เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 642

จากภาพถ่ายเห็นได้ว่าแจ็คสันได้พบกับผู้หญิงคนนี้ในทุกสถานที่ซึ่งดูเหมือนการนัดพบของคู่รัก ผู้หญิงคนนั้นยิ้มอย่างมีความสุขในทุกภาพ ยิ่งกว่านั้น นอกจากจะไปที่ทำงานและกลับบ้าน ทุกครั้งที่แจ็คสันออกไปเขาได้พบกับผู้หญิงคนนั้นด้วย ที่สำคัญที่สุด เขาเคยไปเยี่ยมผู้หญิงคนนั้นที่โรงแรมสองสามครั้งด้วยซ้ำ หนึ่งในการแวะไปเยี่ยมคือตอนเมื่อเช้านี้ ทิฟฟานี่ได้เข้าสำนักงานก่อนในขณะที่แจ็คสันใช้เวลาช่วงนี้ไปหาเบอร์นาเด็ตต์ เขาได้ไปส่งอาหารเช้าให้หล่อนถึงที่โรงแรม

โรงแรมห้าดาวมักจะมีบริการอาหารเช้า แต่ดูเหมือนว่าเขาจะสนใจผู้หญิงคนนั้นมากจนเขาอยากไปส่งอาหารเช้าให้หล่อนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็ได้นำอาหารอีกชุดมาให้ทิฟฟานี่ที่สำนักงาน พอคิดได้ ในขณะนั้นเธอได้รู้สึกประทับใจกับการกระทำของเขา ตลกสิ้นดี!

ทิฟฟานี่กลัวเกินกว่าจะตรวจสอบสิ่งเหล่านี้อย่างละเอียดหรืออ่านมันอีกครั้ง เธอปิดโทรศัพท์และแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติแล้วกลับบ้าน

แจ็คสันยังคงตื่นอยู่เมื่อเธอกลับถึงบ้าน เขาอาบน้ำและรอเธออยู่บนโซฟา เขาดูเหนื่อย “คุณไปไหนมา?”

เธอไม่แม้แต่จะเหลือบมองเขาขณะที่เธอเดินขึ้นไปชั้นบน “มีบางอย่างเกิดขึ้นกับธัญ ฉันไปตามหาเธอกับเอริก คุณคงเหนื่อย ไปนอนได้แล้ว”

แจ็คสันไม่คิดมากเกี่ยวกับพฤติกรรมของเธอ เขาผล็อยหลับไปขณะที่ทิฟฟานี่อาบน้ำ

นับจากนั้นเป็นต้นมาทั้งคู่ก็ไม่ได้นอนกอดกันทุกคืนและไม่ได้ตัวติดกันอีกต่อไป การเปลี่ยนแปลงนี้เป็นเรื่องใหญ่ขึ้นอย่างมากและทิฟฟานี่ก็รู้สึกเศร้าโศกท่วมท้น

…

วันรุ่งขึ้น เอริกพาธัญญ่าไปที่ออฟฟิศ

ธัญญ่าลังเลที่จะไปแต่ก็ไม่สามารถชนะเขาได้ในที่สุด

เอริกม้วนแขนเสื้อของธัญญ่าขึ้น “คุณมีอะไรจะพูดอีกไหม? ยังจะเถียงอีกเหรอ?”

ผู้หญิงคนนั้นจ้องไปที่ธัญญ่าครู่หนึ่งก่อนที่จะละสายตา "มันเป็นอุบัติเหตุ ฉันขอให้เธอรินชาให้ฉันแต่เธอไม่ได้ถือมันอย่างถูกต้องและเกือบลวกมือฉัน ฉันไม่ได้โวยวายด้วยซ้ำ เห็นได้ชัดว่ามันเป็นความผิดของเธอที่เงอะงะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน”

ผู้หญิงอีกสองคนเป็นเพียงผู้สมรู้ร่วมคิดขี้ขลาดเท่านั้น ณ จุดนี้ไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ

ธัญญ่าไม่ได้ต้องการกลับมาที่สำนักงานในวันนี้อยู่แล้ว เมื่อเธอเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธทุกความผิดอย่างฉุนเฉียว เธอก็รู้สึกผิดหวังอย่างมาก เธอได้เสิร์ฟชาและน้ำแก่ผู้หญิงคนนี้ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาและใช้เงินของเธอเพื่อจ่ายค่าอาหารและชานมของผู้หญิงเหล่านั้น ถึงอย่างนั้นเธอยังได้รับการปฏิบัติเหมือนผู้หญิงธุรกรรม อารมณ์ของเธอเสียอย่างกะทันหัน เธอพูดว่า “ว้าว คุณไม่กระพริบตาเมื่อคุณโกหกจริง ๆ ฉันอดทนกับคุณมานานแล้ว ฉันไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่คุณพูดเกี่ยวกับฉันที่เงอะงะ ฉันมักจะระมัดระวังในสิ่งที่ทำเสมอ คุณจงใจทำชาหกใส่ฉัน ทันทีที่ฉันส่งชาให้คุณ คุณตั้งใจปล่อยมือออก นอกจากนี้ คุณไม่เคยให้เงินฉันเลยเมื่อคุณสั่งให้ฉันซื้ออาหาร ชานมหรือกาแฟให้คุณ หยุดข้ามเส้นซ้ำแล้วซ้ำอีกสักที แม้แต่ตอนนี้ คุณก็ยังต้องการผลักความผิดให้ฉันเหรอ?”