เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 761

เดวี่ตอบอย่างรวดเร็วว่า “ครับ! ผมจะทำมันเดี๋ยวนี้!”

สิ่งแรกที่เข้ามาในสายตาของมาร์คเมื่อเขาก้าวเข้าไปในคฤหาสน์เทรมอนต์คือแอเรียน ทันใดนั้นความเครียดทั้งหมดของเขาก็หายไป

มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถขจัดเมฆมืดที่หมุนวนอยู่ในใจของเขาได้ เขาสบายใจขึ้นมาก “เด็กคนนี้เป็นเด็กดีกับแม่เขาหรือเปล่านะ? หรือเรากำลังจะได้ตัวสร้างปัญหากันแน่นะแอริ?”

น้ำเสียงที่อ่อนโยนและเปี่ยมไปด้วยความรักของเขากระทบจุดอ่อนของแอเรียน เธอหัวเราะเบา ๆ พลางมองลงและติดตามวงกลมที่มองไม่เห็นบนท้องของเธอ

“โอ้ เขาเป็นเด็กดี ขนาดและอายุแค่นี้คงไม่มีใครสร้างปัญหาได้ขนาดนั้นหรอกมั้ง? แล้ววันนี้ทำไมคุณถึงกลับเร็วจัง? คุณไม่มีงานเหรอ? อย่างไงก็ตาม คุณมาทันเวลาอาหารกลางวันพอดีเลย ตอนเย็นคุณจะกลับไปทำงานต่อไหม?”

มาร์คหมอบลงพลางแนบหูตนเองกับท้องของเธอให้มากที่สุดโดยหวังว่าจะจับสัญญาณการเคลื่อนไหวของเด็กได้ ทั้งหมดที่เขาได้ยินคือเสียงที่ดังสนั่นไม่ต่างจากเสียงฟองสบู่

มันไม่ได้น่าสนใจหรือแปลกใหม่อะไร แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง การได้ยินมันเป็นความรู้สึกที่มหัศจรรย์ที่สุด

ราวกับกังวลว่าเขาจะปลุกเด็กที่หลับใหลอยู่ เสียงของมาร์คก็เบาหวิว “ฉันจะไปบริษัทหลังอาหารกลางวันเพราะฉันยังมีธุระที่รอให้ดำเนินการ แต่ฉันจะกลับมาทันทีที่ฉันทำมันเสร็จ ฉันสัญญา ฉันแค่… ฉันรู้สึกหวั่นกลัว ฉันรู้สึกว่าฉันต้องมาหาเธอเดี๋ยวนี้ ฉันก็เลยมา”

ตั้งแต่ที่ตั้งครรภ์แอเรียนก็ไวต่อกลิ่นมากขึ้น เธอได้กลิ่นบุหรี่จากเสื้อของมาร์คอย่างรวดเร็วและถามว่า “คุณสูบบุหรี่มาเหรอ?”

เขาตัวแข็งและลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อไปนั่งบนโซฟาตรงข้ามกับเธอ "ฉันขอโทษ ฉันค่อนข้างปั่นป่วนเมื่ออยู่ที่ทำงาน ดังนั้นฉันจึงสูบบุหรี่ไปหนึ่งมวน กลิ่นมันแรงมากไหม?”

“ไม่เป็นไร ฉันแค่รู้สึกอึดอัดนิดหน่อย อันที่จริง… มันทำให้ฉันเวียนหัวเลยแหละ” แอเรียนพูดพร้อมส่ายหัว “ฉันคิดว่ามันจะดีที่สุดหากคุณจะหยุดนิสัยที่ไม่ดีนี้เสียที ว่าไหม? ควันบุหรี่จะเป็นอันตรายต่อเด็กเล็กเช่นกันนะ”

“อืม เห็นด้วย” มาร์คตอบพลางยิ้ม ๆ “อันที่จริงฉันไม่ได้สูบบุหรี่มานานแล้ว…”

ทั้งหมดเป็นเพราะแฮร์ริสมาแสดงใบหน้าที่โง่เขลาของเขาที่ประตูของมาร์คโดยพูดจาโผงผางเพื่อเงิน การปรากฏตัวของเขาทำให้มาร์คโกรธเคืองมากจนเขาต้องพึ่งพาบุหรี่เพื่อทำให้ตัวเองสงบ จริง ๆ แอเรียนเป็นเหตุผลเดียวที่ว่าทำไมคนขี้โกงคนนั้นจึงสามารถออกจากที่ทำงานของเขาได้โดยครบ 32 ประการ