เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 891

น่าแปลกที่แอริสโตเติลหลับสนิทจนถึงหกโมงเช้า เขาไม่ได้ตื่นมาเพื่อดื่มนมตอนกลางดึกด้วยซ้ำ แต่เขากลับดูดกำปั้นมือและนิ้วของเขาแทนหลังจากที่เขาตื่นขึ้นมา

การเคลื่อนไหวเล็ก ๆ ของเขาปลุกแอเรียน ตอนแรกเธอจ้องมองสิ่งเล็ก ๆ ข้างเธอ ด้วยความตกใจ จากนั้นเธอก็ตระหนักว่าลูกชายของเธอหิว เธอจึงอุ้มเขาขึ้นมาป้อนนม

นี่เป็นครั้งแรกที่แอริสโตเติลได้นอนร่วมเตียงกับพวกเขา ดังนั้นเธอจึงงงงวยในตอนแรก เมื่อเร็ว ๆ นี้เธอไม่สามารถนอนหลับได้อย่างเต็มอิ่ม แต่เมื่อคืนเธอสามารถนอนหลับได้อย่างสนิทตลอดทั้งคืน

เด็กน้อยดูเหมือนจะไม่ได้ร้องไห้เลยด้วย… เขาเพิ่งจะตื่นนอน ทว่าเขาไม่ได้ร้องเลย นี่มันเกิดอะไรขึ้น? นี่ใช่ลูกน้อยจอมทรมานของเธอหรือเปล่า?

ทันใดนั้นมาร์คก็พลิกตัว อาจเป็นเพราะเขารู้สึกหนาวจากเครื่องปรับอากาศเพราะเขาดึงผ้านวมด้วย ตอนนั้นเองที่แอเรียนรู้ว่าเขาได้ผ้านวมไปเพียงส่วนเล็ก ๆ ตลอดทั้งคืน…

และชายผู้น่าสงสารนั้นก็ต้องนอนที่ขอบเตียงตลอดทั้งคืนด้วย เธอเคยคิดว่าเตียงนั้นกว้างพอ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันกลับรู้สึกเล็กเกินไปเมื่อมีลูกอยู่ด้วย…

เธอเอื้อมมือไปห่มผ้าให้เขา จากนั้นเธอก็กระซิบกับแอริสโตเติลตัวน้อยในอ้อมแขนของเธอว่า “ลูกซนอีกแล้วเหรอ? ลูกทรมานคนอื่นเก่งจริง ๆ ระวังนะ สักวันหนึ่งดาด๊าอาจจะเลิกชอบลูกเอาได้นะ”

แอริสโตเติลกำลังหิวโหยและไม่สนใจที่จะฟังเธอ เขาดูดนมเธอราวกับว่าเขาอดอาหารมาทั้งวัน ตำแหน่งที่เหมือนตุ๊กตาหมีของเขาทำให้เธอหัวเราะคิกคัก

“คิคิ… ไม่มีใครแย่งหนูซะหน่อย…” ขณะที่เธอพูด เธอก็รู้สึกว่ามีดวงตาที่เร่าร้อนจ้องมาที่เธอ เธอหันไปมองและพบว่ามาร์คได้ตื่นขึ้นและกำลังจ้องมองไปยังแอริสโตเติลที่กำลังดูดนมเธออยู่...

เพียงแค่สิ่งของของทารกก็กินพื้นที่ครึ่งหนึ่งในท้ายรถของมาร์คก่อนที่เขาจะออกไปทำงานแล้ว ส่วนใหญ่จะเป็นรถเข็นเด็กและผ้าอ้อมของเขา และอื่น ๆ ทำนองนั้น ผู้ที่ทราบถึงสถานการณ์จะรู้ว่าเขาแค่กำลังจะไปทำงาน ทว่าคนที่ไม่รู้จะคิดว่าเขากำลังจะพาลูกไปเที่ยว...

แอเรียนรอให้รถขับออกไปก่อนที่จะโทรหาทิฟฟานี่อย่างตื่นเต้น “ทิฟฟ์ ออกไปสนุกกันเถอะ วันนี้ลูกน้อยของฉันมีคนดูแลแล้ว ฉันว่างแล้ว!"

ทิฟฟานี่ที่ยังคงนอนอยู่บนเตียงและรู้สึกง่วง "หา? ใครดูแลเขา? เจ้าตัวเล็กนั่นจำคนได้แล้วไม่ใช่เหรอ?”

“มาร์คพาเขาไปที่ออฟฟิศด้วยน่ะ” แอเรียนตอบด้วยรอยยิ้ม “เขาจะโทรหาฉันเมื่อเขาหมดหนทางแล้ว ดังนั้นเราจะต้องใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้และออกไปสนุกกัน! เตรียมตัวให้พร้อมเลย ฉันจะไปถึงข้างล่างบ้านเธออีกไม่นาน”