เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 692

มาร์คสังเกตเห็นว่าเวลาของเขากำลังจะหมดลงและพูดอย่างปลอบโยนว่า “ไม่ต้องกังวลนะครับคุณย่า ตั้งใจให้หายดีแล้วผมจะพาคุณกลับบ้านและต่อจากนี้ไปคุณจะไปอยู่กับเรา คุณไม่ผิดที่หยุดการแต่งงานของพวกเขา ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด แอริรู้ดีว่าคุณดีกับเธอแค่ไหน เธอก็หวังให้คุณหายดีเช่นกัน”

การหายใจของหญิงชราเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในทันที เธอไม่สามารถพูดได้อีกต่อไป มาร์ครีบวิ่งไปหาหมอ "เธอหายใจถี่ขึ้น ได้โปรดไปช่วยดูเธอหน่อยครับ!"

หมอรีบวิ่งเข้าไปในห้องผู้ป่วยหนัก ณ จุดนั้น ลมหายใจของหญิงชราเริ่มคงที่แต่เธอก็ยังดูไม่ดี หมอพยายามพูดกับหญิงชราว่า “คุณได้ยินผมไหม?”

หญิงชราพยักหน้าด้วยความยากลำบาก หมอถอนหายใจอย่างโล่งอก “คุณต้องใจเย็นลงหน่อย เดี๋ยวก็ดีขึ้น”

“มัน… จะ… ยากสำหรับฉันที่จะหายดีอีกครั้ง… ใช่ไหม… ใช่ไหม? พูดตรง ๆ...” หญิงชราพูดด้วยเสียงแหบ

หมอหยุดก่อนจะพูดต่อ “มันไม่ได้สิ้นหวังอย่างสิ้นเชิง… ร่างกายของผู้สูงอายุนั้นแข็งแกร่งไม่น้อยไปกว่าคนอายุน้อย อย่างไรก็ตาม มันต้องใช้ความพยายามนิดหน่อย เข้มแข็งไว้นะครับ"

ทาบิธาหัวเราะ “ไม่ ฉันใช้ชีวิตอยู่มานานพอแล้ว ได้โปรด… เขียนพินัยกรรมของฉัน… ให้ฉัน… บอกว่า… ฉันจะยก… คฤหาสน์เก่าของวินน์… ให้… หลานสาวของฉัน… โฉนด… อยู่… ใน… ที่… เทรมอนต์… คฤหาสน์เทรมอนต์… บ้าน… ที่… ฉันเคย… อยู่… ใต้ที่นอน… เขียนมันลงไป…”