เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 680

“ไม่มีอะไรที่น่าประทับใจ” ทิฟฟานี่ตอบโดยไม่คิดเลย อาจเป็นเพราะเธอยังคงไม่พอใจที่แม่ของเธอจะแต่งงานอีกครั้ง

“เขาดูไม่ดีเลย เขาเก่งแต่พูดเท่านั้น เราเคยเจอกันมาก่อน แต่ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเขาเป็นคนยังไง เขาไม่ใช่พ่อม่าย แต่เป็นผู้ที่หย่าร้าง ต้องมีเหตุผลเบื้องหลังการหย่าใช่ไหม?

ฉันไม่ได้จะบอกว่าคนที่หย่าแล้วจะเป็นตัวปัญหา แต่อย่างน้อยฉันต้องเข้าใจว่าการหย่าเกิดขึ้นได้อย่างไรและทำไม ดูข้อมูลจากนักสืบสิ แกรนท์เพิ่งอย่าได้ไม่ถึงปี ฉันต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมแล้วแหละ”

แอเรียนยิ้มอย่างเงียบ ๆ ดูเหมือนว่าทิฟฟานี่จะไม่ได้สนิทสนมกับแกรนท์แต่เพียงพยายามที่จะเกลี้ยกล่อมตัวเอง เธอจะไม่ถอยจนกว่าเธอจะได้สืบบสวนอย่างละเอียดถี่ถ้วน ถ้าลิเลียนวางแผนที่จะแต่งงานใหม่ พวกเขาจะต้องผ่านอุปสรรคนี้ไปก่อน

ทิฟฟานี่ลูบท้องที่ป่องเล็กน้อยของเธอขณะที่เธอเคี้ยวของหวานที่แมรี่เสิร์ฟให้

“แอริ ถ้าพูดอย่างมีเหตุผลแล้ว ตามวิธีที่พวกเทรมอนต์ให้อาหารเธอ ตอนนี้เธอน่าจะอ้วนเท่าหมูได้แล้ว ทำไมเธอดูผอมลง? ถ้าฉันทานอาหารที่นี่อีกสักสองสามมื้อ ฉันจะบวมและหนักขึ้น เธอมีอาหารอร่อยเต็มโต๊ะมากมายไปหมดทุกมื้อ ซุปและของหวานแสนอร่อยทุกประเภท ฉัน… อิจฉาจัง!”

แค่เห็นของหวานก็ทำให้แอเรียนรู้สึกเบื่อ “ความอยากอาหารของฉันกลายเป็นเรื่องยุ่งยากตั้งแต่ที่ฉันท้อง ฉันไม่สามารถกินอะไรที่เคยชอบได้และฉันก็อ้วกบ่อยขึ้น สักพักมันจะดีขึ้น ฉันจะอ้วนขึ้นระหว่างการตั้งครรภ์

ความผิดหวังของเธอมาเร็วเกินไปหน่อย เธอจะเห็นฉันอ้วนเร็ว ๆ นี้นี่แหละ เธอเองก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น เธอมีพ่อครัวส่วนตัว เธอได้กินทุกอย่างที่เธอต้องการ เพราะฉะนั้นไม่ต้องอิจฉาฉันหรอกน่า”

ทิฟฟานี่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจเมื่อนึกถึงแจ็คสัน “แน่นอน นอกจากจะเป็นเพลย์บอยในอดีตแล้ว แจ็คสันของฉันก็สมบูรณ์แบบมากเลยแหละ”

ทิฟฟานี่โบกมือ “เข้าใจแล้ว กลับเข้าไปข้างในเถอะ ข้างนอกมันหนาว”

แอเรียนยังคงมึนงงเมื่อมองดูทิฟฟานี่หายตัวไปในระยะไกล เธอได้ยินแมรี่จู้จี้จากห้องนั่งเล่นว่า “ถ้าเธอมีความอยากอาหารได้เพียงครึ่งเดียวของทิฟฟานี่ก็คงจะดีนะ ดูเธอสิ ท้องแล้วยังผอมอยู่เลย มันบีบหัวใจของฉันเสียจริง”

แอเรียนแทบจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ทิฟฟานี่อาจจะไม่พอใจได้ถ้าเธอได้ยินเรื่องนี้ ท้ายที่สุดไม่มีผู้หญิงคนไหนชอบให้คนอื่นจะชี้ให้เห็นถึงความอยากอาหารของเธอ แอเรียนหันหลังเดินเข้าบ้านแล้วขึ้นไปที่ชั้นบนเพื่องีบหลับยามบ่ายตามปกติ ครึ่งหลับครึ่งตื่นเธอรู้สึกว่าตัวเธอถูกโอบกอดอย่างอบอุ่น เธอรู้ว่าตอนนี้ยังไม่บ่ายสามมาร์คจึงน่าจะยังไม่กลับบ้าน

เมื่อเธอสรุปว่าเธออาจจะกำลังฝัน เธอจึงขยับหาท่าที่สบายโดยไม่รู้ตัวเพื่อที่จะได้งีบหลับต่อ