เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 891

น่าแปลกที่แอริสโตเติลหลับสนิทจนถึงหกโมงเช้า เขาไม่ได้ตื่นมาเพื่อดื่มนมตอนกลางดึกด้วยซ้ำ แต่เขากลับดูดกำปั้นมือและนิ้วของเขาแทนหลังจากที่เขาตื่นขึ้นมา

การเคลื่อนไหวเล็ก ๆ ของเขาปลุกแอเรียน ตอนแรกเธอจ้องมองสิ่งเล็ก ๆ ข้างเธอ ด้วยความตกใจ จากนั้นเธอก็ตระหนักว่าลูกชายของเธอหิว เธอจึงอุ้มเขาขึ้นมาป้อนนม

นี่เป็นครั้งแรกที่แอริสโตเติลได้นอนร่วมเตียงกับพวกเขา ดังนั้นเธอจึงงงงวยในตอนแรก เมื่อเร็ว ๆ นี้เธอไม่สามารถนอนหลับได้อย่างเต็มอิ่ม แต่เมื่อคืนเธอสามารถนอนหลับได้อย่างสนิทตลอดทั้งคืน

เด็กน้อยดูเหมือนจะไม่ได้ร้องไห้เลยด้วย… เขาเพิ่งจะตื่นนอน ทว่าเขาไม่ได้ร้องเลย นี่มันเกิดอะไรขึ้น? นี่ใช่ลูกน้อยจอมทรมานของเธอหรือเปล่า?

ทันใดนั้นมาร์คก็พลิกตัว อาจเป็นเพราะเขารู้สึกหนาวจากเครื่องปรับอากาศเพราะเขาดึงผ้านวมด้วย ตอนนั้นเองที่แอเรียนรู้ว่าเขาได้ผ้านวมไปเพียงส่วนเล็ก ๆ ตลอดทั้งคืน…

และชายผู้น่าสงสารนั้นก็ต้องนอนที่ขอบเตียงตลอดทั้งคืนด้วย เธอเคยคิดว่าเตียงนั้นกว้างพอ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันกลับรู้สึกเล็กเกินไปเมื่อมีลูกอยู่ด้วย…

เธอเอื้อมมือไปห่มผ้าให้เขา จากนั้นเธอก็กระซิบกับแอริสโตเติลตัวน้อยในอ้อมแขนของเธอว่า “ลูกซนอีกแล้วเหรอ? ลูกทรมานคนอื่นเก่งจริง ๆ ระวังนะ สักวันหนึ่งดาด๊าอาจจะเลิกชอบลูกเอาได้นะ”

แอริสโตเติลกำลังหิวโหยและไม่สนใจที่จะฟังเธอ เขาดูดนมเธอราวกับว่าเขาอดอาหารมาทั้งวัน ตำแหน่งที่เหมือนตุ๊กตาหมีของเขาทำให้เธอหัวเราะคิกคัก

“คิคิ… ไม่มีใครแย่งหนูซะหน่อย…” ขณะที่เธอพูด เธอก็รู้สึกว่ามีดวงตาที่เร่าร้อนจ้องมาที่เธอ เธอหันไปมองและพบว่ามาร์คได้ตื่นขึ้นและกำลังจ้องมองไปยังแอริสโตเติลที่กำลังดูดนมเธออยู่...