เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 757

มาร์คเลิกคิ้วขึ้น "ใช่ ทีนี้คุณจะไสหัวออกไปได้หรือยัง?”

ในที่สุดสามีของโซอี้ก็ลุกขึ้นจากโซฟา “ก็ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ ตราบใดที่มีเงินทุกอย่างก็จะราบรื่น มันจะไม่ง่ายกว่านี้มากถ้านายทำแบบนี้ตั้งแต่แรกเหรอ? มันจะช่วยให้ฉันไม่ต้องเดินทางมาถึงที่นี่

เนื่องจากโซอี้ปฏิเสธเงินนี้ นายก็ไม่จำเป็นต้องไปบอกหล่อนเกี่ยวกับการมาเยี่ยมของฉันในวันนี้หรอก ฉันจะไปตามทางของฉันเดี๋ยวนี้ หลานเขย”

มาร์คไม่ยอมตอบเขา มาร์คสามารถบอกได้เลยว่ามันจะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่ลุงคนนี้จะได้ลิ้มรสเงินง่าย ๆ แอเรียนกำลังตั้งครรภ์อยู่ ดังนั้นเขาจึงควรเงียบไว้ดีที่สุด 750,000 ดอลลาร์นั้นน่าจะเพียงพอที่จะระงับชายคนนั้นไว้ชั่วขณะหนึ่ง

เมื่อแอเรียนคลอดลูกอย่างปลอดภัย เขาจะไม่ยอมทนอีกต่อไปแน่นอน ผ่านไปครู่หนึ่ง มาร์คก็พูดกับเดวี่ว่า “เปลี่ยนโซฟาและโต๊ะกาแฟที ฆ่าเชื้อทุกอย่างในห้องทำงานนี้ด้วย”

…

เมื่อถึงสิ้นเดือน ในที่สุดอเลฮานโดรก็กลับมาจากต่างประเทศ สิ่งแรกที่เขาทำคือจัดงานแถลงข่าวเพื่อประกาศการย้ายไปยังเมืองหลวงอย่างเป็นทางการของเขา รอยแผลเป็นบนใบหน้าของเขาไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สวมหน้ากากอีกต่อไปด้วย

นี่เป็นครั้งแรกที่ทิฟฟานี่ได้เห็นใบหน้าของเขา หากไม่คำนึงถึงความจริงที่ว่าเขาต้องนั่งรถเข็น เขาค่อนข้างดูดีจนเธอพูดไม่ออก วิธีเดียวที่จะอธิบายอเลฮานโดรได้คือ; ขาว ละเอียดอ่อน ประณีต และโดดเด่น บุคลิกของเขาดูใจดีสำหรับเธอ

เขาอาจจะยิ้มตลอดเวลาแต่ตาของเขาไม่เคยยิ้มด้วย เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่สม่ำเสมอซึ่งซ่อนอารมณ์ของเขาไว้ได้อย่างดี เสียงของเขา… เธอพบว่ามันยากที่จะอธิบายเมื่อเธอได้ยินมันครั้งแรก

มันฟังดู… ข่มขู่เล็กน้อย อย่างไรก็ตาม เมื่อคู่กับใบหน้าที่หล่อเหลาของเขามันทำให้เขามีออร่าที่น่าดึงดูดและชวนครุ่นคิด มันก็ถือได้ว่าเป็นการแลกเปลี่ยนที่ดีได้

โดยไม่คาดคิด แจ็คสันก็อยู่ที่นั่นด้วย ในที่สุดชายที่ไม่ยอมกลับบ้านอย่างฉุนเฉียวก็กลับบ้านแล้ว เพราะแม่ของเขาได้รับบาดเจ็บ อย่างน้อยเขาก็ยังมีสติสัมปชัญญะ

แอตติคัสก็กลับมาจากอายาเช่แล้วเช่นกัน นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งพ่อและลูกชายตกลงที่จะอยู่ข้างซัมเมอร์โดยปริยาย พวกเขาป้อนอาหารเธอและดูแลเธอ แอตติคัสยังได้นวดขาของซัมเมอร์อย่างระมัดระวังด้วย สิ่งนี้ทำให้บุคคลภายนอกอึดอัดไม่น้อย

ซัมเมอร์ได้เชิญทิฟฟานี่ให้นั่งลง “ทิฟฟ์ นั่งลงก่อนสิลูก รับน้ำผลไม้หรือกาแฟไหม? เดี๋ยวให้แจ็คสันทำให้”

ทิฟฟานี่ยิ้มอย่างเขินอาย “ไม่จำเป็นค่ะ ไม่จำเป็น หนูคิดว่าหนูแค่จะแวะมาดูคุณหลังเลิกงานหน่อย ดูเหมือนคุณจะฟื้นตัวได้ดีเลยนะคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วหนูจะขอตัวกลับก่อน…”

สีหน้าของซัมเมอร์มืดลง “ไหน ๆ เธอก็มาแล้ว อยู่ทานอาหารเย็นด้วยกันก่อนสิ แอตติคัสแข็งทื่อราวกับหุ่นเชิดและแจ็คสันก็ไม่ค่อยอยู่บ้าน ฉันไม่มีใครให้คุยด้วยเลย อยู่บรรเทาความเบื่อหน่ายของฉันหน่อยนะ ได้โปรด? เพื่อฉัน?"