เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 83

แอเรียนหัวใจเต้นแรงโดยไม่ได้ตั้งใจ กลิ่นของเขาครอบงำความรู้สึกของเธอทุกครั้งที่หายใจ มันอ่อนหวานเล็กน้อยดั่งแก่นของความเป็นชายที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาผสมกับความมึนเมาเล็กน้อย สิ่งนี้ทำให้การหายใจของเธอเร็วขึ้นเช่นกัน

มาร์คดึงร่างที่เปียกชื้นเล็กน้อยของตนออกจากห้องอาบน้ำเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น จากนั้นเขาก็เหยียดแขนออกและโอบรอบเอวของเธอ การหายใจของแอเรียนเข้าสู่ภาวะระส่ำระสาย เมื่อรู้ว่าเธอไม่ได้หลับเขาจึงพลิกตัวและขึ้นไปบนตัวเธอ จากนั้นเขาก็จูบเข้ากับริมฝีปากนุ่มของเธออย่างแม่นยำ …

เธอจำความเจ็บปวดจากคืนก่อนได้และกลิ่นแอลกอฮอล์ที่อยู่บนตัวเขาทำให้เธอกลัวมากขึ้นไปอีก เธอกดมือของเธอดันหน้าอกของเขา “คุณเมาแล้ว…!”

เขาจับไหล่ของเธอลงและตอบด้วยน้ำเสียงทุ้มและแหบแห้ง “ทำหน้าที่ภรรยาของคุณให้สำเร็จ!”

เธอไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม เธอกลัวเกินกว่าจะหลับตา ในขณะที่เธอเฝ้าดูร่างที่ทำลายล้างอยู่ด้านบนของเธอ แอเรียนก็ขมวดคิ้วจากความรู้สึกไม่สบายตัว เธอกัดฟันทนกับมันจนจู่ ๆ ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ท้องน้อย เมื่อรู้ถึงความรู้สึกนี้เป็นอย่างดีเธอจึงรีบพูดว่า “ประจำเดือนของฉันมาแล้ว!”

คนที่อยู่ด้านบนของเธอตัวแข็งทื่อ เธอใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้เพื่อผลักเขาและหนีไป เธอรีบลงจากเตียงและตรงไปที่ห้องน้ำ สีแดงบนใบหน้าของเธอไม่ได้หายไป ในที่สุดเธอก็ผ่อนคลายเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูด้านนอก

ความเจ็บปวดหายไปหลังจากนั้นไม่นาน ประจำเดือนของเธอไม่มาตามที่คาดหวัง มันควรจะมาถึงภายในสองวันนี้ ... เธอรู้สึกลำบากใจ เธอคงทำให้เขาหงุดหงิด แต่ด้วยความกลัวเธอจึงไม่สนใจสิ่งอื่นใด

รถของมาร์คไม่ได้ออกจาก คฤหาสน์ เทรมอนต์ นั่นหมายความว่าเขาไม่ได้ออกจากบ้าน แต่ไปห้องอื่นซึ่งน่าจะเป็นห้องทำงาน

เธอจำได้ว่าแมรี่เอาผ้าห่มในการศึกษาไปซัก หลังจากลังเลใจเธอจึงหยิบผ้านวมออกจากเตียงและตรงไปที่ห้อง

ไฟในห้องทำงานปิดอยู่และมือของเธอไม่ว่าง เธอเดินเข้าไปอย่างระมัดระวังและรอให้ดวงตาของเธอปรับตัวเข้ากับความมืดได้ก่อนที่เธอจะได้เห็นภาพร่างที่นอนอยู่บนโซฟาอย่างชัดเจน จากนั้นเธอก็ถือผ้าห่มมาให้เขาและคลุมด้วยผ้า “ฉันนอนห้องแขกได้ กลับไปที่ห้องนอนเถอะ…”

"ออกไป!"