เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 700

เธอใช้เวลาครึ่งนาทีกว่าจะฟื้นคืนสติได้ เธอพูดด้วยความไม่เชื่อ “คุณ… คุณสมิธช่วยฉันกำจัดแกรนท์ แจ็คสันเหรอ?” นั่นเป็นเรื่องที่เหลวไหล เธอไม่ได้รู้จักคุณสมิธ จากอดัมคนนี้ เขาไม่เพียงแต่มอบเหล้าให้เธอที่บาร์เท่านั้นแต่เขายังเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องส่วนตัวของเธออีกด้วย เขารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? เธอรู้สึกเหมือนถูกมอง…

ชายหนุ่มไม่ปฏิเสธ “นี่คือนามบัตรของคุณสมิธ”

เธอรับนามบัตรนั้นไว้ “ได้โปรดขอบคุณเขาแทนฉันด้วย และ… ทำไมเขาถึงช่วยฉันล่ะ? ฉันไม่คิดว่าเรารู้จักกันนะ”

ชายคนนั้นเพียงแค่ยิ้มก่อนที่จะขึ้นรถและขับจากไป

เธอพบว่ามันแปลกมาก เธอจ้องไปที่นามบัตรนั้นพลางรู้สึกสับสน อเลฮานโดร สมิธ ประธานบริหารขององค์กร สมิธ เธอไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเขามาก่อน อย่างไรก็ตาม สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการปลอบโยนลิเลียน เธอไม่ได้โทรไปขอบคุณเขาทันทีแต่เธอยัดนามบัตรนั้นลงในกระเป๋าของเธอแทน

ลิเลียนปฏิเสธที่จะเปิดประตูเมื่อทิฟฟานี่ไปเคาะประตู เธออับอายเกินกว่าจะพบใคร เธอได้เสียศักดิ์ศรีไปหมดแล้ว ในทางกลับกันทิฟฟานี่รู้สึกมีความสุข ขบขันและปรารถนาอย่างยิ่งที่จะผ่าสมองแม่ของเธอออกมาเพื่อดูว่าจริง ๆ แล้วมีอะไรอยู่ข้างในนั้นบ้าง ทันใดนั้น เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากแจ็คสัน “ผมอยู่ชั้นล่างแล้ว ลงมา” เขาพูด

เธอเตะประตูที่อยู่ข้างหน้าเธอ “ก็ได้ ฉันจะลงไปเดี๋ยวนี้”

เธออารมณ์ดีเป็นพิเศษเมื่อเธอขึ้นไปบนรถ เธอยังฮัมเพลงเบา ๆ แม้จะไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน เป็นเวลาหลายวันมาแล้วที่แจ็คสันได้เห็นเธออารมณ์ดี "เป็นอะไร?" เขาถาม “มีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นงั้นเหรอ? ดูเหมือนคุณจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษเลยนะ”

“ไม่มีอะไรมาก ฉันแค่กำจัดความรำคาญเล็กน้อยได้สำเร็จ” เธอตอบขณะที่ปรับที่นั่งในรถลง “ฉันบอกคุณว่าไม่ต้องมารับฉันไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้เราจะสายทั้งคู่ คุณไม่สามารถตัดเงินเดือนของฉันได้แล้ว อย่างไรก็ตาม ฉันพักสายตาแปบหนึ่งนะ ปลุกฉันเมื่อเราถึงที่ทำงานแล้วด้วย”

"ได้ คุณนอนไปเถอะ” แจ็คสันตอบพร้อมยิ้มให้เธออย่างไม่ใส่ใจ