เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 658

เมื่อเห็นเช่นนี้ หญิงชราก็อดไม่ได้ที่จะเบะปาก “ดูสิ สามีของเธอออกไปกับผู้หญิงคนอื่นแล้วเธอก็ยังคงใจเย็นอยู่ อย่าวิ่งมาร้องไห้กับฉันถ้าเกิดอะไรขึ้นล่ะ”

แอเรียนส่ายหัว “คุณย่า! พวกเขาแค่กำลังจะไปทางเดียวกันเฉย ๆ อย่าพูดอย่างนั้น มันอาจเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนอื่น แต่ไม่ใช่กับทิฟฟ์ อย่าคิดกับทิฟฟ์แบบนั้นสิคะ!”

ทาบิธาโบกมือขณะเดินออกไปที่สวน แอเรียนถอนหายใจยาว ผู้คนในวัยชราของพวกเขามักจะมีอะไรให้พูดมากขึ้น เธอไม่ได้สนใจขนาดนั้น เมื่อใดที่หญิงชราเข้าใจทิฟฟานี่มากขึ้นเขาก็จะหยุดพูดแบบนั้นเอง

ทิฟฟานี่ตามมาร์คเข้าไปในห้องทำงาน เมื่อเธอเห็นแจ็คสันเธอก็เดินไปคุกเข่าลงข้าง ๆ เขาเพื่อดูมือที่บวมของเขา “เจ็บไหม?”

แจ็คสันเบือนหน้าหนีโดยไม่พูดอะไร สิ่งเดียวที่เขาอยากทำตอนนี้คืออยู่เงียบ ๆ และไม่ทำอะไรเลย

ทิฟฟานี่รู้ว่ามาร์คอยู่ข้างนอกและรอให้เธอพาแจ็คสันออกไป เธอรวบรวมนิสัยที่ดีของทั้งชีวิตของเธอมาใช้ “แจ็คสัน… ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรตบคุณ ตอนนั้นคุณอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่ฉันทำไปเพราะฉันกลัวมาก คุณตะโกนใส่ฉันด้วย ฉันรู้ว่าคุณรู้สึกอย่างไร ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันอาจจะทำเช่นเดียวกัน แต่… พ่อของคุณเป็นผู้บริสุทธิ์ ทั้งหมดที่ฉันพูดได้ก็คือเขาก่อให้เกิดเรื่องอื้อฉาวนี้ ให้โอกาสเขาแก้ไขปัญญานี้เถอะ โอเคไหม?”

แจ็คสันแสดงท่าทางรังเกียจเมื่อเธอกล่าวถึงแอตติคัส เขาลุกขึ้นและเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรอีก

แจ็คสันจ้องไปที่เธอราวกับว่าเขากำลังจ้องมองคนโง่เขลา “จะมีใครบ้างที่บังคับขอการให้อภัย? นอกจากนี้… คุณไม่ได้ทำอะไรผิดเลย มันเป็นความผิดของผมเอง ผมไม่ควรตะโกนใส่คุณ ในขณะนั้นมีเพียงสิ่งเดียวในใจของผม นั่นคือการสั่งสอนแอตติคัส ความเจ็บปวดที่เขาสร้างให้ผมและแม่เจ็บปวดอย่างสุดซึ้ง มันจะดีกว่าไหมถ้าเขาไม่กลับมาตั้งแต่แรก? เขากลับมาและเราถูกทรมาน เขาทำลายชีวิตของแม่ผม”

ทิฟฟานี่ยิ้มสดใสให้เขา “ไม่เป็นไร ถ้างั้นเราหายกันนะ จากนี้ไปฉันจะไม่ตีคุณและคุณก็ห้ามตะคอกใส่ฉันนะ ฉันไม่มีสิทธ์ที่จะพูดอะไรสำหรับปัญหาของคุณกับพ่อของคุณ เราไม่ควรแนะนำคนอื่นโดยอาศัยประสบการณ์ของเราเอง ตราบใดที่คุณไม่ก่อความวุ่นวายอีก ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว ฉันจะไม่บังคับคุณ ไม่อย่างนั้น คนอื่น ๆ ก็จะต้องทนทุกข์ไปด้วย

เอาล่ะ ฉันจะพาคุณกลับบ้านเดี๋ยวนี้ ฉันจะทำแผลให้เมื่อคุณอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันจะกลับไปที่สำนักงานเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดี ฉันขอแนะนำให้คุณพักงานสักสองสามวัน คุณก็รู้ว่าเรื่องอื้อฉาวนี้ใหญ่แค่ไหน ตอนนี้ทุกคนในสำนักงานรู้หมดแล้วและฉันเกรงว่าคุณอาจจะไม่พอใจถ้าคุณได้ยินเรื่องซุบซิบของพวกเขา”