เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 742

ไม่เคยมีใครเทียบอารมณ์ที่ไม่คงที่ของเธอได้และเธอจะไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกดูหมิ่นแม้ว่าเธอจะอารมณ์เสีย เธอเหยียบเซ็นเซอร์ลิฟต์แล้ววางมือบนสะโพก “ไม่มีลายเซ็นก็จะไม่มีการประชุม ฉันเป็นแค่ลูกจ้าง ฉันมีเวลาเหลือเฟือ”

แจ็คสันมองเธออย่างใจเย็น ดวงตาของเขาวาววับด้วยอารมณ์บางอย่างที่ไม่อาจอ่านออกได้ “คุณควรจะขอร้องผมไม่ใช่เหรอ? นี่เป็นวิธีที่คุณขอความช่วยเหลืองั้นเหรอ? ผมมีสิทธิ์ปฏิเสธที่จะลงนามในเอกสารนั้นนะ”

เธอถูกทำให้พูดไม่ออกชั่วขณะ ก่อนที่เธอจะคิดออกก็มีคนผลักเธอออกไปให้พ้นทางและในที่สุดลิฟต์ก็ปิดลง

อารมณ์ที่เสียของเธอเพิ่มขึ้น เนื่องจากเขาต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น เธอก็จะยอมจำนน อะไรก็ตามที่เขาทำได้ เธอจะทำได้ดีกว่า!

…

ในลิฟต์

สีหน้าของแจ็คสันมืดลง “ใครบอกให้คุณผลักเธอ?”

สีหน้าของคนที่ผลักไสทิฟฟานี่เปลี่ยนไป “ตะ-แต่… เราจะไปไหนไม่ได้หากผมไม่ผลักเธอออกไป…”

แจ็คสันจัดเนคไทด์ของเขาด้วยความหงุดหงิด “อ่อนโยนกว่านั้นหน่อยไม่ได้หรือไง?”

พนักงานคนนั้นถึงกับพูดไม่ออก