เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 753

ธัญญ่าสังเกตเห็นความหิวของทิฟฟานี่และถามว่า “คุณเป็นอะไรไป? เกิดอะไรขึ้น? คุณยังไม่ได้กินอะไรเหรอ?”

ทิฟฟานี่เอนหลังพิงเก้าอี้แล้วถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก “ไม่มีอะไรหรอก… ฉันเหนื่อยแล้ว ฉันจะเข้านอนล่ะ เดี๋ยวฉันจะล้างจานพรุ่งนี้เช้าเอง ทิ้งพวกมันไว้นั่นแหละ”

เธอนอนอยู่บนเตียงพลางพลิกตัวไปมาเพราะนอนไม่หลับ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกสั่นคลอนว่าคำพูดของเธอกับแจ็คสันนั้นอาจจะข้ามเส้นเกินไป เธอรู้สึกว่าเธอควรจะขอโทษเขา แต่เธอก็รู้สึกเขินเกินกว่าจะทำเช่นนั้น

เธอจึงส่งข้อความถึงแอเรียนเพื่อขอคำแนะนำ เธอได้ให้บทสรุปสั้น ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับแอเรียนด้วย

คำตอบของแอเรียนมาเร็วพอดี “ในเมื่อเธอคิดว่าเธอได้ล้ำเส้น เธอก็ไม่ควรลังเลที่จะขอโทษ ไม่อย่างนั้นเธอจะรู้สึกไม่สบายใจต่อไป เพียงแค่ปฏิบัติต่อมันเหมือนกับว่ามันเป็นวิธีการบรรเทาความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเธอ ไม่ใช่ว่าเธอจะเสียผิวหนังไปเพราะคำขอโทษเสียหน่อย สังคมของเราไม่ได้ใหญ่โตขนาดนั้น เธอจะต้องเจอเขาอีกอยู่ดี”

หลังจากที่ได้รับการสนับสนุนจากแอเรียน ทิฟฟานี่ก็ไม่ลังเลที่จะส่งข้อความถึงแจ็คสันอีกต่อไป

"ขอโทษ ฉันพูดแรงไปหน่อย อย่าถือสาฉันเลย”

เธอเห็นการแจ้งเตือนที่ส่งไปและรอการตอบกลับของเขา อย่างไรก็ตาม หลังจากที่รอเป็นเวลานาน เธอก็ยังไม่ได้รับคำตอบจากเขาเลย

ผู้ชายคนนี้… เธอได้ละทิ้งความภาคภูมิใจในการขอโทษแล้ว แต่เขาไม่สามารถแม้แต่จะตอบข้อความของเธอได้อย่างนั้นเหรอ? ในท้ายที่สุด เธอก็เลิกรอคำตอบและโยนโทรศัพท์ไปด้านข้าง

หลังจากเวลาผ่านไปโดยไม่ทราบว่านานแค่ไหน จู่ ๆ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นและปลุกเธอให้ตื่นจากการนอนหลับ การตื่นขึ้นอย่างกระทันหันเช่นนี้ทำให้เธออารมณ์เสียมาก เธอรับสายอย่างหงุดหงิด “ไม่มีอะไรทำดีกว่านี้แล้วเหรอ? โทรหาฉันกลางดึกแบบนี้ กำลังรนหาที่ตายหรือไง?”

เสียงทุ้มของแจ็คสันดังขึ้นจากปลายสาย “ใช่ ผมรนหาที่ตาย มีปัญหาอะไรหรือเปล่าล่ะ?”