เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 764

เมื่อมาร์คกลับบ้านเพื่อไปรับประทานอาหารกลางวัน แอเรียนก็เริ่มสอบปากคำบนโต๊ะอาหาร “แล้ว คุณเคยคบใครมากี่คนแล้ว?”

คำถามนั้นดูเหมือนจะไม่มีที่มาที่ไปเลย มาร์คถามอย่างไม่ใส่ใจว่า “เธอถามทำไม?”

แอเรียนเลิกคิ้ว "ไม่มีอะไร แค่สงสัย ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ติดตามเรื่องที่ฉันอยากรู้เหรอ หืม? หรืออดีตของคุณเป็นสิ่งที่ห้ามพูดถึง?”

เขาไม่ได้ตอบเธอโดยตรง แต่มาร์คกลับถามคำถามเบื้องต้นอีกครั้งว่า “เธอได้เป็นพยานในทุกช่วงเวลาในชีวิตของฉันตั้งแต่ที่ฉันอายุสิบแปด เธอยังจะต้องถามอีกเหรอ?”

แอเรียนเริ่มหงุดหงิด “ฉันแค่ถามว่า: คุณมีความสัมพันธ์มาแล้วกี่ครั้ง? คุณต้องหักเลี้ยวนอกเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?” เธอตอบก่อนจะเบ้ปาก

ดวงตาของมาร์คมืดลงเล็กน้อย เขาเคยเห็นเธอโกรธเกรี้ยวกราดแบบนี้มาก่อนไหม? และยังดูน่ารักอย่างผิดกฎหมายอีกด้วย

เขาบังคับความปรารถนาที่จะจูบริมฝีปากที่ย่นของเธอโดยแสร้งทำเป็นไอ “ฉันไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่เธอต้องห่วงนะ การรู้อดีตของคนอื่นมากเกินไปมักทำให้คน ๆ หนึ่งคลั่งไคล้คู่ชีวิตที่ไม่ผิดอะไรได้ เพราะฉะนั้น เธอเปลี่ยนความสนใจของเธอเป็นอย่างอื่นไม่ดีกว่าเหรอ?”

น่าเสียดายที่ความอยากรู้ของเธอถูกปลุกขึ้นจากการหลบเลี่ยงของเขาและตอนนี้ จิตใจของเธอก็ติดอยู่กับคำถามนั้น

“ไม่ ฉันจะไม่ปล่อยคุณไปเพราะฉันอยากรู้เรื่องนี้จริง ๆ และฉันต้องการให้คุณบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ตอนนี้! ฉันหมายความว่า มันยุติธรรมตรงไหนที่ฉันไม่รู้เกี่ยวกับคุณในขณะที่คุณทำให้เรื่องของฉันเป็นเรื่องของคุณโดยไม่เว้นรายละเอียดแม้แต่นิด?

มาร์ควางซี่โครงหมูชิ้นหนึ่งลงบนจานของเธอ “อย่างที่ฉันพูดไว้แล้ว มันสามารถทำให้คนคลั่งไคล้คู่รักที่ไม่มีข้อบกพร่องได้ เพราะฉะนั้น อย่ารู้เลยดีกว่า”

วิธีที่มาร์คกล่าวทำให้แอเรียนตระหนักได้ว่าเขายอมรับว่าเขาเห็นความหลงใหลของเธอกับวิล ซีวานเป็นที่มาของความโกรธ เธอกัดปลายส้อมก่อนจะตอบว่า “ฉันจะไม่โกรธหรืออะไรทั้งนั้น ตกลงไหม? ฉันแค่เบื่อหน่าย บอกฉันที สนองความอยากรู้ของฉันก่อนที่มันจะหยุดฉันจากการกินหน่อยน่า”

มาร์คค่อย ๆ หลับตาลง “ง่ายมาก ฉันไม่เชื่อในความสัมพันธ์ ฉันไม่เชื่อถือรูปแบบใด ๆ ของมัน ถ้ามันจะต้องจบลงด้วยการทรยศ ฉันก็จะไม่เริ่มมันเลย”

แอเรียนเงียบไปเมื่อเธอรับรู้อย่างนั้น เขาไม่เคยมีความสัมพันธ์มานานหลายปีเพราะเขาเจ็บปวดจากการแต่งงานของพ่อแม่เขา

ทันใดนั้นเธอก็เสียใจที่ได้เริ่มบทสนทนานี้ เธอก้มศีรษะลงอย่างเงียบ ๆ เพื่อจ้องมองที่อาหารของเธอ

มาร์คก็หัวเราะออกมาทันที “เดี๋ยวก่อน ทำไมถึงเงียบอย่างกะทันหันแบบนั้นล่ะ? เธอควรจะถามฉันว่าทำไมฉันถึงตัดสินใจที่จะเริ่มคบกับเธอหรืออะไรที่เธอทำที่ทำให้ฉันเชื่อในความรัก”

แอเรียนส่ายหัว "ไม่ ไม่ ฉันคิดว่าเราแค่ควรจะ อืม มุ่งเน้นไปที่การกิน”