธัญญ่าปาดน้ำตาก่อนที่จะยื่นมือออกไป “คืนเงินของฉันก็พอ!”

ผู้หญิงคนนั้นไม่สามารถเข้าใจได้ว่าธัญญ่าตัวน้อยที่ยากจนนี้สามารถสร้างความสัมพันธ์กับตระกูลเวสต์และเทรมอนต์ได้อย่างไร เธอไม่ได้พยายามที่จะเอาคืนแต่เธอเพียงต้องการให้พวกเขาคืนเงินของเธอเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น จำนวนเงินนั้นไม่ได้มากมายมหาศาลด้วย

ผู้หญิงคนนั้นฝืนยิ้มก่อนที่จะดึงเงินออกมาแล้วยื่นให้ธัญญ่า “นี้พอไหม?”

ธัญญ่าจ้องมองเธอ “ทั้งหมดคือ 55 ดอลลาร์สำหรับพวกคุณแต่ละคน เนื่องจากฉันไม่มีญาติ ฉันจะไม่ให้ส่วนลดใด ๆ แก่พวกคุณด้วย”