เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 670

ทิฟฟานี่ขำอย่างแรงในความเพลิดเพลินใจที่ได้เสพประสบการณ์ความโชคร้ายของผู้อื่นนี้จนคนอื่นอาจจะเข้าใจผิดว่าเธอเป็นลมชักได้

"โอ้พระเจ้า! โอ้ พระ เจ้า หมายความว่าตอนนี้เธอเสียสิทธิ์เสรีส่วนบุคคลไปแล้วเหรอ? โถ่ ที่รัก เธอเป็นคนที่มีอัญมณีมงกุฏในท้องนะ! ตอนนี้เธอเป็นคนคลุมเกมส์ ไม่ใช่เขา! เธอสามารถบีบคอมาร์คจนตายโดยที่เขาจะไม่ทำร้ายเธอแม้แต่เส้นผมเพียงเส้นเดียวบนศีรษะของเธอเพื่อป้องกันตัวเองเลยแหละ เข้าใจไหม?

ในขณะนี้เธอต้องโหดเหี้ยมบ้าง เดี๋ยวนี้เลย เพราะเธอจะไม่ได้รับโอกาสนี้อีก เธอไม่รู้เหรอว่าผู้หญิงมีอำนาจสูงสุดในระหว่างตั้งครรภ์? เพราะฉะนั้น เอาเลย เผด็จการเลยค่ะที่รัก! เมื่อเด็กคนนั้นเกิดมาเธอจะไม่มีวันได้พลังนี้คืน!”

เธอยังเตือนว่า “ทีนี้ ถ้าเธอจัดการจนได้รับ 'การอนุญาต' ของเขาแล้วก็มาบอกฉันนะ ฉันจะได้โทรนัดธัญญ่า ตอนกลางคืนเราจะไปกินชาบูกันด้วย! พวกเราจะกินน้ำซุปที่เผ็ดและเธอก็กินน้ำซุปที่ไม่เผ็ดไป ฉันหมายความว่า ฉันได้ยินมาว่าอาหารที่เผ็ดเกินไปอาจเป็นอันตรายต่อแม่ที่กำลังตั้งครรภ์น่ะ”

แค่พูดถึงชาบูก็ทำให้แอเรียนน้ำลายไหลแล้ว มีไม่กี่อย่างในชีวิตที่จะฟินได้เท่ากับการซดน้ำซุปอุ่น ๆ กับเพื่อนสนิทในช่วงฤดูหนาว! เธอพบว่าตัวเองเต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างรวดเร็ว ไม่มีแม้แต่ส่วนหนึ่งของเธอที่พยายามจะต้านทานสิ่งที่ล่อใจนี้

"เธอรู้อะไรไหม? ตกลง ฉันจะโทรหาเธอเร็ว ๆ นี้” เธอพูดในที่สุด

เธอวางสายและมองครุ่นคิดไปทางห้องน้ำขณะที่เธอคิดบทพูดเพื่อขออนุญาตจากมาร์ค ความอยากอาหารของเธอลดลงมากจนความอยากทานชาบูอย่างกะทันหันนี้แทบจะฆ่าเธอ หากเธอถูกปฏิเสธไม่ให้ปฏิบัติตามความต้องการนี้เธออาจตายได้!

มาร์คออกมาจากห้องน้ำพร้อมผ้าเช็ดตัวพลางถูผมที่ยังเปียกอยู่เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศในทันที เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นดวงตาของเขาก็พบกับดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวังของแอเรียน ซึ่งทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย “อ-เอ่อ มีอะไรเหรอ?”

“คืนนี้ฉันอยากไปกินชาบูกับทิฟฟ์และธัญ มันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันอยากกินตอนนี้” เธอประกาศก่อนที่จะกลืนน้ำลายที่เธอควบคุมไม่ได้

การแสดงความอยากที่เห็นได้ชัดของเธอทำให้มาร์คทั้งกังวลและขบขัน “แต่ว่าสตรีที่มีครรภ์สามารถกินชาบูมี่เผ็ดได้เหรอ? ฉันจะไม่หาข้อมูลบนโลกออนไลน์ก่อน ถ้าปรากฏว่ากินได้ ฉันจะให้คนมาส่งมันให้ถึงหน้าประตูบ้านเลย” เขากล่าว “สถานที่จะไม่รบกวนรสชาติและคุณภาพของอาหารใช่ไหม?”

แอเรียนย่นคิ้ว “แต่การทานอาหารที่บ้านมันต่างจากการไปทานนอกบ้านมาก! มันจะทำให้ความรู้สึกนั้นหายไป! เถอะนะมาร์ค ฉันแค่อยากสนุกสักครั้ง คุณให้ฉันทำอย่างนั้นโดยไม่ใส่ความเห็นของคุณลงไปได้ไหม?”

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฉันสามารถจับตาดูอาหารของฉันและดูได้ว่ามันสุกอย่างทั่วถึงหรือยัง! พระเจ้า ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณจะเป็นคนที่เชื่อเรื่องที่ถูกเขียนขนาดนี้!”

“เธอไม่เคยพยายามที่จะทำความรู้จักกับฉันเลยต่างหาก” เขาพึมพำเถียง

การโต้แย้งของเขาทำให้เธอพูดไม่ออก จู่ ๆ เธอก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดจากความผิดหวังในคำตอบของเขา แอเรียนไม่เคยลองจริง ๆ เหรอ? ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงก็เป็นเพราะเธอเคยกลัวเขามากเท่านั้น เธอสามารถรวบรวมความชอบและความไม่พอใจของมาร์คเพียงด้วยการอาศัยอยู่กับเขาและเฝ้าดูเขาอย่างเงียบ ๆ มานานกว่าทศวรรษ

เธอไม่เคยได้รับโอกาสให้เห็นหัวใจที่เต้นอยู่ภายใต้บุคลิกที่เยือกเย็นของเขา เช่นเดียวกับที่โลกทั้งใบไม่เคยได้รับโอกาสให้เห็นการกระทำอย่างปีศาจของมาร์คและเคยเห็นแต่เพียงรอยยิ้มดั่งเทพบุตรและน่าปิติของเขาเท่านั้น

แอเรียนเป็นคนเดียวในโลกนี้ที่มี "สิทธิ์" ได้อยู่กับด้านที่ชั่วร้ายของเขาเป็นเวลานานหลายปี