เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 775

ทิฟฟานี่หน้าเสียทันที “คุณ… คุณทำแบบนั้นได้อย่างไร?! นั่นไม่ใช่โทรศัพธ์ฉันนะ!”

ตอนนี้เองที่แจ็คสันตระหนักได้ว่าจริง ๆ แล้วนั่นไม่ใช่โทรศัพธ์ของเธอ ถึงแม้ว่ามันจะสีเดียวกันกับของเธอก็ตาม...

ธัญญ่าเดินออกมาจากห้องน้ำและกลับมานั่งที่ เธอตกตะลึงมากเมื่อเห้นแจ็คสัน “พี่แจ็คสัน… คุณมาทำอะไรที่นี่?”

ทิฟฟานี่จ้องแจ็คสันตาเขม็งก่อนที่เธอจะคืนโทรศัพธ์ให้ธัญญ่า “นี่ โทรศัพธ์เธอ แสงจันทร์สีขาวเพิ่งส่งข้อความมาให้เธอเมื่อกี้… มัน… ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันนะ!”

แจ็คสันเลิกคิ้วขึ้นเบา ๆ เขาตัดสินใจที่จะเผ่นหนีออกจากสถานการณ์นี้ “ผมมาเอาของบางอย่าง ผมจะกลับแล้วล่ะ พวกคุณตามสบายเลยนะ!”

ธัญญ่ามองดูข้อความที่ฮัชส่งมาและคำตอบที่ถูกส่งไป สีหน้าของเธอเสียเล็กน้อย ทิฟฟานี่ตื่นตระหนกมากจนตัวเธอเหงื่อเย็นอาบซม ปกติธัญญ่าจะนิสัยดีเสมอและมักจะไม่ค่อยโกรธใคร แต่นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงค่อนข้างน่ากลัวหากเธอจะโกรธเคือง

“คือ… แจ็คสันเข้าใจผิดว่านั่นเป็นโทรศัพธ์ฉัน เขาเลย… ฉันขอโทษจริง ๆ ฉันจะอธิบายให้ฮัชเอง!”

ธัญญ่าเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างเหม่อ ๆ “ไม่… เป็นไร หนูเปลี่ยนใจว่าจะไม่ไปพบเข้าแล้ว หนูไม่คิดว่าอยู่ ๆ เข้าจะตกลงด้วย… พี่ทิฟฟ์ หนูคิดว่า… พี่แจ็คสันยังรักคุณอยู่นะ?”

ทิฟฟานี่เงียบไปประมาณสองวินาที จากนั้นเธอก็ยิ้มตามปกติ “บ้าบอ! เขาชอบผู้หญิงทุกคนที่เขามองว่าสวยนั่นแหละ ฉันก็แค่เป็นหนึ่งในนั้น ไป กลับบ้านกันเถอะ”

อย่างไรก็ตาม ทิฟฟานี่ไม่มีอารมณ์ที่จะคุยผ่านข้อความกับเขา เธอจึงโทรหาเขาทันที จริง ๆ แล้วหากเธอไม่ได้เห็นหน้าเขามาก่อน การได้ยินเสียงเขาคงจะน่าเกรงขามน่าดู แต่ตราบใดที่ผู้ชายนั้นหล่อและถึงแม้เสียงเขาจะไม่เข้ากับหน้าตา มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร นั่นอาจจะเป็นสาเหตุว่าทำไมรูปลักษณ์ภายนอกถึงสำคัญ

เมื่อเขารับสายเธอก็ถามเขาตรง ๆ ว่า “คุณสะดวกคุยหรือเปล่า? ฉันถึงบ้านแล้ว”

อเลฮานโดรหัวเราะคิกคัก “คุณอยากรู้มากขนาดนั้นเลยหรอ? นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณถามผมเรื่องนั่นนะ”

เธอนึกในใจว่า ‘แล้วทำไมคุณถึงยังซ่อนความจริงทั้ง ๆ ที่คุณก็รู้ว่านี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันถามเรื่องนั้น? ใครจะไปรู้ว่าคุณกำลังวางแผนอะไรอยู่? จะทำอย่างไรหากคุณกำลังคิดร้ายกับฉันล่ะ?’