เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 754

เธอลงจากรถและมองไปรอบ ๆ เมื่อไปถึงข้างนอกบาร์ที่แจ็คสันอยู่ แต่เธอไม่พบเขาเลย เขายังอยู่ข้างในเหรอ? เธอไม่อยากจะเข้าไปหาเขาในบาร์ขณะที่แต่งตัวแบบนี้จริง ๆ

ด้วยเหตุผลนั้น เธอจึงโทรหาเขา ใช้เวลาสักครู่ก่อนที่การโทรจะเชื่อมต่อในที่สุด ในขณะนั้นความอดทนของเธอเกือบจะถึงขีดจำกัด "คุณอยู่ไหน? ฉันอยู่นอกบาร์ เร็วเข้า!”

ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงรถบีบแตรจากด้านหลัง เธอหันกลับไปและเห็นแจ็คสันอยู่ในรถของเขา! เธอเดินไปและขึ้นรถ

เขาเอนหลังพิงเบาะนั่งผู้โดยสารราวกับว่ากำลังจะหลับ เธอไม่เสียเวลาและขับรถพาเขากลับไปที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าทันที ตอนแรกเธอไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปข้างใน อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นว่าเขาเมามากเธอจึงรวบรวมความกล้าและช่วยเขาเข้าไปข้างใน

เธอพบสวิตช์บนผนังห้องนั่งเล่นอย่างง่ายดาย โดยเปิดไฟก่อนที่จะโยนเขาลงบนโซฟา “คุณอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม?” เธอถามพลางหอบ “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะกลับแล้วนะ สาว ๆ ที่อยู่กับคุณตอนกลางคืนไปไหนหมดล่ะ? ฉันคิดว่าฉันต้องเป็นหนี้คุณในชาติที่แล้วแน่ ๆ !”

แจ็คสันมองเธอด้วยดวงตาที่หรี่ลงจากความเมาจนเหลือเพียงครึ่งเดียว “คุณมาทำไม?”

“แล้วคุณโทรมาทำไม?” เธอโต้กลับ “ฉันจะไม่สนใจคุณถ้าฉันไม่กังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณเมื่อคุณเมา คุณอาจไม่ได้มีความหมายอะไรกับฉันแต่แม่ของคุณดีกับฉัน เขาให้ฉันมากมาย นี่คือวิธีการขอบคุณเขาของฉัน

เนื่องจากเขาได้รับบาดเจ็บที่สะโพกและข้อเท้า ทำไมคุณไม่ไปอยู่กับเขาที่โรงพยาบาล? คุณกลับไปดื่มที่บาร์แทน ช่างเป็นลูกชายที่แสนเสียจริง!”

ไฟในห้องนั่งเล่นสว่างจนตาลาย เขายกมือขึ้นและวางเพื่อปิดตา “ผมเคยมีไข้สูงเมื่อยังเด็ก มันแย่มากจนผมแทบจะสลบ ในเวลานั้นเขาก็ไม่ได้อยู่เคียงข้างผม ถ้าผมอยู่ที่โรงพยาบาลกับเขามันจะยิ่งน่าอึดอัดสำหรับเราสองคนเท่านั้น

เขาให้แม่บ้านคอยดูแลผมตอนที่ผมยังเป็นเด็กเสมอ ตอนนี้ก็มีแม่บ้านคอยดูแลเขาอยู่ ไม่เห็นมีอะไรที่ไม่เหมาะสมในเรื่องนั้นเลย”

ทิฟฟานี่พูดไม่ออก พูดตามตรง แจ็คสันเป็นลูกชายที่ดีมากสำหรับซัมเมอร์ แม้ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะไม่ได้ใกล้ชิดกัน แต่พวกเขาเคารพซึ่งกันและกัน แจ็คสันเชื่อฟังซัมเมอร์มาก

เพียงแต่ความเคารพที่พวกเขามีต่อกันดูเหมือนจะเกินความเสน่หา ความผูกพันทางสายใยในครอบครัวที่มีพื้นฐานมาจากความเคารพเป็นความสัมพันธ์ที่ห่างไกลกันมาก