เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 692

มาร์คสังเกตเห็นว่าเวลาของเขากำลังจะหมดลงและพูดอย่างปลอบโยนว่า “ไม่ต้องกังวลนะครับคุณย่า ตั้งใจให้หายดีแล้วผมจะพาคุณกลับบ้านและต่อจากนี้ไปคุณจะไปอยู่กับเรา คุณไม่ผิดที่หยุดการแต่งงานของพวกเขา ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด แอริรู้ดีว่าคุณดีกับเธอแค่ไหน เธอก็หวังให้คุณหายดีเช่นกัน”

การหายใจของหญิงชราเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในทันที เธอไม่สามารถพูดได้อีกต่อไป มาร์ครีบวิ่งไปหาหมอ "เธอหายใจถี่ขึ้น ได้โปรดไปช่วยดูเธอหน่อยครับ!"

หมอรีบวิ่งเข้าไปในห้องผู้ป่วยหนัก ณ จุดนั้น ลมหายใจของหญิงชราเริ่มคงที่แต่เธอก็ยังดูไม่ดี หมอพยายามพูดกับหญิงชราว่า “คุณได้ยินผมไหม?”

หญิงชราพยักหน้าด้วยความยากลำบาก หมอถอนหายใจอย่างโล่งอก “คุณต้องใจเย็นลงหน่อย เดี๋ยวก็ดีขึ้น”

“มัน… จะ… ยากสำหรับฉันที่จะหายดีอีกครั้ง… ใช่ไหม… ใช่ไหม? พูดตรง ๆ...” หญิงชราพูดด้วยเสียงแหบ

หมอหยุดก่อนจะพูดต่อ “มันไม่ได้สิ้นหวังอย่างสิ้นเชิง… ร่างกายของผู้สูงอายุนั้นแข็งแกร่งไม่น้อยไปกว่าคนอายุน้อย อย่างไรก็ตาม มันต้องใช้ความพยายามนิดหน่อย เข้มแข็งไว้นะครับ"

ทาบิธาหัวเราะ “ไม่ ฉันใช้ชีวิตอยู่มานานพอแล้ว ได้โปรด… เขียนพินัยกรรมของฉัน… ให้ฉัน… บอกว่า… ฉันจะยก… คฤหาสน์เก่าของวินน์… ให้… หลานสาวของฉัน… โฉนด… อยู่… ใน… ที่… เทรมอนต์… คฤหาสน์เทรมอนต์… บ้าน… ที่… ฉันเคย… อยู่… ใต้ที่นอน… เขียนมันลงไป…”

มาร์ครับพินัยกรรมนั้นไว้ "ขอบคุณครับ ผมจะให้คนของผมจัดการเรื่องงานศพ”

มาร์คกลับบ้านไปเอาโฉนดที่ดินสำหรับบ้านออกจากใต้ที่นอน เขายังไม่สามารถแสดงสิ่งนี้ต่อหน้าแอเรียนได้และเธอก็ไม่สามารถรู้เกี่ยวกับการตายของหญิงชราได้เช่นกัน

โชคดีที่ในขณะนี้แอเรียนยังคงงีบหลับในยามบ่ายอยู่เพราะเขาไม่สามารถทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ เขานำพินัยกรรมและโฉนดไปที่สำนักงานและล็อกมันไว้ในลิ้นชักของเขา