เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 784

ตั้งแต่ที่ทิฟฟานี่เจอแจ็คสันที่โรงพยาบาล เธอก็ตั้งใจยืดเวลาที่เธอจะไปเยี่ยมแอเรียนออกไป เธอจะไปเยี่ยมแอเรียนหลังสองทุ่มและกลับประมาณสามทุ่มครึ่ง แจ็คสันมักจะกลับไปเมื่อแอเรียนทานข้าวเสร็จ เพราะฉะนั้นพวกเขาจะไม่เจอกัน

สองสามวันผ่านไป ในที่สุดแอเรียนก็ถามทิฟฟานี่ว่า “เธอหลีกเลี่ยงแจ็คสันทำไม? เขาไม่ได้พยายามหลีกเลี่ยงเธอเลยนะ เขาก็มาเวลาเดิมตลอด ไม่เห็นจะต้องทำขนาดนี้เลย ว่าไหม?”

“ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอมักจะเห็นใจคนที่ช่วยเหลือเธอตลอด? เขาแค่ทำอาหารให้เธอไม่กี่มื้อเองแต่เธอก็อยากจะตอบแทนน้ำใจเขาที่เป็นคนนอกซะแล้ว! ฉันแค่ไม่อยากเจอเขา…”

“ปฏิกิริยาของเธอไม่ได้สื่อเลยว่าเธอ ‘ไม่อยากเจอเขา’ แต่เธอกลัวที่จะเจอเขาต่างหาก เธอตั้งใจหลีกเลี่ยงเขา เธอกลายเป็นแมวขี้กลัวแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?” แอเรียนชี้แจ้งอย่างตรงไปตรงมา

“นี่ไม่ใช่นิสัยเธอเลย ถ้าเธอลืมเขาได้แล้วจริง ๆ เธอจะปฏิบัติต่อเขาเหมือนคนแปลกหน้าและเธอจะไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เธอจะหลบซ่อนทำไม? มันไม่จำเป็นเลย เว้นแต่ว่าเธอยังรักเขาอยู่”

ทิฟฟานี่มองลงไปที่ภาพสเก็ตช์ในมือของเธอ “ใช่ ใครมันจะไปลืมคนที่ตัวเองเคยรักมากอย่างลึกซึ้งได้ล่ะ? เขาเคยพยายามแสวงหาโอกาสที่จะได้เจอฉันและใกล้ชิดฉันเพื่อกวนประสาทฉันเล่น ๆ

มีอยู่วันหนึ่ง วันที่เขาไปทำอาหารให้เธอที่บ้านฉัน จู่ ๆ เขาก็ถามคำถามแปลก ๆ กับฉัน ‘ถ้าหากผมบอกคุณว่าผมไม่เคยนอกใจคุณล่ะ? เราจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมกันไหม?’ ตอนนั้นฉันตื่นตระหนกแล้วก็จำได้ว่าเขามีเด็กใหม่แล้ว

ฉันรู้สึกว่าเขาไม่ยุติธรรม เขาไม่ได้ซื่อสัตย์ต่อฉันอย่างเห็นได้ชัดและเพียงเล่นละครราวกับว่าเขาซื่อสัตย์กับฉันมาโดยตลอดไปอย่างนั้นแหละ ฉันก็เลยตอบว่าไม่ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเราก็ไม่ได้คุยกันหรือเจอกันอีกเลย

ทุกครั้งที่ฉันเจอเขา ฉันจะหลีกเลี่ยงเขาโดยธรรมชาติ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม… น่าจะเป็นเพราะฉันไม่อยากให้โอกาสตัวเองได้จินตนาการเพ้อฝันถึงเขา ฉันเป็นคนขอเลิกหนิ…”