เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 704

มุมมองของแอเรียนนั้นแตกต่างไปจากเขาอย่างสิ้นเชิง “ฉันคิดว่าผู้ชายจะชอบผู้หญิงที่มีเหตุผล โดยเฉพาะผู้ชายอย่างคุณ ถ้าคุณชอบการแสดงที่ฉูดฉาดและขี้โวยวายของผู้หญิงที่รักใคร่ แอรี่ คินซีย์ ไม่ตอบโจทย์ของคุณกว่าฉันเหรอ?”

สีหน้าของมาร์คทรุดลงเมื่อเธอพูดถึงอดีต แอเรียนไม่สะทกสะท้าน “ฉันพูดผิดเหรอ?”

“โอเค หยุดพูดได้แล้ว ถึงเวลาสั่งอาหารแล้ว” มาร์คสูดหายใจเข้าลึก ๆ พลางรู้สึกท้อแท้อย่างที่สุด เธอยังสามารถทำให้เขาสำลักเจียนตายได้ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ

…

ทิฟฟานี่ฝังตัวเองใต้ผ้าห่มเมื่อพวกเขากลับถึงบ้านในคืนนั้นโดยไม่สนใจอาหารเย็นเลย ในไม่ช้าเธอก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว แจ็คสันกลืนคำแนะนำของเขาที่จะให้เธอกินอาหารเย็นให้เสร็จก่อนที่จะเข้านอนเมื่อเขาเห็นเธอในลักษณะนั้น แน่นอนว่าตอนนี้เขาไม่สามารถถามเธอเกี่ยวกับนามบัตรนั้นได้แล้ว

วันรุ่งขึ้น ทิฟฟานี่ตื่นเร็วกว่าปกติหนึ่งชั่วโมง แจ็คสันยังคงหลับสนิท เธออารมณ์ดีหลังจากที่ได้นอนหลับฝันดีเมื่อคืนนี้ เธอจูบเบา ๆ บนใบหน้าของแจ็คสันและลุกขึ้นจากเตียงอย่างเงียบ ๆ

เธอสังเกตเห็นนามบัตรในตะกร้าซักผ้าขณะที่กำลังจะซักผ้า แม้จะไม่รู้ว่านามบัตรของอเลฮานโดรไปลงเอยอยู่ในตะกร้าซักผ้าได้อย่างไร แต่เธอก็หยิบมันขึ้นมาแล้วดูหมายเลขบนนั้น จากนั้นเธอก็ส่งข้อความถึงเขาด้วยความลังเลว่า: 'ขอบคุณ คุณคงรู้ว่าฉันเป็นใคร ฉันไม่รู้ว่าคุณช่วยฉันทำไมและฉันก็ไม่อยากรู้ด้วย อย่างไรก็ตาม ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันจะตอบแทนคุณเมื่อมีโอกาส'

เธอวางโทรศัพท์ไว้ข้าง ๆ หลังจากที่ส่งข้อความเสร็จ เธอรู้ว่าเธออาจจะพูดพล่อย ๆ เธอหมายถึงอะไรเมื่อพูดว่า "ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันจะตอบแทนคุณเมื่อมีโอกาส”? เธอคงไม่มีโอกาสนั้นแน่ เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะทำความรู้จักกับผู้ชายคนนี้

นอกจากนี้ ลูกปลาตัวเล็กอย่างเธอคงไม่สามารถทำอะไรให้ผู้ชายอย่างอเลฮานโดรได้ นี่เป็นเพียงรูปแบบหนึ่งของมารยาท ผู้ชายคนนี้ช่วยเธอโดยไม่มีเหตุผลจำเป็น ใครจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เธอสามารถควบคุมความอยากรู้ของเธอได้ ท้ายที่สุดความอยากรู้สามารถก็ฆ่าแมวได้

จู่ ๆ กริ่งประตูก็ดังขึ้น เธอเดินไปเปิดประตูทั้ง ๆ ที่ยังมีแปรงสีฟันอยู่ในปากของเธอ