เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 868

แจ็คสันผลักทิฟฟานี่ลงที่ขอบเตียง “เดี๋ยวผมนวดให้ แล้วจะทำแบบนั้นทำไมล่ะ? คุณเลือกที่จะใส่รองเท้าส้นสูงไปเดินเล่นทำไม? การใส่ส้นสูงบ่อยเกินไปไม่ดีต่อสุขภาพนะ” เขายกขาของเธอมาวางบนตักตัวเองแล้วเริ่มนวดพวกมันเบา ๆ เขานวดค่อนข้างเก่งเลยทีเดียว

ทิฟฟานี่จ้องมองเขาอย่างสงบ “ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้ว่าคุณมีความสามารถพิเศษด้านนี้เลย? เราคบกันมาตั้งนานแต่คุณก็ยังมีความลับต่อฉัน! ฉันไม่ได้ชอบใส่ส้นสูงซะหน่อย ก็พวกผู้ชายรอบตัวฉันมีแต่พวกสูง ๆ นี่

ราวกับว่าพวกคุณกินฮอร์โมนเพื่อให้สูงงั้นแหละ ถ้าฉันไม่ใส่ส้นสูงฉันจะดูเตี้ยมาก เหมือนกับฟักทองข้าง ๆ ต้นไผ่ คุณคิดว่าฉันเลือกที่จะไม่ใส่มันได้จริงเหรอ? คุณ มาร์ค แล้วก็เอริก มีใครเตี้ยบ้างล่ะ?”

แจ็คสันหัวเราะคิดคักใส่เธอ “ฮ่าฮ่า… คุณนี่นะ… ถามจริง… ต้องอธิบายถึงตัวเองแบบนั้นด้วยเหรอ? ผมชอบคุณแบบที่คุณเป็น แบบนี้ก็ดีเกินพอแล้ว ทำไมคุณต้องห่วงว่าคนอื่นจะมองคุณยังไงด้วย? แอเรียนก็ไม่ได้สูงกว่าคุณ และเธอก็ใส่รองเท้าส้นเตี้ยเวลาอยู่กับมาร์คตลอดอยู่ดี ดูมาร์คสิ คุณคิดว่าเขากล้าที่จะบอกว่าไม่ชอบอะไรในตัวเธอไหม?”

จุดกดที่ด้านล่างของเท้ามักเป็นจุดที่บอบบาง การนวดบริเวณนั้นเมื่อเจ็บเท้าจะช่วยบรรเทาอาการเจ็บได้มาก ณ จุดนี้ทิฟฟานี่จึงไม่ได้สนใจอะไรอื่นอีก “นี่ ๆ นี่… เบา ๆ… ไม่เอาตรงนั้น มันจั๊กจี้…”

เสียงร้องของเธอผลักดันให้แจ็คสันถึงขีดจำกัดของเขา “คุณช่วยเก็บอาการหน่อยได้ไหม? คุณคาดหวังให้ผมนวดคุณ หลังจากที่คุณทำเสียงแบบนั้นได้ยังไง? ผมเป็นผู้ชายนะ”

เมื่อเขาพูดแบบนั้น ทิฟฟานี่ก็ขัดขืนที่จะร้องออกมา เธอทนไม่ได้ที่จะละทิ้งความเพลิดเพลินเช่นนี้ ดังนั้นเธอจึงเอามือปิดริมฝีปากตัวเองและยับยั้งตัวเองไว้ ในไม่ช้า เธอก็เริ่มหน้าแดงและครางเป็นระยะ ๆ น่องของเธอค่อนข้างเรียวและเล็กมาก แม้แต่ในหมู่ผู้หญิง

เล็บเท้าของเธอถูกทาด้วยยาทาเล็บกึ่งโปร่งแสงสีชมพูอ่อน ซึ่งทำให้ขาของเธอดูละเอียดและอ่อนโยนยิ่งขึ้น ขาอ่อนของเธอที่โชว์ให้เห็นเล็กน้อยกระตุ้นอารมณ์ของแจ็คสันและเขาก็เพิ่มแรงกดที่นิ้วโดยไม่รู้ตัว

“เรามาเริ่มต้นใหม่กันเถอะ”

เธอกลัว กลัวที่จะให้คำตอบสุดท้ายของเธอ เธอกลัวที่จะพูดอะไรทั้งนั้น เผื่อว่าจะไม่มีทางหวนกลับ เธอไม่ได้ต้องการที่จะหายไปจากโลกของเขา แต่เธอไม่สามารถพาตัวเองให้กลับไปคบเขาได้เช่นกัน นี่เธอโลภเกินไปหรือเปล่า?

ความเงียบของเธอบีบคั้นประสาทสุดท้ายของแจ็คสัน “สมองของคุณประมวลผลเรื่องพวกนี้ยังไง? ถ้าคุณบอกว่าเรื่องเราไม่มีความหวังแล้ว ผมจะหยุดติดต่อคุณ ผมสาบาน ถ้าคุณอยากให้ผมเลิกยุ่งกับคุณจริง ๆ ผมจะปล่อยคุณไป”

เธอต้องการที่จะจบมัน เธอต้องการที่จะรวบรวมความกล้าที่เธอมีเมื่อตอนที่เธอขอเลิกกับเขา อย่างไรก็ตาม คำตอบเธอยังคงติดค้างอยู่ที่ริมฝีปากของเธอโดยไม่ยอมที่จะออกมา เธอรู้ว่ามันไม่ยุติธรรมที่จะเสียเวลาทั้งของเขาและเธอแบบนี้ อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถปลดปล่อยตัวเองได้เลย

ขณะที่พวกเขากำลังจะหมดความอดทน ทันใดนั้นโทรศัพท์ของทิฟฟานี่ก็ดังขึ้นดั่งจะช่วยชีวิตเธอ เธอยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าเสื้อคลุมอาบน้ำอย่างเร่งรีบแล้วตอบ เธอไม่แม้แต่จะสนใจดูชื่อบนหน้าจอก่อน ทว่าสายนั้นมาจากแอเรียน “ทิฟฟ์ เธออยู่ที่ไหน? สุดสัปดาห์นี้เธอว่างหรือเปล่า? พรุ่งนี้ไปช้อปปิ้งกันไหม?”