สรุปเนื้อหา บทที่ 915 ความเมตตาในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง – เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ โดย สาวน้อยสุดจี๊ด
บท บทที่ 915 ความเมตตาในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง ของ เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ ในหมวดนิยายโรแมนติก เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย สาวน้อยสุดจี๊ด อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
คืนนั้นธัญญ่าได้วางยาในเครื่องดื่มของแจ็คสัน นั่นเป็นเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมเขาถึงได้หมดสติอย่างถี่ถ้วน และจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะทำอะไรได้ นับประสาอะไรกับการมีเซ็กส์ ส่วนเลือดบนที่นอนนั้นเหรอ? ธัญญ่าได้จัดฉากมันเอาไว้
เพื่อแผนของอเลฮานโดร เธอจึงต้องมีเซ็กส์กับเจ็ตต์ถึงสามครั้ง เป้าหมายก็คือทำให้ธัญญ่าตั้งครรภ์และทำให้มันเชื่อมโยงกับแผนการหลอกลวงให้สมจริงที่สุด หากเธอตั้งครรภ์ได้ไม่ทันเวลา ธัญญ่าก็ควรจะแสร้งมันจนกว่าเธอจะท้องจริง แม้แต่กรณีที่เลวร้ายที่สุด ถ้าธัญญ่าท้องไม่ได้ อเลฮานโดรก็มีแผนฉุกเฉินเตรียมไว้แล้ว
เธอมีความสุขและโล่งใจมากเมื่อเธอตั้งครรภ์ได้สำเร็จ แต่ตอนนี้ เมื่อมองย้อนกลับไป สิ่งที่เธอได้มาเป็นเพียงความผูกมัดตัวเองด้วยภาระที่เธอสร้างขึ้นเอง
เพื่อการตั้งครรภ์ของเธอและเพราะว่าเธอรู้สึกละอายเกินกว่าจะทำงานให้เอริกต่อไป ธัญญ่าจึงเลี้ยงชีพตัวเองด้วยเงินช่วยเหลือจากอเลฮานโดรหลังจากที่เธอลาออกจากงาน อเลฮานโดรเป็นผู้จ่ายค่าครองชีพของเธอ ซึ่งเป็นสาเหตุที่ความโหดร้ายของเขาจึงทำให้หญิงสาวตกใจมาก
เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าชายผู้นี้จะตามล่าชีวิตของเธอทันทีที่เธอเริ่มสองจิตสองใจกับทางเลือกของเธอ ทว่าธัญญ่าประเมินความต้องการที่จะรักษาหน้าตัวเองของเขาต่ำเกินไป เขาดูกลัวมากเมื่อเขาถูกคุกคามว่าทิฟฟานี่จะรู้ความจริง!
เจ็ตต์อาจเตือนเธอเกี่ยวกับชะตากรรมของเธอแล้ว แต่ธัญญ่าก็ยังคงหวาดกลัวอยู่ดี ท่ามกลางความกลัวของเธอ คนเดียวที่เธอคิดว่าจะขอความช่วยเหลือได้ก็คือแจ็คสัน
ธัญญ่าต้องบอกเขาทุกอย่างก่อนที่จะขอให้เขาคุ้มครองเธอ
ก่อนที่เธอจะทันได้โทรออก เธอก็ได้ยินเสียงเคาะที่ประตู ซึ่งเกิดขึ้นอย่างกระทันหันจนทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน เธอคืบคลานไปที่หลังประตูและมองผ่านช่องตาแมว
