เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 735

เวลาล่วงเลยผ่านไป คืนนี้เป็นคืนก่อนเทศกาลอีสเตอร์ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่บางครอบครัวจะมารวมตัวกันเพื่อรับประทานอาหารมื้อใหญ่ที่แสนอร่อย จากการยืนกรานของแอเรียน พ่อบ้านเฮนรี่และแมรี่จึงได้มานั่งร่วมโต๊ะทานอาหารเย็นกับเธอและมาร์ค

มันเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับแอเรียน พวกเขาคือครอบครัวของเธอเช่นกัน พวกเขาคือคนที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็ก

เธอยังได้รับเงินจำนวนหนึ่งจากเฮเลนเป็นของขวัญและเป็นนัยสำหรับความปรารถนาดีภายใต้ฉากหลังที่มีเพลงสวดของโบสถ์ที่อยู่ห่างไกลและดอกไม้ไฟที่ถูกจุดเป็นครั้งคราวเหมือนเคย

ทันใดนั้นเธอก็ตระหนักว่าอีสเตอร์ในปีนี้แตกต่างจากครั้งก่อนด้วยความเจ็บปวด เธอไม่สามารถระบุความแตกต่างที่แน่นอนได้แต่เธอสงสัยว่ามันเป็นเพราะเทศกาลนี้ได้ให้ความรู้สึกอบอุ่นเหมือนบ้านมากกว่าที่เคยเป็นหรือไม่

หลังจากที่ตอบข้อความของเฮเลนแล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นและพิจารณามาร์ค “ฉันสงสัยว่าคุณย่าเป็นอย่างไรบ้าง” เธอสงสัยออกมา “ฉันไม่สามารถติดต่อเขาได้เป็นเวลานานจนฉันเริ่มกังวล ไม่มีทางที่ โซอี้และคนอื่น ๆ จะรักษาการกระทำนั้นได้นาน แต่ครั้งนี้พวกเขาทำมันได้นานเลยทีเดียว…”

มันเป็นหนึ่งในสถานการณ์ที่น่ากลัวที่สุดของมาร์ค ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทุกเทศกาลได้เตือนแอเรียนถึงคุณย่าของเธอโดยอัตโนมัติและบังคับให้เขาต้องหาข้ออ้างใหม่ ๆ เพื่ออธิบายเรื่องนี้เป็นระยะ ๆ

“เธอไม่คิดว่าความเงียบนี้มีความหมายที่ดีที่สุดเหรอ? มันหมายความว่าคุณย่ามีชีวิตที่ดีและพวกแฮร์ริสก็ปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดีไง” เขาบ่น

“แน่นอน” เฮนรี่พูดแทรก “คุณไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอก แค่เน้นดูแลตัวเองและลูกน้อยก็พอแล้ว หลังจากที่เด็กเกิดมาคุณจะมีพลังงานเพื่อที่จะดำเนินการในเรื่องเหล่านี้มากขึ้น”

เธอถอนหายใจ “ก็จริง”

“หลังจากที่เด็กเกิดมา” ตอนนั้นก็จะเป็นฤดูร้อนแล้ว แต่สำหรับตอนนี้ ท้องฟ้ายังคงเป็นสีเทาและมีแสงสีขาวระยิบระยับ ไม่ว่าเธอจะมองไปไกลแค่ไหน ฤดูร้อนก็ยังดูไกลเกินเอื้อมอยู่ดี

หลังอาหารเย็น มาร์คได้พาภรรยาของเขาไปที่หน้าต่างฝรั่งเศสในห้องนอนเพื่อที่จะชมการแสดงดอกไม้ไฟ เนื่องจากคฤหาสน์เทรมอนต์ตั้งอยู่ที่พื้นที่สูง วิวของพวกเขาจึงให้มุมมองของปรากฏการณ์ทางอากาศอันน่าพิศวงเหนือเมืองที่อยู่ไกลออกไปกว้างขึ้น