เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 795

หลังจากที่วางสาย ทิฟฟานี่ที่ตื่นตระหนกก็เริ่มเดินวนเป็นวงกลมเพราะการรอได้ทรมานเธอ

เธอไม่รู้ว่าเธอรอไปนานแค่ไหนแล้ว แต่อนิจจา รถของแจ็คสันก็ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของเธอ เมื่อเขาขับมาใกล้ขึ้นเธอก็รีบเดินเข้าไปหาเขา “ขึ้นมา”

ทิฟฟานี่เปิดประตูและขึ้นไปนั่งบนเบาะข้างคนขับอย่างเร่งรีบและถามเซ้าซี้ “คุณติดต่อเบคเค็ตได้ไหม? ฉันไม่มีเบอร์เขาและธัญก็ไม่รับสายและ โอ้พระเจ้า ฉันกลัว!”

แจ็คสันนวดหน้าผากของตนเพื่อบรรเทาอาการปวกหัว “ก่อนอื่น คาดเข็มขัดก่อน ผมจะโทรหาไอ้เบคเค็ตนั้นเดี๋ยวนี้แหละ”

มือของทิฟฟานี่สั่นเมื่อเธอพยายามบังคับมือตัวเองให้คาดเข็มขัด ธัญญ่าเป็นเด็กกำพร้าผู้โดดเดี่ยวและไม่มีญาติที่ยังมีชีวิตอยู่เหลือเลย หากเกิดอะไรขึ้นกับธัญญ่า ทิฟฟานี่จะต้องรู้สึกผิดไปจนตาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อการเหตุการณ์ครั้งนี้มุ่งเป้าไปที่ตัวทิฟฟานี่เอง

ในกรณีที่แย่ที่สุด เธอจะต้องทำตามข้อเรียกร้องของเขา เธอจะต้องยอมรับว่าเธอลอกงานของเบคเค็ต

แจ็คสันเห็นได้จากอาการตัวสั่นของเธอว่าเธอกลัวแค่ไหน เขาจึงช่วยเธอคาดเข็มขัด “ใจเย็น ๆ ก่อนทิฟฟานี่ ให้ผมหาตำแหน่งที่ชัดเจนของเบคเค็ตก่อนนะ ธัญญ่าต้องอยู่กับเขาแน่นอน” เขาพูดพลางพยายามที่จะปลอบเธอ

“เท่าที่ผมรู้ เบคเค็ต ฮัชแมนเป็นคนพิถีพิถันและช่างคิด แต่เขาไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์มาก สำหรับผมเขาดูไม่หมือนพวกหัวรุนแรง ดังนั้นผมเดาว่าเขาแค่ต้องการกู้ชื่อตนเองจากกองขี้เถ้าที่ไหม้เกรียมแทนที่จะฆ่าใครสักคนจริง ๆ”

อย่างไรก็ตาม ไม่มีทางที่ทิฟฟานี่จะสงบนิ่งพอที่จะหยุดพูดตะกุกตะกัก “ตะ-ตะ-ตะ-แต่ถ้า...ถ้าเขาไม่คิดชีวิตขึ้นมาล่ะ...โอ้ไม่ ถ้าเขาทำจริง ๆ ล่ะ… โอ้พระเจ้า!”

เมื่อรู้ว่าความพยายามในการทำให้เธอสงบลงนั้นไร้ประโยชน์ แจ็คสันจึงหยุดพยายามและโทรหาหมายเลขของเบคเค็ตทันที ราวกับรู้ว่าพวกเขาจะพยายามโทรหาตัวเอง เบคเค็ตจึงได้ปิดโทรศัพท์ไว้ ดังนั้นพวกเขาจึงได้ยินเพียงข้อความเสียง

ทิฟฟานี่นั่งไม่ติดแล้ว “เราจะทำอย่างไรดี? ฉันควรโทรหาสื่อตอนนี้และบอกเขาว่า...บอกเขาว่าฉันเป็นคนลอกงานเองเลยไหม? เราไม่มีทางเลือกอื่นนะแจ็คสัน! ฉันไม่สนอาชีพฉันหรอก ฉันโยนมันทิ้งได้! ฉันกลับไปคุมร้านคาเฟ่ได้ แค่นั้นฉันก็อยู่ได้แล้ว!”

แจ็คสันขับรถไปที่สถานีตำรวจที่ใกล้ที่สุดและทั้งคู่ก็ยื่นรายงานพร้อมหลักฐานทั้งหมดที่พวกเขามี แต่น่าเสียดายที่หลักฐานเดียวที่พวกเขามีคือข้อความที่เบคเค็ตส่งมาผ่านโทรศัพท์ของธัญญ่า

ทิฟฟานี่รู้สึกโล่งอกเล็กน้อยหลังจากที่แลกเปลี่ยนข้อมูลกับตำรวจ “คุณคิดว่าจริง ๆ แล้วเบคเค็ตต้องการอะไรกันแน่?” เธอพึมพำ “อนาคตของเขาพังทลายและตอนนี้คุกก็กำลังรอเขาอยู่ คุณคิดว่าเขาจะสิ้นหวังมากจนอยากให้ใครสักคนตายไปพร้อมกับเขาไหม? คุณคิดว่าเขาจะทำร้ายธัญไหม? พระเยซูคริสต์ ฉันกลัวมาก…”

แจ็คสันเหลือบมองนาฬิกาข้อมือตัวเอง “เราได้รายงานสิ่งนี้ไปยังผู้บังคับใช้กฎหมายแล้ว ดังนั้นสิ่งที่เราทำได้ในตอนนี้คือรอ ความกังวลจะไม่ช่วยอะไรพวกเราเลย” เขาตอบ

“มันดึกแล้ว ผมพนันได้เลยว่าเบคเค็ตรู้ที่อยู่บ้านของคุณจากปากของธัญญ่าแล้วด้วย เพราะฉะนั้น ได้โปรดอย่ากลับบ้านเลย มันไม่ปลอดภัย… แต่บ้านของผมปลอดภัยนะ คุณพักที่นั่นสักคืนก็ได้”

คำตอบแรกของทิฟฟานี่คือการปฏิเสธเขา “อะ-อะไรนะ? ไม่ ไม่จำเป็น เบคเค็ตคงไม่กล้ามาปรากฏตัวและเสี่ยงต่อการถูกจับได้หรอก! บ้านของฉันควรจะปลอดภัยที่สุด ฉันจะไม่ทำให้คุณลำบากเด็ดขาด!”