เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 693

ปกติมาร์คมักจะกลับบ้านเร็ว อย่างไรก็ตาม วันนี้เขาไม่อยากกลับบ้าน เขาไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับแอเรียนอย่างไร เขากลัวว่าจะเปิดเผยทุกอย่างให้เธอรู้โดยไม่ตั้งใจ

จิตใจของเขาปั่นป่วนด้วยคำพูดที่หญิงชราพูดในห้องผู้ป่วยหนัก เขาดึงโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาเฮนรี่ว่า “เฮนรี่ พาโซอี้ วินน์และสามีของเธอมาที่ห้องทำงานของผมเดี๋ยวนี้”

พวกเขามาถึงครึ่งชั่วโมงต่อมา โซอี้เห็นสีหน้าของมาร์คและรู้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง ในทางกลับกัน สามีที่โง่เขลาของเธอกำลังชื่นชมความยิ่งใหญ่ของตึกเทรมอนต์ ทาวเวอร์

โซอี้รู้สึกสับสน “มาร์ค… คุณเรียกพวกเรามาที่นี่ทำไม?”

มาร์คยิ้มชั่วร้าย “คุณรู้ไหมว่าคุณย่าป่วยได้อย่างไร?”

สามีของโซอี้แข็งทื่อแล้วถูจมูกอย่างรู้สึกผิด โซอี้บริสุทธิ์ในเรื่องนี้อย่างชัดเจน “มันเป็นเรื่องปกติอย่างยิ่งที่จะเป็นหวัดในสภาพอากาศเช่นนี้ ช่วงนี้ฉันยุ่งมากและแม่ก็ไม่เคยพูดถึงอาการป่วยของเธอเลย เธอมีอาการไอ ฉันจึงให้ยาแก่เธอ

ฉันไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ ฉันเพิ่งรู้ว่ามันแย่แค่ไหนเมื่ออยู่ ๆ เธอก็หมดสติไป ตอนนี้ การจัดการกับเรื่องต่าง ๆ ด้วยเงินคงจะง่ายกว่าและเมื่อคุณดูแลเรื่องต่าง ๆ หญิงชราจะต้องฟื้นตัวอย่างแน่นอน ดังนั้นฉันจึงไม่ได้เป็นกังวลเกินไป”

มาร์คโยนรายงานการตายลงต่อหน้าพวกเขา “ถ้าเธอตายแล้วเธอจะฟื้นได้อย่างไร?”

โซอี้ดูราวกับว่าเธอถูกฟ้าผ่า เธอเข้าสู่ความงุนงงนานก่อนที่จะหยิบรายงานการตายขึ้นมาดู “ไม่… เธอยังสบายดีเมื่อคุณไปถึงอยู่เลย เธอจะ… ไปได้อย่างไร? ไม่มีทาง… แม่ของฉันสุขภาพแข็งแรงมาเสมอ เธอเพียงเป็นโรคปอดบวมเนื่องจากเธอมีไข้ เธอจะไปได้อย่างไร? คุณโกหกฉันใช่ไหม?”

มาร์คยังคงเงียบ ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่สามีของโซอี้อย่างเย็นชาจนสามีเธอตื่นตระหนก “คุณจะมองผมเพื่ออะไร? ผมไม่ได้อยู่ที่นั่นเมื่อหญิงชราเสียชีวิตนะ คุณจะบอกว่าผมฆ่าเธอเหรอ? ในเมื่อเธอเสียชีวิตไปแล้ว ถึงเวลาที่เราต้องชำระเงินบางส่วนกัน

โซอี้ตะลึง หญิงชรายืนกรานที่จะอยู่ในห้องเล็กซึ่งมีเตียงอยู่ริมหน้าต่างนั้น มันต่างจากการนอนข้างนอกท่ามกลางอากาศหนาวที่ขมขื่นอย่างไร? เมื่อเธอฟื้นคืนสติได้ เธอก็คว้าสิ่งของชิ้นหนึ่งบนโต๊ะทำงานของมาร์คแล้วตบมันไปที่สามีของเธอราวกับว่าเธอถูกคนบ้าครอบงำ

“แม่ของฉันดีกับนายมาตลอด! นายหลอกล่อให้ฉันดูดเงินแม่จนหมดและทำให้แม่ฉันต้องเสียชีวิต ไอ้สารเลว!”

ความวุ่นวายต่อหน้ามาร์คทำให้เขารำคาญอย่างมาก มาร์คเคาะโต๊ะ "พอแล้ว กลับไปทะเลาะกันที่บ้านถ้าคุณต้องการ ผมจะพูดให้ชัดเจนว่าผมไม่ติดข้อเสนอแนะของคุณที่จะแบ่งค่าใช้จ่ายในเวลายี่สิบปีระหว่างครอบครัวของเรา

แต่ผมคัดค้านการชดเชยอื่น ๆ ผลงานของคุณไม่คุ้มกับมูลค่านั้น นอกจากนี้ มันเป็นความผิดของคุณที่คุณย่าเสีย ผมจะให้ค่าตอบแทนที่เหมาะสมแก่คุณ แต่คุณจะต้องออกจากเมืองหลวงนี้ไป ผมไม่ต้องการให้แอริเจอคุณอีก เธอจะต้องไม่รู้เรื่องการตายของคุณย่าด้วย คุณเข้าใจผมไหม?"