เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 883

ความรู้สึกที่เข้าใจยากสั่นไหวบนใบหน้าของมาร์ค “เอ่อ อืม คือ… เธอต้องจำเอาไว้เสมอนะแอริ อย่าเหมารวมผู้ชายทุกคน และทุกอย่างมักมีสิ่งผิดปกติเสมอ และไม่ใช่ว่าผู้ชายทุกคนจะทำแบบนั้น”

มุมริมฝีปากของแอเรียนกระตุก “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันถามเลย! และอีกอย่าง คุณเพิ่งโยนขี้ให้น้องชายที่ดีที่สุดของคุณอย่างนั้นเหรอ? ละอายบ้างสิมาร์ค แต่ฉันถามคุณว่ามีอะไรที่มากกว่าสิ่งที่เราเห็นในเรื่องทั้งหมดนี้ไหม

เป็นไปได้ไหมว่ามันอาจมีความเข้าใจผิดบางอย่าง? แล้วมันจะเป็นไปได้ไหมที่ทิฟฟ์และแจ็คสันจะกลับมาคบกันหลังจากการทดสอบครั้งนี้ได้?”

"อ้อ เหรอ?" มาร์คถอนหายใจอย่างโล่งอก

“เอ่อ นั่นมันก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์นะ จากที่ฉันรู้ ผู้ชายส่วนใหญ่จะไม่สามารถทำอะไรได้เลยเมื่อพวกเขาเมามากเกินไป จากการบอกเล่าของเธอ ทิฟฟานี่บอกว่าแจ็คสันเมามากจนหลับเป็นตายใช่ไหม? แล้วข้อกล่าวหาจะเกิดขึ้นได้ยังไงล่ะ?

ฉันสงสัยเรื่องนั้นมาก ถ้าพวกเขามีเซ็กส์จริง ๆ มันคงเป็นตอนที่แจ็คสันยังมีสติเหลืออยู่ แต่ถ้าเขามีสติสัมปชัญญะแม้เพียงเล็กน้อย เขาจะห้ามตัวเองไม่ให้ทำอย่างนั้นกับธัญญ่าแน่นอน …

ฟังนะ เราไม่ได้อยู่ที่นั่นและเราก็ไม่ใช่พวกเขาด้วย วิธีเดียวที่เราจะรู้จริง ๆ คือ จากปากของผู้กระทำและนั่นคงเป็นแจ็คสัน ฉันสามารถช่วยถามเขาแทนเธอให้ได้นะ ถ้าเธอต้องการ”

แอเรียนหัวเราะเยาะ “ช่วยถามเขาในนามของฉันเหรอ? ข่าวด่วนนะมาร์ค น้องชายที่ไม่รักร่วมเพศของคุณเพิ่งประสบกับสถานการณ์ที่เลวร้าย คุณควรจะถามเขาในฐานะเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา!

แจ็คสันหมดเรี่ยวหมดแรงไปกับการตามจีบทิฟฟานี่มามาก เขาพยายามทำให้เธอกลับมารักเขาอีกครั้ง และแล้วทันใดนั้น เรื่องนี้ก็เกิดขึ้นและเสี่ยงต่อการทำลายทุกสิ่งที่เขาได้ทำมา ฉันมีแนวโน้มที่จะเชื่อว่าเขาไม่ได้อยากให้เรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเลย” เธอกล่าว

“คุณต้องถามเขา มาร์ค แต่อย่าบอกเขาว่าฉันให้มาถามล่ะ แค่คุยกันเหมือนปกติที่คุณสองคนมักจะทำในขณะที่ฉันจะฟังอยู่จากตรงนี้ เอาสิ เปิดลำโพงด้วย ฉันจะไม่ส่งเสียงเด็ดขาด”

มาร์คไม่ค่อยกระตือรือร้นเท่าไหร่ “แน่ใจนะว่าจะฟัง? เมื่อผู้ชายคุยกันเอง… เอ้อ เมื่อมีแค่เรา เรามักจะใช้คำที่ค่อนข้างมีสีสัน ฉันคิดว่าเธอไม่ควรจะฟังดีกว่า ฉันค่อยบอกเธอว่าเขาพูดอะไรหลังจากนี้ก็ได้ ถูกไหม?”

“ไม่ ฉันจะอยู่ฟังตรงนี้! ฉันอยากได้ยินความจริงทั้งหมดจากปากของเขาเอง และไม่ใช่เรื่องจริงที่คุณเอามาเล่าให้ฉันฟังต่อ!” เธอยืนกราน

แต่ฉันไม่ใช่พระเจ้าเว้ย ฉันไม่มีความทรงจำมากพอที่จะรู้ว่าเรื่องราวทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง มีเพียงธัญญ่า แอนเดอร์สันผู้กระหายเลือดเท่านั้นที่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นจริง ๆ !”

มาร์คมุ่งไปที่คำถามที่สำคัญ “นายแน่ใจไหมว่านายสองคนมีเซ็กส์กัน?”

“ฉัน… ฉันไม่รู้! ฉันไม่เชื่อว่ามันเกิดขึ้น แต่… มันมีเลือดอยู่บนเตียงฉันด้วย! มันเป็นครั้งแรกของเธอเว้ย! บ้าชะมัด!” แจ็คสันเริ่มกริ้วโกรธ คำพูดของเขาเปล่งออกมาผ่านปากที่กัดฟันแน่น “ฉันแค่… ฉันไม่รู้ว่าจะต้องเชื่ออะไรหรือคิดอะไร แม่ง ฉันขี้ขลาดมากจนไม่กล้าแม้แต่จะไปเจอทิฟฟานี่ด้วยซ้ำ ฉัน… ฉันสงสัยว่าฉันจะปล่อยเรื่องนี้ไว้อย่างนี้จริง ๆ เหรอ…”

ทันใดนั้นเองที่สมอร์ส่งเสียงฟี้อย่างแมว มันดังพอที่แจ็คสันจะหุบปากเป็นเวลาประมาณสองวินาทีทันที เมื่อเขาพูดอีกครั้ง เขาก็ถามว่า “ได้โปรดบอกฉันทีว่าแอเรียนไม่ได้ยืนอยู่ข้างนาย ใช่ไหม? แล้วเมื่อกี้คืออะไร?"

มาร์คชำเลืองมองแอเรียนอย่างหมดหนทาง “เอ่อ ไม่ใช่เธอ พอดีว่าตอนนี้ลูกชายของฉันแค่บังเอิญอยู่ในอ้อมแขนของฉันน่ะ”