เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 869

ทิฟฟานี่แสร้งทำเป็นเมินแจ็คสันและส่งผลต่อความใจเย็นของเขา “ฉัน… ฉัน เอ่อ ฉันไม่ได้อยู่ในเมืองหลวง ตอนนี้ฉันอยู่ที่อายาเช่และอาจจะกลับไปถึงในคืนพรุ่งนี้เท่านั้น ไว้วันอื่นได้ไหม? ใช่ ไว้ค่อยนัดกัน”

แจ็คสันสูดลมหายใจเข้ายาว ๆ ลึก ๆ ก่อนจะเคลื่อนตัวออกจากเธอ เขาเดินไปที่หน้าต่างแล้วจุดบุหรี่

หลังจากที่วางสาย ทิฟฟานี่ก็ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นโดยพูดพึมพำสั้น ๆ “ฉัน… ฉันไปนอนก่อนนะ”

แจ็คสันไม่ตอบอะไรเลย เขาไม่แม้แต่จะหันกลับมามองเธอ ในความเงียบของเขา เธอก็รีบออกจากห้องราวกับว่าเธอกำลังหนีจากไฟ

ถือเป็นความโชคดีของเธอที่จู่ ๆ แอเรียนก็โทรหา เธอไม่สามารถหยั่งรู้ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากแอเรียนไม่ได้โทรมา

กลับมาที่คฤหาสน์เทรมอนต์ แอเรียนที่ค่อนข้างกระสับกระส่ายทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาพลางครุ่นคิดกับความเบื่อหน่ายที่ซึมซาบเข้ามาในชีวิตของเธอตั้งแต่ที่เธอตั้งครรภ์และมีลูกชายคนหนึ่ง เธอลังเลที่จะไม่มีงานทำในชีวิต และทุก ๆ วันเธอก็พบว่าตัวเองต้องค้นหาอะไรทำตลอด

ย้อนกลับไปเมื่อเธอยังมีงานทำ ชีวิตประจำวันของเธอมีอะไรให้ทำเสมอ และเธอก็มีกลุ่มเพื่อนที่ต่างทุ่มเทกับการงานของตัวเอง แล้วตอนนี้ล่ะ? ตอนนี้ เธอใช้เวลาว่างไปโดยไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากการเป็นขวดนมขนาดยักษ์ที่เดินได้

เนื่องจากหน้าที่การเลี้ยงลูกส่วนใหญ่ตกเป็นของแมรี่อยู่ดี ในบางครั้งเธอก็ไม่มีบทบาทและไร้ประโยชน์เปล่า ๆ

ที่เลวร้ายที่สุด เธอไม่สามารถแม้แต่จะออกไปช้อปปิ้งกับเพื่อนสนิทของเธอเมื่อไหร่ก็ได้ที่เธอปรารถนาเพราะเพื่อนของเธอก็มีชีวิตเป็นของตัวเองและอาจมีเวลาว่างไม่ตรงกัน

มาร์คตระหนักดีถึงความกระสับกระส่ายของเธอ “เธอคิดเรื่องที่จะกลับไปทำงานอีกแล้วใช่ไหม?”

เมื่อมองดูเขาเปล่งอำนาจ แอเรียนก็รู้สึกท้อแท้เล็กน้อย หากเธอไม่ได้รับอนุมัติอย่างชัดเจนจากเขา ก็คงจะไม่มีใครในเมืองหลวงกล้าจ้างเธอ แอเรียนรู้ถึงเรื่องดี นั่นคือเหตุผลที่เธอจึงต้องพยายามอย่างหนักเพื่อทำให้เขาตกลง

เธอรอจนกระทั่งลูกชายผล็อยหลับไปก่อนที่จะเข้าห้องนอนของพวกเขา มาร์คกำลังนอนอยู่บนเตียง แต่แทนที่เขาจะหลับ เขากลับเลื่อนดูโทรศัพท์

เธอนอนลงข้างเขา “ขอร้องเถอะ ฉันขอเรื่องนี้เรื่องเดียวได้ไหม? ฉันกำลังจะตายจากความเบื่อหน่ายแล้วนะ! ดูฉันสิ ฉันอายุยังน้อย ฉันไม่ต้องการลาออกจากชีวิตการทำงานเพื่อมาใช้ชีวิตที่ผู้หญิงบางคนฝันถึงนะ

จะให้ฉันออกไปช้อปปิ้งทุกวัน ใช้เงินซื้อของหรูหราที่สุดเท่าที่จะหาได้โดยไม่ทำอย่างอื่นเลย ฉันทำไม่ได้หรอกนะ ฉันเกลียดชีวิตแบบนั้น มันเป็นชีวิตที่ไร้สาระมาก ฉันอยากออกไปใช้ชีวิตอย่างกล้าหาญ…”