เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 713
สรุปบท บทที่ 714 ความดื้อรั้นของผู้ชาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
ตอน บทที่ 714 ความดื้อรั้นของผู้ชาย จาก เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 714 ความดื้อรั้นของผู้ชาย คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนติก เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ ที่เขียนโดย สาวน้อยสุดจี๊ด เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
แจ็คสันเงียบไปสองวินาทีก่อนจะตอบว่า “บ้าน เพึ่งตื่น ทำไมเหรอ?"
ทิฟฟานี่หน้าแดงทันที ตอนนี้เพิ่งจะสามทุ่มเอง แจ็คสัน เวสต์เคยเข้านอนเร็วขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?! เขาต้องทำงานล่วงเวลาอยู่หรือไม่ก็ออกไปเที่ยวอย่างสนุกสนาน
เขาไม่เคยนอนเร็วขนาดนี้!
สื่งที่ผิดและเลวร้ายที่สุดคือการที่ทิฟฟานี่หายไปโดยปริยายโดยที่เขาไม่เป็นกังวลเลย จนถึงจุดที่เขาพบว่าไม่มีปัญหาที่จะหลับใหล!
แม้แต่แอเรียนก็พูดไม่ออก หลังจากที่เงียบไปชั่วครู่เสียงของแจ็คสันก็ดังขึ้น “ถ้าไม่มีอะไรสำคัญ ผมจะวางสายแล้วนะ”
และเขาก็วางสายโดยไม่รอเลย
ทิฟฟานี่กัดริมฝีปากของเธอ น้ำตาของเธอไหลออกมาและทำให้แก้มเปียกเหมือนน้ำท่วมจากเขื่อนแตกสองอัน ไม่มีอะไรที่แอเรียนพูดสามารถปลอบเธอได้ เธอจึงวิ่งขึ้นไปชั้นบนและไปหาคน ๆ หนึ่งที่เธอหวังว่าจะช่วยได้
"มาร์ค! ฉันโทรหาแจ็คสันเพราะเห็นแก่ทิฟฟ์และแจ็คสันกำลังหลับอยู่และเขาก็วางสายโดยไม่ได้ถามด้วยซ้ำว่าทิฟฟ์ทำอะไรอยู่และตอนนี้ทิฟฟ์ก็ร้องไห้อย่างหนักจนฉันพูดอะไรไม่ออกเลย! ฉันจะทำอย่างไรดี! คุณรู้จักแจ็คสันเป็นอย่างดีใช่ไหม? พวกเราควรทำอะไร?"
มาร์คกำลังทำงานหนักในห้องทำงานของเขา เขารู้สึกปวดหัวเมื่อได้ยินเรื่องนี้ “ฟังนะ เธอไม่ผิดที่พูดว่าฉัน 'รู้จักแจ็คสันเป็นอย่างดี' แต่นั่นทำให้ฉันเป็นกูรูด้านความรักที่ต้องรู้ทุกสิ่งที่ควรรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ด้วยเหรอ? ไม่ ฉันดูเหมือนเคยเดทกับแจ็คสันมาก่อนหรือไง?
พูดตามตรง ฉันคิดว่าวิธีที่ดีที่สุดในการแก้ปัญหานี้คือส่งทิฟฟานี่กลับบ้านและบังคับให้สองคนนั้นเผชิญหน้ากัน ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะตะโกนหรืออะไรตราบใดที่ในท้ายที่สุดพวกเขาจะแก้ปัญหาได้ วิธีพูดคุยกับผู้ชายคือการเผชิญหน้ากับพวกเขาแบบตัวต่อตัว ไม่มีใครควรทดสอบขีดจำกัดของผู้ชายที่ดื้อรั้น…
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาคุ้นเคยกับจิตใจของผู้หญิง” มาร์คแนะนำ “เธอจะไม่ทำให้แจ็คสันถอย เขาอดทนได้ดีกว่าที่ทิฟฟานี่แน่นอน เขาจะไม่พบปัญหาใด ๆ ในการอดทนต่อความคับข้องใจที่ทำให้เขาดูหมิ่นจากภายนอก”
แอเรียนมีท่าทีสงสัย “ผู้ชายทุกคนเป็นแบบนั้นเหรอ?”
มาร์คคว้ากุญแจรถของเขาแล้วเดินลงบันไดไปเจอกับทิฟฟานี่ที่กำลังโกรธเคือง “ฉันจะไม่กลับบ้านแน่นอน! เขาไม่แคร์ฉันเลย แล้วทำไมฉันต้องกระดิกหางและขอให้เขาดูแลฉันด้วยล่ะ? เหมือนฉันเป็นคนผิดงั้นแหละ! ทั้งหมดที่ฉันทำคือไปกินข้าวกับผู้ชายคนนี้ที่ช่วยฉันออกจากไอ้สวะนั่น
มันเทียบกับเขาที่ติดต่อกับลินน์ไม่ได้เลย! ฉันอยากจะย้ายกลับไปที่บ้านแม่ของฉัน ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีที่ให้อยู่นอกจากบ้านที่มีกลิ่นเหม็นของเขา! ใครจะรู้ บางทีถ้าฉันกลับไปตอนนี้ เขาอาจจะโทษฉันที่ขัดขวางการหลับนอนของเขาก็ได้!”
มาร์คมองไปทางแอเรียนอย่างเบื่อหน่าย
“อืม ทิฟฟ์ที่รัก? ได้โปรด มีเหตุผลในเรื่องนี้หน่อย โอเคไหม? มันผ่านไปนานพอแล้ว เธอไม่เห็นด้วยเหรอ?” แอเรียนเริ่มมีความทุกข์เล็กน้อย “เธอต้องทำอะไรสักอย่าง ยอมเสียหน่อย นอกเสียจากว่าเธอจะไม่รักแจ็คสันแล้ว เธอสองคนหมั้นกันแล้วนะ จำได้ไหม?
มันไม่ใช่เรื่องน่าอายที่จะถอยสักก้าวกับคนที่สำคัญแบบนั้นใช่ไหม? นอกจากนี้ เธอไม่กลัวว่าลินน์จะฉวยโอกาสและขโมยแจ็คสันไปเหรอ? อย่าลืมว่าใครคือคนที่เข้ามาขวางกั้นระหว่างเธอสองคนนะ!
“ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันคงจะทำให้ดีที่สุดที่จะเป็นคนที่น่ารักกับแจ็คสันในตอนนี้ หรืออย่างน้อยที่สุดก็กลับบ้านและเย็นชาใส่เขา หากเธอไม่มีความสุขก็ไปทรมานเขาให้มากพอ ๆ กัน ใครจะไปรู้ บางทีการซ่อนตัวในที่ของฉันอาจเป็นพรที่เขาต้องการก็ได้ เพราะเขามีพื้นที่ของตัวเองในขณะที่เธอกำลังบ้าคลั่งที่นี่” แอเรียนกล่าวจบ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...