เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 855

ในขณะเดียวกัน ทิฟฟานี่และอเลฮานโดรเพิ่งทานอาหารที่ร้านอาหารจีนเสร็จ เธอตั้งใจจะกลับบ้านทันที แต่น่าเสียดายที่อเลฮานโดรยืนกรานที่จะไปช้อปปิ้ง

เธอรู้สึกสงสารคนอย่างเขา เพราะเธอเชื่อว่าเขาคงไม่มีโอกาสได้ออกไปเดินเล่นข้างนอกและเพลิดเพลินกับสถานบันเทิงยามค่ำคืนในเมืองเหมือนคนทั่วไปมากนัก ดังนั้นเธอจึงตกลง

เธอเข็นอเลฮานโดรผ่านเมืองที่พลุกพล่านโดยมีเจตต์เดินอยู่ข้าง ๆ พวกเขา ทั้งสามคนไม่มีอะไรจะพูดมากราวกับว่าพวกเขาได้เข้าสู่โลกใบเล็ก ๆ อันเงียบสงบของตัวเอง

หลังจากเดินไปมาสักพัก จู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดว่า “ผมขอถามอะไรอย่างหนึ่งได้ไหม? มีใครเคยประสบความสำเร็จในการสลักชื่อตัวเองในใจคุณบ้างไหม? คนที่คุณไม่สามารถลืมได้?”

บุคคลแรกที่ปรากฏในความคิดของทิฟฟานี่คือแจ็คสัน แต่ในไม่ช้าเขาก็ถูกปกปิดโดยอีธาน น่าเสียดายที่อีธานเป็นคนที่เธอลืมไม่ลงมากที่สุด เขาถูกจารึกไว้ในความทรงจำของเธออย่างแท้จริง ทุกครั้งที่เธอนึกถึงเขา เธอจะสั่นสะท้านไปทั้งตัว

“มีนะ” เธอตอบ “พอฉันคิด ๆ ดูแล้ว ฉันหวังว่าฉันไม่เคยได้เจอเขา การได้พบเขาเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉัน เขาทำลายชีวิตฉัน เปลี่ยนอนาคตของฉันให้มืดมิดและยังทำให้ฉันไม่สามารถตกหลุมรักใครได้อย่างสมบูรณ์”

“คุณเกลียดเขามากขนาดนั้นเลยเหรอ?” อเลฮานโดรถามเหมือนพึมพำกับตัวเอง

“ใช่” เธอตอบโดยไม่ลังเล “ครอบครัวของฉันจะไม่สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างถ้าไม่ใช่เพราะเขา พ่อของฉันก็จะไม่เสียชีวิตจากความเครียดจากเรื่องทั้งหมดและฉันจะไม่ต้องประสบกกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับฉันต่อมา ฉันไม่อยากเจอเขาอีก

อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากทุกสิ่งแล้ว สิ่งเดียวที่เขาทำอย่างมีมนุษยธรรมคืออนุญาตให้ฉันได้พบคนที่ให้ความหวังแก่ฉันทั้ง ๆ ที่ฉันอยู่ในความมืด ก่อนที่พ่อของฉันจะเสียชีวิต เราต้องการเงินด่วนสำหรับการผ่าตัดของเขา