เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 685

ทิฟฟานี่ลุกขึ้นยืน “ฉันขอถามอะไรหน่อย แม่รู้จักแกรนท์ดีแค่ไหน?”

ลิเลียนเองก็โกรธพอ ๆ กัน “เขารู้จักกับพ่อของเธอมานานหลายปีแล้ว เขายังเคยอุ้มเธอตอนที่เธอยังเป็นทารกด้วย! ฉันจะไม่รู้จักเขาได้อย่างไร? เขาอาจจะไม่ใช่คนหน้าตาดีแต่เขาเป็นคนดี แค่นั้นยังไม่พออีกเหรอ? นอกจากนี้ เขามีภูมิหลังครอบครัวที่ดีด้วย ฉันจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องอนาคตของฉัน ฉันจะได้ไม่ต้องพึ่งพาเธอเพื่อความอยู่รอดด้วย!”

ทิฟฟานี่โกรธจัดมากขึ้นเมื่อเธอได้ยินลิเลียนปกป้องแกรนท์

“ใช่ เขารู้จักพ่อมาหลายปีแล้ว แต่เพียงผิวเผินเท่านั้นไม่ใช่เหรอ? เขาอัปลักษณ์มากโดยไม่ต้องสงสัยเลย แต่ฉันจะไม่ตัดสินคนที่รูปลักษณ์ แม่ลองดูข้อเท็จจริงบางอย่างบ้าง เขาอยู่ที่ไหนตอนที่ครอบครัวของเราล้มละลายและต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด?

เขาไม่เคยมาให้เห็นหน้า แม่ไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญไปหน่อยเหรอที่เขามาเคาะประตูบ้านเราตอนนี้? เขาน่ะเหรอ? ผู้ชายที่ดี? แม่ไม่รู้อะไรเลย! แม่รู้ไหมว่าเขาเพิ่งหย่าได้ไม่ถึงครึ่งปี? แม่รู้ไหมว่าทำไมเขาถึงหย่า? เขาบอกแม่ทุกอย่างแล้วเหรอ? เขามาอยู่ที่บ้านเราก่อนที่แม่จะแต่งงานกับเขาและยังนอนค้างคืนด้วย… แม่ไม่คิดว่ามันไม่เหมาะสมไปหน่อยเหรอ?

ฉันจะไม่ว่าอะไรถ้าแม่ต้องการเริ่มรักครั้งใหม่ แต่อย่างน้อยแม่ช่วยใช้สมองหน่อยได้ไหม? ฉันไม่ชอบผู้ชายคนนี้ ฉันไม่อนุมัติ! ฉันไม่ได้กลับมาที่นี่เพื่อทะเลาะกับแม่และฉันก็ไม่ได้ต้องการเช่นนั้นด้วย ถ้าแม่ยืนกรานที่จะอยู่กับเขา ก็ยกบ้านให้ฉันและไปอยู่กับเขาเลย! ดูสิว่าเขาจะมีบ้านให้แม่อยู่หรือเปล่า เชิญเลย!”

ลิเลียนหน้าแดงด้วยความโกรธ “มันไม่มีประโยชน์ที่จะขอความช่วยเหลือจากเขาตอนที่ครอบครัวของเรามีปัญหา เธอพูดมาได้อย่างไรว่าเขาไม่ได้ช่วยเรา? เขาช่วยเราไม่ได้! ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการหย่าของเขา

การฟ้องหย่าเมื่อเธอไม่มีความรู้สึกต่อกันอีกต่อไปเป็นอาชญากรรมหรือไง? เธอกำลังจะบอกว่าเขาต้องการบ้านและเงินของฉันเหรอ? ฉันจะบอกเธอตอนนี้ให้ว่าเขาไม่ใช่คนอย่างนั้น สิ่งที่เขามีตอนนี้อาจจะเทียบกับสิ่งที่ครอบครัวเรามีไม่ได้แต่ในขณะนี้ธุรกิจของเขากำลังเฟื่องฟู!

เธอกับแจ็คสันหมั้นกันแล้ว เธอต้องการบ้านหลังนี้จริง ๆ หรือ? ได้ ในเมื่อมันเป็นของครอบครัวเลนอยู่แล้ว มันก็ควรจะเป็นของเธอ ฉันไม่ต้องการมันแล้ว พอใจหรือยัง? เธอเคยบอกว่าเธอจะไม่ยุ่งเรื่องของฉันแล้วทำไมตอนนี้เธอถึงเข้ามายุ่ง? นี่ไม่ใช่เรื่องของเธอ!”

ลิเลียนตบหน้าทิฟฟานี่ทั้งน้ำตา “โถ พ่อเธอต่างหากที่ตาย ไม่ใช่ฉัน! ฉันจะไม่ทำให้เธออับอาย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะเธอไม่ใช่ลูกสาวของฉัน! ออกไป!"

ทิฟฟานี่กัดฟันและมองดูจานบนโต๊ะอาหารพลางรู้สึกเหมือนโดนต่อย เธอรู้สึกตกใจกับข้อสังเกตที่ว่าลิเลียนไม่เคยรักเธอหรือพ่อของเธอเลย ลิเลียนรักแต่ตัวเองเท่านั้น พ่อของเธอดูแลลิเลียนมาอย่างดีเยี่ยมกว่าครึ่งชีวิตของหล่อน

ทำให้หล่อนเป็นภรรยาของชายผู้มั่งคั่งที่สามารถมีได้ทุกอย่างที่หล่อนต้องการ แต่เขาไม่เคยมีโอกาสได้ชิมอาหารของหล่อนเลย แม้แต่ตอนที่เขาจะเสียชีวิต ทิฟฟานี่ซึ่งเป็นลูกสาวของหล่อนเองก็ยังไม่เคยได้ชิมมันเลย...

ในที่สุด ทิฟฟานี่ก็ปิดประตูและเดินกลับไปที่รถของเธอโดยไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน