เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 706

ทิฟฟานี่เอื้อมมือออกไปบีบแก้มเขา "คุณหึงเหรอ? คุณก็รู้ว่าเขาพิการ คุณเป็นชายหนุ่มที่ร่ำรวยจากตระกูลเวสต์ ทำไมคุณถึงไม่มั่นใจในตัวเองต่อคนพิการ? ฉันไม่ได้ตาบอดนะ แน่นอน ว่าฉันรู้ว่าคุณเป็นผู้ชายที่หล่อเหลา มีน้ำใจ และอ่อนโยนที่สุดบนโลกนี้

ทำไมฉันถึงต้องไปตกหลุมรักผู้ชายคนอื่นและทิ้งคุณไปด้วยล่ะ? คุณสมิธไม่มีค่าสำหรับฉันเลย แม้ว่าเขาจะหล่อมากแต่เขาก็ยังเป็นคนพิการ นอกจากนี้ เขาแค่ให้คนเอานามบัตรมาให้ฉันเท่านั้น คุณกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไรกันเนี่ย?”

แจ็คสันยังคงเงียบ เขากำลังคิดถึงเหตุผลที่อเลฮานโดรมอบนามบัตรให้ทิฟฟานี่ ทำไมคนอย่างเขาถึงอยากเป็นเพื่อนกับทิฟฟานี่? เขาทำอย่างนั้นเพื่อเข้าใกล้แจ็คสันเหรอ? มันดูไร้สาระมาก

ถ้าอเลฮานโดรต้องการขยายธุรกิจ มันจะง่ายกว่าถ้าเขามาพบกับแจ็คสันโดยตรง ทำไมอเลฮานโดรถึงสนใจผู้หญิงคนหนึ่งแทน?

เมื่อพวกเขาไปถึงบริษัท พวกเขาก็ทำหน้าที่ตามหน้าที่ของตน

ทิฟฟานี่ได้รับข้อความทันทีที่เธอนั่งลงที่โต๊ะทำงานของเธอ มันเป็นข้อความตอบกลับจากอเลฮานโดร “ไม่ต้องตอบแทนผมหรอก แค่เลี้ยงข้าวผมมื้อหนึ่งก็พอ”

'เลี้ยงข้าวเขาเหรอ?' ทิฟฟานี่รู้สึกว่ามันเป็นไปได้ แต่เธอก็รู้ว่ามันจะดีกว่าถ้าแจ็คสันไม่รู้เรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่มีวันยอมปล่อยเธอไป หลังจากที่พิจารณาอยู่ครู่หนึ่งเธอก็ตอบกลับข้อความของเขาว่า

“พรุ่งนี้และช่วงสุดสัปดาห์ฉันไม่ว่าง ฉันไม่ว่างตอนกลางคืนด้วย บ่ายนี้ไหม? คุณสามารถเลือกร้านอาหารที่คุณชอบได้เลย”

หลังจากนั้นเธอก็ถอนหายใจเบา ๆ เธอรู้สึกว่ามันจะดีกว่าถ้าเธอตอบแทนเขา ไม่อย่างนั้นเธอคงรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณเขามากทีเดียว

ในไม่ช้าเธอก็ได้รับคำตอบจากเขา "ได้ ผมจะส่งที่อยู่ให้คุณตอนเที่ยง”