เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 750

ทิฟฟานี่ยิ้มอย่างรู้เท่าทันขณะที่เธอพยักหน้าก่อนที่จะไปส่งซัมเมอร์ที่ประตู

หลังจากซัมเมอร์จากไป ธัญญ่าก็อุทานว่า “คุณเวสต์แค่เกือบจะเป็นแม่สามีของคุณ แต่เขาก็ยังคงดีกับคุณแม้ว่าคุณจะเลิกกับแจ็คสันไปแล้วก็ตาม”

ทิฟฟานี่ถอนหายใจ “อันที่จริง การกระทำของเขาทำให้ฉันเครียดมากเลยนะ จริง ๆ ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะรับความปรารถนาดีของเขาด้วยซ้ำ เพราะฉันจะไม่สามารถตอบแทนเขาได้แน่นอน เขาต้องการให้ฉันเป็นลูกสะใภ้ของเขาจริง ๆ

แต่ฉัน… ไม่สามารถทำตามความปรารถนาของเขาได้… หวังว่าความกระตือรือร้นนี้จะคงอยู่แค่เพียงช่วงเวลาสั้น ๆ และหวังว่าเขาจะไม่ดูแลฉันหลังจากนั้นต่อ ไม่อย่างนั้นฉันคงต้องเป็นบ้าแน่ ๆ”

ไม่กี่นาทีต่อมา ทิฟฟานี่ก็ได้รับโทรศัพท์จากซัมเมอร์ เธอคิดว่าซัมเมอร์ได้ลืมบางอย่างไว้ “มีอะไรเหรอคะคุณเวสต์? คุณลืมอะไรหรือเปล่าคะ?”

เสียงครวญครางของซัมเมอร์สามารถได้ยินมาจากอีกด้านของสาย “ไม่… ฉันล้ม… ฉันคิดว่าสะโพกฉันเคล็ด ขาของฉันก็พลิกด้วย ฉันลุกไม่ได้… ฉันอยู่ที่ลิฟต์ของอพาร์ตเมนต์…”

จิตใจของทิฟฟานี่สั่นสะท้าน เธอวิ่งออกไปโดยไม่เปลี่ยนออกจากรองเท้าในบ้านด้วยซ้ำ หัวใจของเธอเต้นแรงเมื่อเธอเห็นซัมเมอร์ มันเป็นการล้มที่รุนแรงมาก ส้นเท้าข้างขวาของซัมเมอร์หักและข้อเท้าของเธอก็บวมอย่างเห็นได้ชัด ทิฟฟานี่รีบวิ่งไปช่วยพยุงซัมเมอร์ขึ้น แต่ซัมเมอร์กลับหน้าซีดในทันที

“ไม่… ฉันเจ็บหลัง… ฉันแก่แล้วจริง ๆ ด้วย การล้มไม่เคยเป็นเรื่องใหญ่เมื่อตอนที่ฉันยังอ่อนเยาว์กว่านี้ คนขับรถของฉันอยู่ในรถ โทรเรียกเขามาหน่อย เขาเป็นชายวัยกลางคน เธอจะไม่สามารถรองรับน้ำหนักของฉันคนเดียวได้”

ทิฟฟานี่ตื่นตระหนก เธอได้ทิ้งโทรศัพท์ไว้ในอพาร์ตเมนต์ ดังนั้นเธอจึงวิ่งไปที่รถของซัมเมอร์และเรียกคนขับรถมา ทั้งคู่พาซัมเมอร์ไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปเอกซเรย์ ทิฟฟานี่จะต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับซัมเมอร์

ซัมเมอร์คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดขณะที่เธอวางมือบนสะโพกของตัวเองหลังจากที่เอ็กซ์เรย์เสร็จ เธอกล่าวว่า “ไปรับเครื่องประดับให้ฉันทีนะ เธอไม่จำเป็นต้องคอยดูฉันที่นี่หรอก มีคนขับรถอยู่ก็พอแล้ว”