เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ นิยาย บท 905

ทิฟฟานี่จ้องมองเพดานและตอบอย่างสงบว่า “หนูขอโทษที่ทำให้คุณผิดหวัง มันเป็นความผิดของหนูเอง… มันไม่ใช่ความผิดของแจ็คสันเลยค่ะ”

หากเพียงแต่ว่าเธอไปหาแจ็คสันเร็วกว่านั้น ธัญญ่าก็จะไม่เหลือโอกาสได้ทำอะไรเลย ทิฟฟานี่ต่อว่าตัวเองเพราะเรื่องนั้นไม่รู้กี่หนแล้ว ทว่าโชคไม่ดีที่มันเกิดขึ้นไปแล้ว แล้วแบบนี้เธอจะทำอะไรได้อีกล่ะ?

ซัมเมอร์เป็นคนประเภทที่จะไม่ล้ำเส้นใคร เธอพูดถึงเรื่องนี้เพียงเพราะเธอมั่นใจว่าทิฟฟานี่รู้แล้ว เธอไม่อาจสามารถแสร้งทำเป็นไม่รู้ได้ เพราะเธอไม่ต้องการรู้สึกเหินห่างกับทิฟฟานี่

“งั้นเราไม่พูดเรื่องนี้กันดีกว่า พักผ่อนให้เต็มที่นะ พรุ่งนี้เธอจะได้มีแรงลุยงาน ถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรมาหาฉันได้ตลอดนะ เธอก็เหมือนลูกสาวฉันมาเสมอ หากฉันจะต้องตีเธอหรือแจ็คสัน ฉันจะเลือกตีแจ็คสัน ราตรีสวัสดิ์จ่ะ”

หลังจากที่วางสายทิฟฟานี่ก็ส่งข้อความบอกแอเรียนว่าเธอมาถึงโดยสวัสดิภาพแล้ว เธอเหนื่อยมาก คงจะเป็นเพราะเธอออกเดินทางตั้งแต่เช้ามืด ดังนั้นเธอจึงไม่สนที่จะทานข้าวเย็นก่อนแต่กลับหลับไปอย่างรวดเร็ว

ณ คฤหาสน์เทรมอนต์

แอเรียนสบายใจเมื่อเห็นข้อความของทิฟฟานี่ ทิฟฟานี่ที่หนังหนาและแข็งแกร่งที่เธอรู้จักได้เฉิดฉายในที่สุด

มนุษย์จะต้องเติบโตในวันใดวันหนึ่ง แม้ว่าระหว่างทางจะน่าปวดหัวแค่ไหน แต่มันล้วนเป็นสิ่งที่จำเป็นต่อการเติบโตทั้งนั้น

แอเรียนหันไปมองลูกชายตัวเองพลางรู้สึกหมดหนทาง ตราบใดที่เจ้าตัวเล็กยังเล็กอยู่แบบนี้ เธอจะไม่มีวันมีอิสระเพื่อที่จะไปตามหาความฝันของเธอ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกอิจฉาทิฟฟานี่ อย่างน้อยทิฟฟานี่ก็มีอิสระ