เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 763

แมรี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกกับเหตุการณ์ดี ๆ เนื่องจากเธอได้เตรียมอาหารเย็นไว้ในครัวแล้ว เธอจึงวางอาหารทั้งหมดลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็วและพูดขึ้น

“ต้องอย่างนี้สิคะนายหญิง คุณไม่ควรอดอาหาร! เด็กต้องการอาหารอร่อย ๆ เพื่อที่จะได้เติบโตอย่างสุขภาพดีและแข็งแรง”

แอเรียนนึกถึงภาพอัลตราซาวนด์ของลูกเธอและรู้สึกไม่มั่นใจในทันใด “แมรี่ คุณคิดว่าฉันจะให้กำเนิดลูกเป็ดขี้เหร่หรืออะไรทำนองนั้นไหม? ฉันหมายความว่า ฉันไม่ได้จะไม่ชอบลูกของตัวเอง แต่… ถ้าเด็กหนักเกินไปและอัปลักษณ์ ฉันคิดว่าฉันคงจะไม่ชอบแบบนั้น”

แมรี่หัวเราะคิกคักออกมา “พูดไปได้! ทั้งคุณและนายท่านต่างหน้าตาดีมาก ยีนของคุณจะผลิตลูกเป็ดขี้เหร่ได้อย่างไร? สิ่งที่เด็กต้องทำคือตามคุณคนใดคนหนึ่งและ ท๊าดา รับการประกันได้เลยว่าเด็กจะต้องสวยงาม!

โอ้ นายหญิง อย่าวิตกกับภาพในรายงานนั้นเลย มันเชื่อถือไม่ได้ 100% หรอก มันจะเป็นไปได้อย่างไร? เด็กยังคงเพลิดเพลินกับสปาทรีตเมนต์ในถุงน้ำคร่ำอยู่เลย ไม่มีใครจะถ่ายรูปขึ้นในนั้นหรอก!”

เมื่อได้ยินดังนั้นก็ทำให้แอเรียนมั่นใจขึ้นเล็กน้อยเพราะเธอตอบว่า “ฉันหวังว่าคุณจะพูดถูก! หรือไม่อย่างนั้นฉันจะรู้สึกว่าการทรมานทั้งหมดนี้จะไร้ค่า”

ทันใดนั้นสายตาของเธอก็จับจ้องไปที่มาร์คและรองเท้าของเขา “โอ้ คุณยังไม่ได้เปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะในบ้านเหรอ? คุณจะออกไปไหนภายหลังรึเปล่า?” เธอถาม

เมื่อถูกเตือน มาร์คก็ยืนขึ้นและกลับไปที่ทางเข้าเพื่อสอดเท้าเข้าไปในรองเท้าแตะแทน "ไม่ ไม่ ฉันจะไม่ออกไปในภายหลัง ฉันแค่… เมื่อฉันได้ยินจากแมรี่ว่าเธอไม่ได้ทานอาหารเย็นเลย ฉันก็กังวลมากและรีบขึ้นไปหาเธอก่อน ใครจะคิดเกี่ยวกับรองเท้าในตอนนั้นล่ะ?”

แอเรียนรู้สึกอบอุ่นวูบวาบในอกของเธอ คนที่ถูกรู้จักเรื่องการคลั่งไคล้ด้านสุขอนามัยได้ละทิ้งพิธีการรักษาความสะอาดตามปกติของเขาเพียงเพราะเขาเป็นห่วงเธอมากเกินไป มันเป็นสิ่งล้ำค่าที่หาได้ยาก

เธอได้รับคำสั่งให้กลับไปนอนทันทีหลังอาหารเย็น แต่เนื่องจากเธอใช้เวลานอนบนเตียงมากเกินไปในวันนั้น แอเรียนจึงค่อนข้างลังเลที่จะเข้านอนเร็ว

“ฉันไปยืดขาด้วยการเดินหรือทำอะไรก่อนไม่ได้เหรอ?” เธออ้อนวอน

“ไม่ ไม่ได้” มาร์คตอบพร้อมส่ายหัวอย่างเคร่งขรึม “นี่มันสี่ทุ่มกว่าแล้ว เธอต้องนอน ทีนี้ ฉันขอตัวไปที่ห้องทำงานก่อน ราตรีสวัสดิ์"

จุดหมายของมาร์คปลุกความสงสัยของผู้หญิงคนนั้น "เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมคุณถึงไปทำงานในเวลานี้? มีอะไรที่ทำให้คุณต้องทำงานจนดึกแบบนี้หรือเปล่า?”