เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 758

แจ็คสันลุกขึ้นด้วยใบหน้าที่นิ่งและเดินไปที่ห้องครัว “ผมจะไปทำน้ำผลไม้”

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ทิฟฟานี่จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องนั่งลงบนโซฟา “โอเคค่ะ… หนูค่อยกลับหลังอาหารเย็นก็ได้…”

“ดีมาก” ซัมเมอร์พูดด้วยรอยยิ้ม “แจ็คสันจะกลับหลังอาหารเย็นเช่นกัน เดี๋ยวให้เขาไปส่งเธอก็ได้ ดูสิ แจ็คสันยังจำได้เลยว่าเธอชอบน้ำผลไม้มากแค่ไหน…”

ทิฟฟานี่เม้มปากพลางนิ่งเงียบ

อันที่จริงซัมเมอร์รู้ดีถึงความชอบในเครื่องดื่มของทิฟฟานี่ เธอจงใจถามคำถามนั้น ทิฟฟานี่เห็นว่ารสชาติของกาแฟนั้นขมเกินไปและเธอจะรู้สึกไม่สบายใจหลังจากที่ดื่มมันไปได้ครึ่งวัน

ความชื่นชอบในน้ำผลไม้ของเธอก็ไม่ได้เป็นความลับอะไร ดูเหมือนว่าแจ็คสันผู้น่าสงสารจะไม่ลืมสิ่งนั้น เมื่อสังเกตเห็นความเงียบของทิฟฟานี่ ซัมเมอร์จึงเปลี่ยนเรื่องอย่างช่ำชอง

“เธอเอารถให้แม่ของเธอใช่ไหม? ฉันได้ยินมาว่าเธอบอกเขาว่าเธอไม่จำเป็นต้องมีรถเพราะอพาร์ตเมนต์ของเธออยู่ใกล้กับที่ทำงานมาก ฉันมีรถสำรองอยู่สองสามคัน เธอต้องการใช้สักคันไหม? ฉันกังวลว่าเธอจะเดินทางไปไหนมาไหนในช่วงวันหยุดไม่สะดวก”

ทิฟฟานี่ปฏิเสธข้อเสนอของซัมเมอร์ทันที “ไม่เป็นไรค่ะ ไม่จำเป็นสำหรับเรื่องนั้นเลย ปกติหนูอยู่แต่ในบ้านในช่วงสุดสัปดาห์และไม่ค่อยได้ออกไปไหนหรอก หนูไม่ต้องการรถจริง ๆ เนื่องจากอพาร์ตเมนต์ของหนูอยู่ใกล้กับบริษัทมาก หนูสามารถไปเอารถจากแม่ได้เสมอถ้าหนูต้องการมัน”

เธอหน้าแดงอย่างโกรธจัด ดูเหมือนว่าซัมเมอร์จะได้รับความรู้เป็นอย่างดี เธอเพิ่งมอบรถให้ลิเลียนเมื่อสองวันก่อนเอง แม้ว่าทุกอย่างจะจบลงระหว่างเธอกับแจ็คสันแต่ดูเหมือนว่าแม่ของพวกเขายังคงสนิทสนมกันมาก

นี่หมายความว่าเธอไม่สามารถขัดแย้งกับแจ็คสันได้อย่างแท้จริง อย่างน้อยที่สุด พวกเขาจะต้องรักษาความเป็นมิตรต่อหน้าพ่อแม่

หลังจากนั้นไม่นาน แจ็คสันก็ออกมาจากห้องครัวพร้อมกับน้ำผลไม้หนึ่งแก้ว เขาไม่ได้สบตาเธอขณะที่วางแก้วน้ำผลไม้ไว้บนโต๊ะกาแฟ “ผมมีบางอย่างที่ต้องทำ ผมกลับก่อนนะ"

ซัมเมอร์จ้องมองไปที่เขา “ทิฟฟ์อยู่เพื่อทานอาหารเย็น ลูกคิดว่าลูกกำลังจะไปไหน? เธอไม่ได้ขับรถมา ดังนั้นลูกจะต้องไปส่งเธอที่บ้านในภายหลังด้วย”

“ไม่จำเป็นค่ะ ไม่จำเป็นจริง ๆ” ทิฟฟานี่รีบพูดก่อนที่แจ็คสันจะตอบ “หนูจะนั่งแท็กซี่กลับเองค่ะ”

แจ็คสันกำลังจะพูดเมื่อซัมเมอร์จับสะโพกของเธอและร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “โอ๊ย… เจ็บ… มันเจ็บอีกแล้ว… ฉันโกรธมาก… สะโพกของฉันจะเจ็บเมื่อฉันโกรธเสมอ…”