เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 875

ในที่สุด รอยยิ้มที่โล่งอกก็บดบังริมฝีปากของทิฟฟานี่

“เธอรู้ไหม ฉันเคยสงสัยว่า… ถ้ามดลูกของฉันตอนที่แจ็คสันกับฉันพยายามจะมีลูกดีกว่านี้เล็กน้อย บางทีลูกของเราอาจจะเกิดเร็ว ๆ นี้” เธอกล่าว

“ฉันนี่บัดซบจริง ๆ ฉันทรมานตัวเองและลากเขาเข้ามาในความเจ็บปวดนี้อย่างเห็นแก่ตัว ฉันสงสัยจังว่าเขาจะโกรธฉันเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ไหม แต่ฉันจะรอก่อน คืนนี้ฉันจะเตรียมใจให้พร้อม

แล้วในตอนเช้า ฉันจะไปเคาะประตูบ้านเขาหลังจากที่ฉันขอลาหยุดจากงาน แล้วฉันจะทำมัน อ้อ ยังมีข่าวดีอีก! ต้องขอบคุณภูมิปัญญาของเธอนะแอริ ฉันคิดว่าในที่สุดพระเจ้าที่อยู่เบื้องบนก็ได้เปิดประตูให้ฉันแล้ว!”

แอเรียนรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง “ฉันดีใจที่ได้ในที่สุดก็ได้ยินเธอก็มีกำลังใจนะทิฟฟ์ ข่าวดีคืออะไรเหรอ?”

ทิฟฟานี่หยิบนิตยสารแฟชั่นออกจากกระเป๋าของเธอและเปิดมันให้แอเรียนดู

“ฉันอยู่ในสิบอันดับแรก! โอเค คือ ฉันอยู่ที่อันดับสุดท้ายของรายการ ดังนั้น ผลงานของฉันจึงไม่ได้รับความสนใจมากพอที่จะได้ขึ้นปกนิตยสารเล่มนี้ แต่ถึงอย่างนั้น! มันก็ยังมีความหมายกับฉันมาก แอริ ฉันรู้สึกเหมือนกำลังได้รับการยอมรับเลย! เหมือนชีวิตฉันมีความหมายแล้ว!”

เรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนแอเรียนถึงกับตกตะลึง “เธอติดหนึ่งในสิบอันดับแรกจริง ๆ เหรอ? เธอ ติด สิบ อันดับ แรก จริง ๆ ! นั่นคือผลงานที่ไอ้สถุนเบคเค็ตนั่นกล่าวหาว่าเธอลอกเลียนแบบเขาใช่ไหม? สุดยอดมากเลยทิฟฟ์! ความสำเร็จนี้จะทำให้ทุก ๆ บริษัทต้องการจ้างเธอ!

ไม่ว่าเธอจะรับบริษัทไหน ค่าจ้างของเธอจะเพิ่มขึ้นแน่นอน! คือ ฉันไม่ได้บอกให้เธอลาออกจากบริษัทเอริกนะ ฉันแค่จะบอกว่าโอกาสในอาชีพการงานของเธอเปิดกว้างแล้ว เธอเป็นคนดังที่มีความสามารถแล้วนะทิฟฟ์! ไป พรุ่งนี้ไปหาแจ็คสันแล้วเอาความรักของเขากลับมาเพื่อเป็นอีกหนึ่งชัยชนะให้ได้ล่ะ!”

หลังจากที่นัดเจอกันในร้านคาเฟ่นั้น แอเรียนก็กลับบ้านทันที ส่วนหนึ่งของเธอกังวลว่ามาร์คจะเป็นผู้ดูแลที่แย่มากสำหรับสมอร์ตัวน้อยที่มีค่าของเธอ ทว่าส่วนอื่น ๆ ของเธอเห็นด้วยว่าเธอจะต้องไม่ยอมแพ้

เป้าหมายของเธอคือการเอาชนะคนชั่วร้ายนั้น นั่นก็คือมาร์ค เทรมอนต์ วายร้ายที่คิดว่าเพียงเพราะเธอได้กลายเป็นแม่คนหนึ่ง เธอจึงไม่สามารถเป็นอะไรไปมากกว่าขวดนมที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ได้!

ต่อมา มาร์คมาปรากฏตัวที่ทางเข้าบ้านเวลาหกโมงเย็นตรงแม้จะบอกแมรี่ก่อนหน้านี้ว่าเขาจะกลับบ้านดึก ห้อยลงมาจากคอของเขาและเกาะบนหน้าอกของเขาคือสมอร์ที่ซุกอยู่ในสายสะพายเด็กทารก

ความโกรธของมาร์คยังคงไม่หายไปแม้แต่ระหว่างการทานอาหารค่ำขณะที่เขากำลังทานอาหารด้วยสายตาที่จ้องเขม็งตลอดเวลา

แอเรียนเม้มปากแล้วพูด “อะไร? โกรธที่เสียธุรกิจมูลค่าหลายพันล้านเหรียญไปเหรอ? แล้วไง? คุณหาเงินทั้งหมดนี้เพื่อเราอยู่แล้ว! อีกอย่าง ใครบอกให้คุณดูถูกฉันล่ะ?”

มาร์คหันมามองเธอ ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย “ไม่ใช่เรื่องนั้น แต่ช่างมันเถอะ เธอมาที่ห้องนอนของเราหลังจากที่ทานมื้อค่ำเสร็จแล้วด้วยนะ เรามีเรื่องต้องคุยกัน…”

เธอสัมผัสได้ถึงความอันตรายในตัวเขา แต่เธอเลือกที่จะคิดในแง่บวกเข้าไว้ เมื่อคืนที่ผ่านมาเขาทำกับเธอหลายรอบจนเขาคงเหนื่อยเกินกว่าจะทำอะไรกับเธอในวันนี้ถูกไหม? เขาไม่ใช่เด็กวัยยี่สิบแบบเดิมแล้ว เขาคงยังไม่สามารถยมี "พลังมาก" ขนาดนั้นได้

หลังอาหารเย็น แอเรียนเกลี้ยกล่อมสมอร์ให้หลับก่อนที่จะกลับเข้าไปหามาร์คในห้องนอน

เธอคาดหวังว่าเขาจะคุยเรื่องงานของเธอ ทว่าผู้ชายคนนั้นกลับถอดเสื้อของเขาออกเกือบจะในทันที ซึ่งทำให้เธอถึงกับต้องสั่นสะท้าน “คุณจะทำบ้าอะไร..?”