เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 877

ทิฟฟานี่เปิดประตูบ้านของแจ็คสันแล้วตัวแข็งทื่อ เธอพบว่าตัวเองกำลังสบตากับธัญญ่า ใช่ ธัญญ่าคนเดียวกับธัญญ่าที่ไม่ได้กลับบ้านในคืนนี้

ก่อนที่ทิฟฟานี่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก ความตื่นตระหนกที่เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่ผ่านดวงตาของธัญญ่าก็ได้ทำให้กล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายของเธอตึงเครียดตามสัญชาตญาณ เธอพบว่าตัวเองพร่ำบ่น ไม่สิ เรียกร้องคำตอบว่า “เธอมาทำบ้าอะไรที่นี่?”

ธัญญ่าไม่ตอบอะไร เธอเพียงก้มหน้าก้มตาเก็บกวาดจานและเศษอาหารบนโต๊ะอาหารต่อ

สายตาของทิฟฟานี่มองไปทางขวดไวน์เปล่าสองขวดก่อนที่เธอจะรู้สึกว่าขาของเธอแข็งดั่งไม้และราวกับว่าพวกมันถูกตัดเป็นชิ้น ๆ ขัดกับความปรารถนาของเธอ ความสนใจของเธอก็เริ่มเพิ่มมากขึ้นเมื่อ

เธอเห็นผมที่ยุ่งเหยิงของธัญญ่าและเสื้อผ้าที่ดูเหมือนจะรีบติดกระดุมอย่างไม่ทันได้ระวังว่าจะติดถูกหรือผิดของหล่อน ทิฟฟานี่ไม่กล้าแม้จะจินตนาการถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะเปิดประตู

แต่ความเงียบของธัญญ่านั้นช่างน่าอึกทึก มันกำลังผลักดันให้ทิฟฟานี่เป็นบ้า เธอจึงตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “พูดสิ ธัญญ่า! พูดสินังบ้าเอ๊ย! เธอมาทำบ้าอะไรที่นี่?!”

แจ็คสันเกลียดการมีคนแปลกหน้าอยู่ในบ้าน ทิฟฟานี่รู้ดีมากกว่าใคร! มันต้องมีเหตุผลว่าทำไมทั้งสองจึงปิดโทรศัพท์พร้อมกัน!

“หนูขอโทษพี่ทิฟฟานี่ หนูไม่ได้ต้องการให้มันเกิดขึ้น... หลังจากที่คุณสองคนทะเลาะกันในโรงแรม หนูคิดว่าเขาคงจะอึดอัดใจ หนูเลยคิดว่าหนูควรมาอยู่เป็นเพื่อนเขาและพูดคุยกับเขาสักหน่อย หนูแค่กลัวว่าพี่สองคนจะตัดสัมพันธ์กัน หนูทำทั้งหมดนี้เพื่อพวกคุณนะ แต่เขากลับดื่มมากไปหน่อย และ… หนูขอโทษ…”

ทุก ๆ "ขอโทษ" เปรียบเสมือนมีดบาดหัวใจของทิฟฟานี่ ความมองลองในแง่บวกของทิฟฟานี่ไม่อาจสามารถป้องกันเธอจากข้อสรุปที่น่ารังเกียจได้

“ดังนั้น เพื่อประโยชน์ของฉัน เธอก็เลยมีเซ็กซ์กับเขางั้นเหรอ ใช่ไหม? หืมม?"

ทิฟฟานี่เหมือนจะตกนรกทั้งเป็น ทว่าห่างจากเธอเพียงไม่กี่ฟุต แจ็คสันกำลังนอนหลับอย่างสงบโดยไม่สนใจความทุกข์ทรมานที่กำลังทำลายจิตใจของเธอในตอนนี้

ธัญญ่ารีบวิ่งขึ้นบันไดมาเพื่ออธิบาย “พี่ทิฟฟานี่ หนูอธิบายได้! ทั้งหมดเป็นความผิดของหนู ไม่ใช่ของเขา! หนูสามารถแสร้งทำเป็นว่าสิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นได้! เขาดื่มมากเกินไป เขาจะจำมันไม่ได้อยู่ดี เราสามารถเก็บสิ่งนี้ไว้ที่นี่ได้ ไม่ต้องมีใครรู้”

ทิฟฟานี่ปิดประตูสู่ห้องนอนของแจ็คสัน สีหน้าของเธอหมดอาลัยตายอยาก เธอจะไม่ยอมให้ธัญญ่าได้เข้าไปในห้องของเขาอีกเด็ดขาด

“มาคุยกันเถอะ” เธอบอก