เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 854

มาร์คจับคำใบ้ของแอเรียนได้ทันที เขาดึงหน้าตรงและเดินกลับเข้าไปในบ้าน “เธอไม่ควรคิดที่จะไปทำงานในร้านขายของหวานของเธอดีกว่า อยู่บ้านดูแลลูกไปเถอะ เราไม่ได้ร้อนเงินซะหน่อย”

แอเรียนสำลักคำพูดของเธอก่อนที่เธอจะพูดได้ เธอเย้ยหยันและไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก เขาพูดถูก สถานที่นั้นอยู่ไกลและแอริสโตเติลยังเด็กมาก มันจะดีที่สุดสำหรับเขาหากเขาได้อยู่กับพ่อแม่

วัยเด็กของเธอและมาร์คไม่มีความสุข ดังนั้นเธอจึงตระหนักดีถึงผลกระทบของวัยเด็กที่บอบช้ำทางจิตใจ เธอจึงไม่ต้องการให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยกับลูกน้อยของเธอ นี่เป็นเหตุผลที่สำคัญที่สุดที่เธอเลือกที่จะอยู่กับเขา เธอมีหน้าที่ที่ต้องทำเพราะเธอเป็นคนให้กำเนิดเขาสู่โลกนี้ นี่ไม่ใช่เกม

แอริสโตเติลดูเหมือนจะไม่ง่วงหลังอาหารเย็น ดังนั้นแอเรียนจึงต้องอุ้มเจ้าตัวเล็กไปรอบ ๆ บ้าน พัสดุสองชิ้นมาถึงระหว่างวัน อันหนึ่งเป็นของขวัญให้ทารกจากนายา และอีกอันมาจากเฮเลน

เฮเลนไม่ได้เข้าร่วมงานเฉลิมฉลองหนึ่งเดือนของแอริสโตเติลโดยบอกว่าเธอกำลังเดินทางไปทำธุรกิจ ของขวัญของเธอก็เลยมาถึงช้า การเดินทางเพื่อธุรกิจเป็นเพียงข้ออ้าง ในความเป็นจริง เธอไม่ต้องการให้แอเรียนต้องทนกับคำวิจารณ์

“ลูกอยากไปเยี่ยมคุณยายไหม?” แอเรียนแซวแอริสโตเติลเมื่อเธอนึกถึงเฮเลน “ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าเราไปเยี่ยมคุณยายกันเถอะ ตกลงไหม?”

เมื่อเห็นสิ่งนี้ มาร์คก็รู้สึกอิจฉามาก “แมรี่ พาลูกเข้านอนเถอะ”

แมรี่เข้าใจและรับแอริสโตเติลจากอ้อมแขนของแอเรียน

แอเรียนรู้สึกประหม่าอย่างประหลาดเมื่อเธอเดินกลับไปที่ห้องนอนกับมาร์ค คราวนี้เธอคงหนีไม่พ้นแน่นอน เขาเป็นผู้ชายที่แข็งแรงและร่างกายของเธอก็ไม่มีอะไรผิดปกติ การมีความสัมพันธ์แบบสามีภรรยากันถูกคาดเอาไว้แล้ว

ทันใดนั้น มาร์คก็ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและสอดมือเข้าไปในเสื้อผ้าของเธออย่างกระตือรือร้น หัวใจของแอเรียนเริ่มเต้นแรง “มันไม่… เร็วไปหน่อยเหรอ? ดูเวลาสิ…”

ทันใดนั้น เขาก็ยกคางขึ้นเล็กน้อยและหยุดลง

“เป็นอะไรเหรอ?” แอเรียนถามด้วยใบหน้าแดงก่ำ

เขานอนราบบนตัวเธอพลางรู้สึกหดหู่ “ตื่นเต้นเกินไป… นิดหน่อย”

เธอหัวเราะคิกคักและผลักเขาออกไปเบา ๆ ก่อนที่จะเธอลุกขึ้นและสวมเสื้อผ้าของเธอ “งั้นฉันจะไปดูลูกก่อนนะ แล้วก็จะดูบัญชีที่นายาส่งมาด้วย คุณอาจแค่เหนื่อย พักผ่อนเถอะนะ"

มาร์คไม่ตอบ เขาดึงผ้าคลุมและป้องกันใบหน้าของเขา เขาเหนื่อย วันนี้เขาไม่มีโอกาสได้พักผ่อน เขาไม่ได้ทานมื้อเที่ยงด้วยซ้ำ ผู้บริหารระดับสูงในการประชุมช่วงบ่ายก็ทำให้เขาหงุดหงิดเช่นกัน ที่สำคัญที่สุด เขายังคร่ำครวญเรื่องที่ดินผืนนั้น…