เมื่อมาร์คกลับบ้านเพื่อไปรับประทานอาหารกลางวัน แอเรียนก็เริ่มสอบปากคำบนโต๊ะอาหาร “แล้ว คุณเคยคบใครมากี่คนแล้ว?”
คำถามนั้นดูเหมือนจะไม่มีที่มาที่ไปเลย มาร์คถามอย่างไม่ใส่ใจว่า “เธอถามทำไม?”
แอเรียนเลิกคิ้ว "ไม่มีอะไร แค่สงสัย ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ติดตามเรื่องที่ฉันอยากรู้เหรอ หืม? หรืออดีตของคุณเป็นสิ่งที่ห้ามพูดถึง?”
เขาไม่ได้ตอบเธอโดยตรง แต่มาร์คกลับถามคำถามเบื้องต้นอีกครั้งว่า “เธอได้เป็นพยานในทุกช่วงเวลาในชีวิตของฉันตั้งแต่ที่ฉันอายุสิบแปด เธอยังจะต้องถามอีกเหรอ?”
แอเรียนเริ่มหงุดหงิด “ฉันแค่ถามว่า: คุณมีความสัมพันธ์มาแล้วกี่ครั้ง? คุณต้องหักเลี้ยวนอกเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?” เธอตอบก่อนจะเบ้ปาก
ดวงตาของมาร์คมืดลงเล็กน้อย เขาเคยเห็นเธอโกรธเกรี้ยวกราดแบบนี้มาก่อนไหม? และยังดูน่ารักอย่างผิดกฎหมายอีกด้วย
เขาบังคับความปรารถนาที่จะจูบริมฝีปากที่ย่นของเธอโดยแสร้งทำเป็นไอ “ฉันไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่เธอต้องห่วงนะ การรู้อดีตของคนอื่นมากเกินไปมักทำให้คน ๆ หนึ่งคลั่งไคล้คู่ชีวิตที่ไม่ผิดอะไรได้ เพราะฉะนั้น เธอเปลี่ยนความสนใจของเธอเป็นอย่างอื่นไม่ดีกว่าเหรอ?”
น่าเสียดายที่ความอยากรู้ของเธอถูกปลุกขึ้นจากการหลบเลี่ยงของเขาและตอนนี้ จิตใจของเธอก็ติดอยู่กับคำถามนั้น
“ไม่ ฉันจะไม่ปล่อยคุณไปเพราะฉันอยากรู้เรื่องนี้จริง ๆ และฉันต้องการให้คุณบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ตอนนี้! ฉันหมายความว่า มันยุติธรรมตรงไหนที่ฉันไม่รู้เกี่ยวกับคุณในขณะที่คุณทำให้เรื่องของฉันเป็นเรื่องของคุณโดยไม่เว้นรายละเอียดแม้แต่นิด?
มาร์ควางซี่โครงหมูชิ้นหนึ่งลงบนจานของเธอ “อย่างที่ฉันพูดไว้แล้ว มันสามารถทำให้คนคลั่งไคล้คู่รักที่ไม่มีข้อบกพร่องได้ เพราะฉะนั้น อย่ารู้เลยดีกว่า”
วิธีที่มาร์คกล่าวทำให้แอเรียนตระหนักได้ว่าเขายอมรับว่าเขาเห็นความหลงใหลของเธอกับวิล ซีวานเป็นที่มาของความโกรธ เธอกัดปลายส้อมก่อนจะตอบว่า “ฉันจะไม่โกรธหรืออะไรทั้งนั้น ตกลงไหม? ฉันแค่เบื่อหน่าย บอกฉันที สนองความอยากรู้ของฉันก่อนที่มันจะหยุดฉันจากการกินหน่อยน่า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...