เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 837

นี่เป็นครั้งแรกที่ซัมเมอร์เข้ามาแทรกแซงในเรื่องส่วนตัวของแจ็คสัน เขาไม่ได้รู้สึกรำคาญแต่อย่างใด เขากลับพยายามกอบกู้ภาพลักษณ์ของทิฟฟานี่ในมุมมองของซัมเมอร์โดยสัญชาตญาณ

“เธอไม่ได้กลับบ้านมาหลายคืนเพราะเธอนอนอยู่ที่บ้านผม แม่คิดอะไรของแม่ครับเนี่ย? ผมรู้เรื่องที่แม่เพิ่งพูดมาเมื่อกี่หมดแล้ว ไม่ต้องห่วงครับ แต่แม่ยังไม่ได้ตอบคำถามผมเลยว่าใครบอกแม่? แม่ไม่ได้ส่งคนไปตามดูทิฟฟ์ใช่ไหม? แม่ว่างขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“โอ้ เธอไปนอนบ้านลูกจริง ๆ เหรอ?” ซัมเมอร์ถาม “ถ้าอย่างนั้นเรื่องลูกสองคนก็ยังมีหวังอยู่สินะ? เพื่อนบ้านทิฟฟ์บอกแม่น่ะ… ลูกก็รู้จักเธอ ผู้หญิงที่ชื่อธัญญ่าไง เธอดูเป็นคนที่ซื่อสัตย์นะ แม่ก็เลยไม่คิดว่าเธอจะโกหกแม่ อีกอย่าง เธอเป็นเพื่อนทิฟฟ์ด้วย แม่ไม่ได้ส่งนักสืบไปตามดูเธอแน่นอน แม่ไม่ได้ว่างขนาดนั้น!”

ธัญญ่าบอกซัมเมอร์อย่างนั้นเหรอ? แจ็คสันรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ปกติ ธัญญ่ารู้ดีว่าทิฟฟานี่ไปนอนบ้านเขาไม่ใช่เหรอ? หรือบางที… ทิฟฟานี่อาจจะไปนอนบ้านคนอื่นนอกเหนือจากบ้านเขาด้วย? ยิ่งเขาคิดเท่าไหร่เขาก็ยิ่งไม่พอใจ “ถ้าไม่มีเรื่องอะไรอีก ผมจะต้องไปก่อนนะครับแม่ มันไม่ใช่อย่างที่แม่คิด เพราะฉะนั้นไม่ต้องกังวลแล้วนะ”

เขาก้าวขาได้เพียงสองก้าวเมื่อซัมเมอร์เตือนเขาว่า “ถ้าลูกคิดที่จะยอมรับสิ่งที่เคยเกิดขึ้น ลูกจะต้องยอมรับให้ได้ทั้งหมด อย่าทำให้หญิงสาวนั้นต้องลำบากใจ ชีวิตไม่ได้ราบรื่นเสมอไป ลูกจะต้องเผชิญกับสิ่งที่ไม่คาดคิดอยู่เสมอ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าลูกไม่คู่ควรที่จะมีความสุขในอนาคต แม่ดูออกว่าลูกรักเธอมากแค่ไหน แม่ถึงได้พยายามหนักขนาดนี้ไง”

แน่นอนว่าแจ็คสันรู้ความหมายเบื้องหลังคำเตือนของซัมเมอร์ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกซึ้งใจแม้ว่าอารมณ์ของเขากำลังตีกันอยู่ “ผมรู้ครับ… แม่ ขอบคุณนะครับที่เข้าใจ วันนี้ผมจะกลับมาทานข้าวเย็นด้วยนะ แล้วเจอกันครับ”

เขากลับเข้าไปในรถ หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งเขาก็ส่งข้อความไปหาธัญญ่า: ‘ทิฟฟ์ได้ไปนอนค้างที่อื่นนอกจากบ้านฉันอีกไหม?’