เธอโล่งอกเมื่อเธอเห็นว่าคนที่มาเคาะประตูคือ เจตต์ เธอจึงเปิดประตูออกโดยลืมสนิทว่าเขาคือมือขวาของอเลฮานโดรด้วย ชายร่างใหญ่กล้ามโตในชุดสีดำสองคน ซึ่งมีสไตล์คล้ายกับเจตต์ บุกเข้ามาในห้องทันทีและล็อกตัวธัญญ่าผู้น่าสงสาร หนึ่งในนั้นเอามือมาปิดปากเธอไว้ก่อนที่เธอจะทันได้กรีดร้อง
เจตต์จ้องมองเหตุการณ์ด้วยความเห็นอกเห็นใจที่แวบผ่านแววตาของเขา ในมือเขาถือโทรศัพธ์ที่กำลังถ่ายทอดสดเหตุการณ์นี้ให้อเลฮานโดร
มันเป็นบททดสอบของชายคนนั้นสำหรับเจตต์ อเลฮานโดรรู้ว่าเจตต์เป็นลูกน้องของดอน สมิธ หัวหน้าครอบครัวผู้สูงอายุของครอบครัวสมิธ ดังนั้นอเลฮานโดรจึงไม่เคยเชื่อคำมั่นสัญญาต่อความจงรักภักดีของเจตต์อย่างแท้จริง นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมไม่นานหลังจากที่เจตต์ลงบันไดของอพาร์ตเมนต์ไป
เขาถึงได้พบว่าตัวเองกำลังเผชิญหน้ากับชายร่างกำยำสองคนที่อเลฮานโดรส่งมาเพื่อเก็บชีวิตของธัญญ่า เพื่อปกป้องตัวเอง เจตต์จึงจำเป็นต้องเลือกที่จะละทิ้งความปลอดภัยของธัญญ่าและพาพวกเขาเข้ามาในบ้านของเธอ
น้ำตาที่ล้นดวงตาของธัญญ่าสะท้อนถึงคำร้องขอความช่วยเหลือที่สิ้นหวังเมื่อเธอมองไปที่เจตต์
เจตต์ยื่นไม้ให้เธอพลางหอบเหนื่อย "ตีฉัน"
“ทำไม?” ธัญญ่าร้องด้วยความมึนงง จริง ๆ แล้ว “ไม้” นั้นคือไม้ถูพื้นที่หักที่เธอเก็บไว้เผื่อว่าวันหนึ่งเธอจะใช้มันเป็นประโยชน์ได้ ตอนนี้เมื่อนึกกลับไปแล้วดูเหมือนว่าการกระทำของเธอจะสมเหตุสมผลเลยทีเดียว
เจตต์ยัดไม้ใส่มือของธัญญ่า “เพราะมันเป็นทางเดียวที่จะช่วยทั้งฉันและเธอไง บ้องตื้นเอ๊ย! เธอรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงตะโกนเรียกชื่อแจ็คสัน เวสต์? เพราะแจ็คสันคือคนเดียวที่มีความสามารถพอที่จะจัดการผู้ชายที่โตเต็มวัยตั้งสามคนคนเดียวได้! เขาเหมาะสมที่จะเป็นแพะรับบาปให้เรามาก ถ้าเราไม่อ้างเขา อเลฮานโดรจะไม่เชื่อฉันแน่นอน!” เขาร้อง
“เพราะฉะนั้นใช้ไม้นี้และตีฉันได้แล้ว! จากนั้นก็ไปตามหาแจ็คสันแล้วบอกเขาทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วเธอจะทำบ้าอะไรก็ทำไปเลย ฉันช่วยเธอได้มากสุดแค่นี้ เข้าใจไหม? และเรื่องสุดท้าย เด็กในท้องเธอ เอาออกซะ! ถ้าเธอเก็บเขาไว้เขาจะสร้างปัญหาให้เธอเปล่า ๆ!”
ธัญญ่าไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย พลังทั้งหมดที่เธอสามารถรวบรวมได้เพียงพอแต่สำหรับให้เธอถือไม้เท่านั้น เธอสั่นสะท้านขณะที่พึมพำว่า “ฉัน… ฉันทำไม่ได้…”
“เธออยากให้ลูกน้องพวกนี้ตื่นมาโยนเธอออกจากหน้าต่างเหรอ?” เจตต์กระตุ้น “เร็วเข้า ตีสักทีสิ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
มีนิยายหลายเรื่องที่หยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหวเลยค่ะและมีแต่เรื่องเดิมฯไม่มีเรื่องใหม่ฯให้อ่านบ้างเลย...