เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 714

ความตั้งใจของทิฟฟานี่เริ่มสั่นคลอน อันที่จริงเธออยากกลับบ้านมาก เธอแค่มองหาวิธีที่จะยอมรับโดยไม่เสียหน้า

เมื่อเห็นความลังเลในตัวเพื่อนของเธอ แอเรียนก็กดดัน

“เธอเป็นคู่หมั้นของเขา ไม่ใช่เมียน้อยของเขานะ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอกลับไปที่บ้านของเขาและแกล้งทำหน้าบึ้งใส่เขาทุกวัน? จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน ตอนนี้ถ้าเธอยังรับไม่ได้หรือถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป ก็เอาเถอะ!

เธอสามารถเก็บเสื้อผ้าและย้ายกลับไปหาแม่ขอเธอได้ตลอดเวลา มาดูกันว่าเขาจะหยุดเธอหรือไม่ หากเขาไม่ทำ เธอก็ไปเป็นอิสระและไม่ต้องรู้สึกผิด แต่ถ้าเขาหยุดเธอล่ะ? ภารกิจก็จะเสร็จสมบูรณ์ นี่คือสิ่งที่เธอควรทำ เธอทิ้งรถไว้ที่บ้านของฉันแล้วฉันจะให้มาร์คไปส่งเธอที่บ้าน

หากเธอตัดสินใจจะย้ายออกมา เธอก็จะไม่มีรถ ซึ่งหมายความว่าถ้าเขาเป็นผู้ชายมากพอ เขาจะต้องยอมจำนนและเป็นคนขับรถให้เธอ เขาไม่สามารถปล่อยให้ทิฟฟานี่ผู้น่าสงสารไปหาแม่ของเธอตามลำพังในตอนกลางดึกได้ ถูกไหม?”

ขณะที่ทิฟฟานี่พยักหน้าอย่างจริงจัง มาร์คก็จมดิ่งลงสู่ความตื่นตระหนกเล็กน้อย แผนการเล็ก ๆ น้อย ๆ ของ แอเรียนนั้นสมเหตุสมผลมาก ซึ่งเป็นเหตุที่อันตราย ดูเหมือนว่าชีวิตในบ้านในอนาคตของเขาจะมีความล่อแหลมมากกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้ในตอนแรกและสิ่งสุดท้ายที่เขาควรทำคือไม่แยแสเหมือนแจ็คสัน เว้นแต่ว่าเขาร้องขอความทุกข์

มาร์คและทิฟฟานี่ไปถึงที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าในไม่ช้า ตามที่สัญญาไว้ เขาไม่ได้จากไปทันทีหลังจากที่ส่งเพื่อนของภรรยาเขาแต่เขาเคาะประตูให้เธอแทนด้วย ดูเหมือนว่าทิฟฟานี่จะโกรธมากจนเธอลืมหยิบกุญแจติดมาเมื่อตอนที่เธอจากไป

ห้านาทีอันน่าปวดหัวผ่านไประหว่างการเคาะอย่างไม่ปะติดปะต่อกันของมาร์คก่อนที่พวกเขาจะได้ยินเสียงฝีเท้าที่เฉื่อยของแจ็คสันดังขึ้นจากภายใน

ทิฟฟานี่น้ำตาไหลอีกครั้ง

ประตูเปิดออกสู่แจ็คสัน เวสต์ซึ่งเอนตัวเอนกายอยู่ข้างประตูอย่างเฉื่อยชาพลางสวมเสื้อสเวตเตอร์สีขาวสบาย ๆ ขณะที่เขามองด้วยใบหน้าที่มึนงง มาร์คต้องชกหน้าอกของเขาเบา ๆ และเตือนเขาว่า “เอาน่า เป็นสุภาพบุรุษหน่อย”

แจ็คสันเดินไปที่ห้องนั่งเล่นโดยไม่พูดอะไรสักคำและเทน้ำให้ตัวเอง มาร์คผลักทิฟฟานี่ผ่านประตูแล้วมันตามหลังเธอ

ขอบคุณพระเจ้าที่นี่ไม่ใช่ธุระของเขาอีกต่อไป

ทิฟฟานี่ไม่สามารถพาตัวเองไปดูแจ็คสันและสถานะปัจจุบันของเขาได้ เธอจึงขึ้นไปชั้นบน

ชายคนนั้นวางแก้วลงเมื่อได้ยินฝีเท้าของเธอและรอสองสามวินาทีก่อนจะเดินตามไป

ทิฟฟานี่จ้องเขาด้วยเปลวไฟในดวงตาของเธอ “หมายความว่ายังไง! ฉันต้องการอะไร? คุณกำลังทำให้มันฟังดูเหมือนมันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด... แม้ว่าฉันควรจะเป็นคนถามคุณ! ฉันได้อธิบายสถานการณ์ของฉันแล้วใช่ไหม? ฉันขอโทษแล้วใช่ไหม?

แต่คุณ คุณยอมรับไม่ได้ว่าคุณทำผิด ใช่ไหม? และค่อนข้างจะบรรยายว่าฉันเป็นคนที่เรียกร้องจากคุณ! การกินข้าวกับเพศตรงข้ามเป็นบาปเมื่อฉันทำแต่การติดต่อผู้หญิงที่คุณเคยมีเพศสัมพันธ์มาก่อนด้วยนั้นเจ๋งมากหรือไง?!”

แจ็คสันขมวดคิ้ว เธอได้นำอดีตที่น่ารังเกียจของเขากลับมาพูดอีกครั้ง ผู้หญิงมักจะทำอย่างนั้น เขาคิดว่า พวกเขาดูเหมือนจะจำรายละเอียดที่น่ากลัวทุกอย่างในอดีตได้ในทันใดและเล่าเรื่องราวทั้งหมดในระหว่างการทะเลาะวิวาท พูดตามตรง วิธีที่ฉลาดที่สุดในการจัดการกับมันคือไม่จัดการกับมันเลย

ดังนั้นเขาจึงหมุนส้นเท้าโดยไม่พูดอะไรและเริ่มขึ้นบันไดไป สิ่งที่เขาไม่ได้คาดหวังก็คือการที่ทิฟฟานี่จะฟาดฟันผ่านเขาอย่างโกรธจัดพลางกระแทกเขาอย่างมุ่งร้ายในกระบวนการ จากนั้นเขาก็เห็นเธอพุ่งเข้าไปในห้องนอนของพวกเขา

แจ็คสันสงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นจะมีดราม่าอะไรให้เขาอีกหรือเปล่า เขาจึงลังเลเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไป แล้วเขาก็เห็นเธอเก็บเสื้อผ้าของเธอใส่กระเป๋าเดินทางอย่างกระทันหัน ดวงตาของเธอแดงก่ำราวกับกระต่าย

เขาเอื้อมมือไปคว้าข้อมือเธอ "คุณกำลังทำอะไรอยู่?"