เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 657

มาร์คยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “ฉันจะกลับบ้านแม้ว่านายจะทุบตีฉันจนตายก็ตาม ฉันไม่ได้รู้จักพ่อของนายดีพอ แต่ถ้าทิฟฟานี่ขอความช่วยเหลือจากฉัน แสดงว่าสถานการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่หนังสือพิมพ์บอก

นายจะเพิกเฉยต่อมันก็ได้ แต่ฉันไม่สามารถทำให้คุณหญิงเทรมอนต์และลูกชายของฉันโกรธเคืองได้ นายอยู่ในห้องทำงานของฉันและสงบสติอารมณ์ตัวเองสักพักก่อนก็ได้ นายทุบเขาไปแล้ว ปล่อยมันไปและให้ฉันจัดการที่เหลือดีกว่า”

มาร์คมองไปที่ทิฟฟานี่เมื่อเขาไปถึงที่คฤหาสน์เทรมอนต์แล้วนั่งลงข้าง ๆ แอเรียน “ฉันรู้ว่าทำไมเธอถึงขอให้ฉันกลับมาบ้าน แจ็คสันอยู่ข้าง ๆ ฉันตอนที่เธอโทรไป ฉันอาจจะโดนทุบตีได้ถ้าฉันไม่ระวังตัว…”

ทิฟฟานี่รู้สึกกลัว “ก็ เราไม่รู้เลยว่าเขาอยู่ข้าง ๆ คุณ… วันนี้เขาทำให้ฉันกลัวแทบตาย ฉันตบเขาตอนที่อยู่คฤหาสน์เวสต์ด้วย ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียใจกับมัน แต่สถานการณ์มันซับซ้อนเกินไป ฉันอยากปลอบเขาเหมือนกัน แต่เขาดื้อมาก… ฉันเข้าไม่ถึงเขาจริง ๆ”

มาร์คถอนหายใจ “ไม่ต้องกังวล เขาไม่ได้โกรธคุณ ผมรู้อารมณ์เขาดี เมื่อถึงจุดนั้น การตบเขาคงเป็นวิธีเดียวที่จะหยุดเขาได้ คุณพูดถูก ผมเกือบจะมีแผนที่จะจัดการกับเรื่องนี้แล้ว ผมจะไปคุยกับเบอร์นาเด็ตต์ เลกรานด์เป็นการส่วนตัวและค้นหาความต้องการของเธอ

หากใครก็ตามจากตระกูลเวสต์ติดต่อเธอตอนนี้ เธอจะเชื่ออย่างไม่ต้องสงสัยเลยว่าตระกูลเวสต์ยอมจำนนต่อเธอ มันจะดีกว่าถ้าผมไปเอง ผมเชื่อว่าเราควรให้ผลประโยชน์ที่เหมาะสมกับเธอทุกอย่างตราบใดที่เธอเต็มใจที่จะเปลี่ยนทำนองและออกมาแก้ชื่อเสียงของคุณเวสต์”

แอเรียนหยุดครุ่นคิดแล้วพูดว่า “เบอร์นาเด็ตต์ได้สร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองในวงการศิลปะ เธอเองก็มีชื่อเสียงที่ต้องรักษาไว้เช่นกัน ความจริงในเรื่องนี้จะทำให้เธอเสียเปรียบอย่างแน่นอน เธอจะยอมแพ้ทำไม? ไม่ว่าเธอจะสร้างเรื่องโกหกที่เป็นประโยชน์ต่อทั้งสองฝ่าย ซึ่งอาจเป็นเรื่องยากมาก หรือพูดความจริง ในตอนนั้นเธอจะถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ เธอจะต้องได้รับเท่าไหร่ก่อนที่จะยอมให้เรา?