เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 704

สรุปบท บทที่ 705 ลิเลียนเรียกร้องให้สงบศึก: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์

สรุปเนื้อหา บทที่ 705 ลิเลียนเรียกร้องให้สงบศึก – เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ โดย สาวน้อยสุดจี๊ด

บท บทที่ 705 ลิเลียนเรียกร้องให้สงบศึก ของ เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ ในหมวดนิยายโรแมนติก เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย สาวน้อยสุดจี๊ด อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

มุมมองของแอเรียนนั้นแตกต่างไปจากเขาอย่างสิ้นเชิง “ฉันคิดว่าผู้ชายจะชอบผู้หญิงที่มีเหตุผล โดยเฉพาะผู้ชายอย่างคุณ ถ้าคุณชอบการแสดงที่ฉูดฉาดและขี้โวยวายของผู้หญิงที่รักใคร่ แอรี่ คินซีย์ ไม่ตอบโจทย์ของคุณกว่าฉันเหรอ?”

สีหน้าของมาร์คทรุดลงเมื่อเธอพูดถึงอดีต แอเรียนไม่สะทกสะท้าน “ฉันพูดผิดเหรอ?”

“โอเค หยุดพูดได้แล้ว ถึงเวลาสั่งอาหารแล้ว” มาร์คสูดหายใจเข้าลึก ๆ พลางรู้สึกท้อแท้อย่างที่สุด เธอยังสามารถทำให้เขาสำลักเจียนตายได้ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ

ทิฟฟานี่ฝังตัวเองใต้ผ้าห่มเมื่อพวกเขากลับถึงบ้านในคืนนั้นโดยไม่สนใจอาหารเย็นเลย ในไม่ช้าเธอก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว แจ็คสันกลืนคำแนะนำของเขาที่จะให้เธอกินอาหารเย็นให้เสร็จก่อนที่จะเข้านอนเมื่อเขาเห็นเธอในลักษณะนั้น แน่นอนว่าตอนนี้เขาไม่สามารถถามเธอเกี่ยวกับนามบัตรนั้นได้แล้ว

วันรุ่งขึ้น ทิฟฟานี่ตื่นเร็วกว่าปกติหนึ่งชั่วโมง แจ็คสันยังคงหลับสนิท เธออารมณ์ดีหลังจากที่ได้นอนหลับฝันดีเมื่อคืนนี้ เธอจูบเบา ๆ บนใบหน้าของแจ็คสันและลุกขึ้นจากเตียงอย่างเงียบ ๆ

เธอสังเกตเห็นนามบัตรในตะกร้าซักผ้าขณะที่กำลังจะซักผ้า แม้จะไม่รู้ว่านามบัตรของอเลฮานโดรไปลงเอยอยู่ในตะกร้าซักผ้าได้อย่างไร แต่เธอก็หยิบมันขึ้นมาแล้วดูหมายเลขบนนั้น จากนั้นเธอก็ส่งข้อความถึงเขาด้วยความลังเลว่า: 'ขอบคุณ คุณคงรู้ว่าฉันเป็นใคร ฉันไม่รู้ว่าคุณช่วยฉันทำไมและฉันก็ไม่อยากรู้ด้วย อย่างไรก็ตาม ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันจะตอบแทนคุณเมื่อมีโอกาส'

เธอวางโทรศัพท์ไว้ข้าง ๆ หลังจากที่ส่งข้อความเสร็จ เธอรู้ว่าเธออาจจะพูดพล่อย ๆ เธอหมายถึงอะไรเมื่อพูดว่า "ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันจะตอบแทนคุณเมื่อมีโอกาส”? เธอคงไม่มีโอกาสนั้นแน่ เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะทำความรู้จักกับผู้ชายคนนี้

นอกจากนี้ ลูกปลาตัวเล็กอย่างเธอคงไม่สามารถทำอะไรให้ผู้ชายอย่างอเลฮานโดรได้ นี่เป็นเพียงรูปแบบหนึ่งของมารยาท ผู้ชายคนนี้ช่วยเธอโดยไม่มีเหตุผลจำเป็น ใครจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เธอสามารถควบคุมความอยากรู้ของเธอได้ ท้ายที่สุดความอยากรู้สามารถก็ฆ่าแมวได้

จู่ ๆ กริ่งประตูก็ดังขึ้น เธอเดินไปเปิดประตูทั้ง ๆ ที่ยังมีแปรงสีฟันอยู่ในปากของเธอ

ทิฟฟานี่ถึงกับอึ้ง แต่เธอไม่ได้คัดค้าน นี่เป็นครั้งแรกที่ลิเลียนเคยทำอาหารเช้าให้เธอ เธอไม่รู้ว่าจะรู้สึกอย่างไรดี

เมื่ออาหารเช้าพร้อมเสิร์ฟเธอก็ขึ้นไปชั้นบนเพื่อปลุกแจ็คสัน “แม่ของฉันอยู่ที่นี่ เขาทำอาหารเช้าให้เรา ลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วลงไปกินข้าวเร็ว มันจะสายแล้ว คุณควรลุกได้แล้ว”

แจ็คสันหันกลับมา ยกมือขึ้นและเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือเขา “ขอเวลา 15 นาที… ผมง่วงมาก… ผมจะลุกแล้ว คุณแม่คุณอารมณ์ดีขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ทิฟฟานี่ก็ไร้เดียงสาเหมือนกัน “ไม่รู้สิ คงเป็นช่วง ๆ มั้ง มาลองทำตัวให้ชินกับมันเถอะ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์