เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 742

ไม่เคยมีใครเทียบอารมณ์ที่ไม่คงที่ของเธอได้และเธอจะไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกดูหมิ่นแม้ว่าเธอจะอารมณ์เสีย เธอเหยียบเซ็นเซอร์ลิฟต์แล้ววางมือบนสะโพก “ไม่มีลายเซ็นก็จะไม่มีการประชุม ฉันเป็นแค่ลูกจ้าง ฉันมีเวลาเหลือเฟือ”

แจ็คสันมองเธออย่างใจเย็น ดวงตาของเขาวาววับด้วยอารมณ์บางอย่างที่ไม่อาจอ่านออกได้ “คุณควรจะขอร้องผมไม่ใช่เหรอ? นี่เป็นวิธีที่คุณขอความช่วยเหลืองั้นเหรอ? ผมมีสิทธิ์ปฏิเสธที่จะลงนามในเอกสารนั้นนะ”

เธอถูกทำให้พูดไม่ออกชั่วขณะ ก่อนที่เธอจะคิดออกก็มีคนผลักเธอออกไปให้พ้นทางและในที่สุดลิฟต์ก็ปิดลง

อารมณ์ที่เสียของเธอเพิ่มขึ้น เนื่องจากเขาต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น เธอก็จะยอมจำนน อะไรก็ตามที่เขาทำได้ เธอจะทำได้ดีกว่า!

…

ในลิฟต์

สีหน้าของแจ็คสันมืดลง “ใครบอกให้คุณผลักเธอ?”

สีหน้าของคนที่ผลักไสทิฟฟานี่เปลี่ยนไป “ตะ-แต่… เราจะไปไหนไม่ได้หากผมไม่ผลักเธอออกไป…”

แจ็คสันจัดเนคไทด์ของเขาด้วยความหงุดหงิด “อ่อนโยนกว่านั้นหน่อยไม่ได้หรือไง?”

พนักงานคนนั้นถึงกับพูดไม่ออก

แววตาของเขาทำให้เธอไม่มั่นใจ เธอหลีกสายตาเขาอย่างรวดเร็วเมื่อรู้สึกว่าหัวใจเธอเต้นแรง

“มะ-ไม่เป็นไร.. ก็ได้ ถ้าคุณไม่ต้องการเซ็นมันก็ไม่เป็นไร เอริกขอให้ฉันนำมันมาให้เพราะมันเป็นเรื่องเร่งด่วน แต่มันไม่ใช่เรื่องของฉันถ้าคุณต้องการที่จะขัดแย้งกับเขา…”

หลังจากที่หยุดชั่วครู่ เขาก็หยิบเอกสารและคว้าปากกาจากกระบอกใส่ปากกา จากนั้นเขาก็เซ็นชื่อลงในเอกสารอย่างรวดเร็ว "พอใจยัง?"

เธอได้บรรลุวัตถุประสงค์ของเธอแล้ว เธอไม่ต้องการที่จะอยู่ต่ออีกเพียงวินาทีเดียว เธอจึงหยิบเอกสารและลุกขึ้นเดินจากไป

อย่างไรก็ตาม แจ็คสันหยุดเธอไว้ “เฮ้… คุณช่วยไม่เดินจากไปอย่างเป็นธรรมชาติแบบนั้นได้ไหม?”