เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 749

เสียงที่น่าสมเพชและประหลาดใจของซาช่าเข้ามาในหูของเขา “ฉัน… อยู่ที่ร้านกาแฟใกล้ ๆ คุณ… อยากมาร่วมกับฉันไหม?”

แจ็คสันบอกให้เธอรอเขาก่อนที่จะวางสาย

หลังจากที่เขาไปรับเธอแล้วเขาก็ขับรถตรงไปยังโรงแรมแห่งหนึ่งทันที

ระหว่างการเดินทางซาช่ายังคงนิ่งเงียบ เธอไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่จึงและเธอก็ไม่กล้าถามเมื่อเห็นสีหน้าที่มืดมนของเขา

ทันทีที่พวกเขาลงจากรถ แจ็คสันก็คว้าข้อมือของเธอและดึงเธอไปที่ห้องชุดที่จองไว้อย่างเร่งรีบ ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในห้อง เขาก็ผลักเธอให้ชิดกำแพง

ซาช่าตกตะลึงและกลัวการจูบที่เร่าร้อนของเขา แต่เธอก็ไม่ซ่อนความสุขของเธอเช่นกัน ดูเหมือนว่าเดสเดโมนาจะพูดถูก แจ็คสันเก่งมาก ๆ แม้ว่าเขาจะรุนแรงไปเล็กน้อย แต่เธอก็ยังมีความสุขอยู่ดี

เขาสามารถกระตุ้นความปรารถนาในตัวเธอโดยไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามเลยจนร่างกายของเธออ่อนลง ไม่นานนักเธอก็ได้ชินกับจังหวะและการเคลื่อนไหวของเขาไปแล้ว

เธอโอบแขนรอบคอเขาแล้วจูบกลับ เมื่อเธอรู้ว่าเขาไม่ได้คิดจะทำอะไรนอกเหนือจากการจูบ เธอจึงเริ่มเอามือแตะหน้าอกของเขาก่อนที่จะเริ่มปลดกระดุมเสื้อของเขาอย่างกล้าหาญ ในตอนแรก เธอค่อนข้างกลัวเขาเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับคนที่ร่ำรวยเช่นนี้

เธอยังเคยกังวลว่าเธอจะเจอกับคนโรคจิตอีกด้วย อย่างไรก็ตาม นอกจากรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาและความมั่งคั่งแล้ว เมื่อเธอค้นพบว่าเขาไม่มีนิสัยแปลก ๆ อะไร เธอจึงเหลือเพียงเป้าหมายเดียวและนั่นก็คือการพิชิตเขา

'คนเราจะเบื่อกับอาหารอร่อย ๆ ถ้ากินมากเกินไป'

ในเวลานี้ คำพูดของทิฟฟานี่ในคาเฟ่ก็ยังวนซ้ำอยู่ในใจของแจ็คสัน เขาสงสัยว่ามันหมายความว่าทิฟฟานี่เบื่อเขาหรือเปล่า? เขาไม่จำเป็นต้องอยู่กับเธอ เขาสามารถเพลิดเพลินกับการอยู่กับผู้หญิงคนอื่นได้เช่นกัน

ไม่นานหลังจากนั้น เขาโยนก็โยนซาช่าลงบนเตียงที่ใหญ่และนุ่ม เมื่อเขาเอนกายลงที่เธอบนเตียง เขาก็พบว่าเขาไม่ได้ตื่นตระหนกแม้แต่น้อยเมื่อมองดูใบหน้าที่อ่อนเยาว์และไม่คุ้นเคยตรงหน้าเขา นอกจากนี้ น้ำหอมของเธอยังทำให้เขารังเกียจอย่างมาก ทิฟฟานี่ไม่เคยชอบใช้น้ำหอมเลย...